പക്ഷെ ഞാൻ …
എല്ലാം എനിക്കറിയാം . ഈശ്വരനെപോലും ഞാൻ കുറ്റം പറയില്ല . മരിക്കുന്നതിന് മുൻപ് നിന്നെയൊന്ന് കാണാൻ കഴിഞ്ഞല്ലോ . മിണ്ടാൻ കഴിഞ്ഞല്ലോ ഇനിയുള്ള പുലരികളിലും സായാഹ്നങ്ങളിലും സന്ധ്യകളിലും നിന്റെ സാമീപ്യമുണ്ടാകുമല്ലോ . ഈ കൈകോർത്ത്‌ ഇവിടമാകെ നടക്കാല്ലോ അതുമതി അതേ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നുള്ളു അന്നും ഇന്നും …..
മ്മ് ….. നീ ….. ഇപ്പൊഴും എഴുതാറുണ്ടോ ശ്രീ ….
ഇല്ല അവസാനമായി അന്ന് ആ രാത്രി ഞാനെന്തോ എഴുതിയിരുന്നു . അതോടെ എന്റെ തൂലികയുടെ ജീവൻ നിലച്ചു …..
ഇല്ല ….. നിന്റെ തൂലിക , അത് നിന്നിലൂടെ അല്ലാതെ മരണപ്പെടില്ല …. എഴുതണം ഇനിയും . മനസ്സിലെ നൊമ്പരങ്ങളെക്കുറിച്ച് , അനുഭവിച്ച വേദനകളെക്കുറിച്ച് , ഇപ്പോഴത്തെ ഈ സന്തോഷത്തെ കുറിച്ച് … ആ തൂലിക ഇനിയും പുനർജനിക്കണം ശ്രീ … എനിക്ക് വായിച്ച് ആസ്വദിക്കാനെങ്കിലും … എഴുതില്ലേ നീ …..
മ്മ് ….. എഴുതാം . നിനക്കായ് എഴുതി അവസാനിപ്പിച്ചിടത്തുനിന്നും നിനക്കായിത്തന്നെ തുടങ്ങാം …
എന്നാൽ നമ്മളെക്കുറിച്ചെഴുത് .. നമ്മുടെ ജീവിതത്തെ കുറിച്ച് …
ആ ശിരസ്സുകൾ അവന്റെ തോളോട് ചേർന്നു …..
മ്മ് … എഴുതാം ഞാൻ ….നിനക്കായ് മാത്രം …..
നേരം ഒരുപാടായി … എന്നാപ്പിന്നെ നീ മുറിയിലേക്ക് പൊയ്ക്കോ . നാളെ കാണാം …..
നാളെ ഇച്ചായന്റെ ഓർമ്മദിവസമാണ് രാവിലെ പള്ളിയിൽ പോണം . നീയും വരണം എന്നോടൊപ്പം …
വരാമെന്ന് തലയാട്ടി സമ്മതിക്കുമ്പോൾ അന്ന് അവസാനമായി ആ റയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ വച്ച് എന്റെ കൈകളിൽ മുറുകെ
Nice story