നിഴലായ് അരികെ -11 [ചെമ്പരത്തി] 402

 

തങ്ങൾ പറയുന്നത് കേൾക്കാനും വിശ്വസിക്കാനും ആരും കൂട്ടാക്കാത്തതു അവളെ വല്ലാതെ വേദനിപ്പിച്ചിരുന്നു…..

 

 

 

*******

 

 

 

നന്ദൻ ആര്യയെ വിളിച്ചിട്ട് കിട്ടാതെ റൂമിൽ തലങ്ങും വിലങ്ങും നടന്നു…..

 

അതിനിടയിൽ പൊട്ടിയ കുപ്പിച്ചില്ല് ഒന്ന് നന്ദന്റെ കാലിൽ കുത്തിക്കയറി ….. എന്നാൽ അവൻ അത് മൈൻഡ് ആക്കി പോലും ഇല്ല…..

 

കുറെ നേരം വിളിച്ചിട്ടും കിട്ടാതെ ആയപ്പോൾ നന്ദൻ വേഗം പുറത്തേക്കിറങ്ങി…..അവൻ നടക്കുന്ന വഴിയിൽ  അവിടവിടെ ആയി ചോരപാടുകൾ തെളിഞ്ഞു വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു……

 

“നിലക്ക്…….. നീ എങ്ങോട്ടാ ……. ”

 

അച്ഛന്റെ ചോദ്യം കേട്ട അവൻ അവരെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് മുൻപോട്ട് നടന്നു…..

 

“മോനെ ചോര……. ഇതെവിടുന്നാ….. നിനക്കെന്താ പറ്റിയെ…… എന്റ്റെഈശ്വരാ……” വസുന്ധരാമ്മ നന്ദന്റെ മുന്നിൽ കയറി തടസം പോലെ നിന്നു…

 

“അത് കാൽ ഒന്ന് മുറിഞ്ഞതാ…… അമ്മ ഒന്ന് മാറിക്കെ…….. എനിക്ക് അമ്മൂനെ ഒന്ന് കാണണം…… ”

 

“നടക്കില്ല…… അങ്ങോട്ട് പോകണ്ട……”

 

പ്രകാശിന്റെ ശബ്ദം ഉറച്ചിരുന്നു….

 

“നിങ്ങൾക്കൊക്കെ എന്താ പറ്റിയെ…… ഞങ്ങൾ അങ്ങിനെ ചെയ്യും എന്ന് നിങ്ങളും വിശ്വസിക്കുന്നുണ്ടോ……. ഇത്രയും കാലം ആയിട്ട് നിങ്ങൾക്ക് ഞങ്ങളെ മനസിലാക്കാൻ പറ്റിയില്ലല്ലോ….. ”

 

 

“നന്ദാ ആ കാര്യം വിട്…… നമുക്ക് പിന്നെ സംസാരിക്കാം…..ഇപ്പോൾ നീ അവളെ കാണണ്ട…. നീ റൂമിലേക്ക്‌ പോ….. ”

 

പറഞ്ഞു കൊണ്ട് പ്രകാശ് ഉള്ളിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു നടന്നു….

 

“എന്തായാലും അവളെ കണ്ടിട്ട് വരാം ഞാൻ…. ”

 

“മോനെ നീ പോകണ്ട….. പോയാലും അവളെ കാണാൻ അവർ സമ്മതിക്കില്ല…… അമ്മ പറയുന്നത് കേൾക്ക്……ഞാൻ മുറിവ് ക്ലീൻ ആക്കി മരുന്ന് വെക്കാം…..വേദനിക്കുന്നില്ലേ നിനക്ക്?????  ”

 

 

 

“അമ്മയോടല്ലേ വേണ്ടാ എന്ന് പറഞ്ഞത്……മനസിനു വന്ന മുറിവിലും വലുതല്ല അത്……. പിന്നെ  അവളെ കാണാൻ പറ്റുമോ  ഇല്ലയോ എന്ന് ഞാൻ ഒന്ന് നോക്കട്ടെ…… “