നിഴലായ് അരികെ -11 [ചെമ്പരത്തി] 402

“മാപ്പ് പറയാൻ വേണ്ടി വിളി……..”

 

 

നന്ദനെ പറഞ്ഞു പൂർത്തിയാക്കാൻ സമ്മതിക്കാതെ അവൾ പറഞ്ഞു

“മ്മ്മ്…… മനസിലായി….. പറയണ്ട……. ”

 

 

 

“നമുക്ക് പോയാലോ അമ്മൂ…..?? ”

 

“പോയേക്കാം…. വീട്ടിൽ കേറാൻ താമസിച്ചതിനു ഇന്നലത്തെപ്പോലെ വഴക്ക് കേൾക്കണ്ട….. ”

 

 

 

“എന്നാലും എന്റെ അമ്മൂ…… എന്തൊരു തല്ലാണ് നീ ഇന്നലെ ആ പ്രസാദിനിട്ടു കൊടുത്തത്……. അവന്റെ ഭാര്യയുടെ കരച്ചിൽ കണ്ടപ്പോൾ സത്യം പറഞ്ഞാൽ  വിഷമം തോന്നി…..”

 

വണ്ടിക്കടുത്തേക്കു നടക്കുന്നതിനിടയിൽ  നന്ദൻ അവളോട് പറഞ്ഞു…

 

 

 

“അത്രയ്ക്ക്  സങ്കടം വന്നെങ്കിൽ പോയിട്ട് അവളെ  ആശ്വസിപ്പിക്ക് ……. ഇവിടെ മറ്റുള്ളവന്റെ വിഷമത്തിനു ഒരു വിലയും ഇല്ല…. ഞാനിവിടെ ദിവസങ്ങൾ ആയി ഉറക്കമില്ലാതെ നടക്കുന്നു അതൊന്നും ആർക്കും അറിയണ്ട……. ഒരു വിഷമക്കാരൻ വന്നേക്കുന്നു…..അല്ലെങ്കിൽ എന്നും നീയാണല്ലോ എല്ലാത്തിനെയും തല്ലിചതക്കാൻ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നത്…..ഇന്നലെ എന്നാ പറ്റി അവളുടെ കരച്ചിൽ കണ്ട് മനസലിഞ്ഞു പോയോ….???…..തല്ലിയില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ അവനിപ്പം സത്യം പറഞ്ഞേനെ……”

ആര്യ കലിതുള്ളി നന്ദനോട് പറഞ്ഞു…

 

“എന്റെ പൊന്നോ ഞാൻ ചുമ്മാ പറഞ്ഞതാ…… ഇനി അതിന്റെ പേരിൽ എന്നെ കൊല്ലാൻ വരണ്ട…..ഞാൻ ഇതുവരെ ആരെയും പെണ്ണുങ്ങളുടെ മുന്നിലിട്ട് തല്ലിയിട്ടില്ല……അത്‌ കൊണ്ടാണ്…”

 

അവൾ മുഖം കൂർപ്പിച്ചു അവനെ ഒന്ന് നോക്കി

“അപ്പൊ ബോബിയെ തല്ലിയത് എന്റെ മുന്നിൽ വച്ചു അല്ലെ…. പ്പോ ന്താ ഞാൻ പെണ്ണല്ലേ…????”

 

“ഞാൻ ഉദ്ദേശിച്ചത് ഭാര്യയുടെ മുന്നിൽ ഇട്ടെന്നാണ്……. പിന്നെ നിന്നെ ആരാണ് പെണ്ണിന്റെ കൂട്ടത്തിൽ കൂട്ടുക എന്റമ്മൂ……”??

 

“എന്നെ കാണാൻ അത്രയ്ക്ക് മോശം ആണോ…???”

ഒരു ചെറു ചിണുങ്ങലോടെ അവൾ നന്ദന്റെ കൈത്തണ്ടയിൽ നഖമിറക്കി……..