നന്ദൻ [അപ്പൂട്ടൻ] 54

കോളേജിൽ പോകാൻ ഒരുങ്ങി കൊണ്ടിരുന്ന മീനുവും, അടുക്കളയിൽ തിരക്കിട്ട പണിയിൽ ആയിരുന്ന ഭാമയും അച്ഛന്റെ വിളി കേട്ട് മുറ്റത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.

“നമ്മുടെ നന്ദൻ കുഞ്ഞു മരിച്ചു..”

“അയ്യോ…. “അമ്മ നിലവിളിച്ചു.

കേട്ടത് വിശ്വസിക്കാൻ ആകാതെ,  ഒന്നുറക്കെ കരയാൻ പോലുമാകാതെ മീനു അവിടെ തന്നെ മരവിച്ചു നിന്നു പോയി. അവളുടെ നിൽപ്പ് കണ്ടു ഭയന്നു ഭാമ അവളെ വലിച്ചു അകത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോയി. സെറ്റിയിൽ അവളെ ഇരുത്തി ഭാമ അടുത്തിരുന്നു.

“മോൾക് നന്ദനെ ഇഷ്ടമായിരുന്നോ…? “

ആ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോൾ തന്നെ അവൾ അമ്മ യെ കെട്ടിപിടിച്ചു പൊട്ടി പൊട്ടി കരഞ്ഞു. അത്രയും നാൾ മനസ്സിൽ അടക്കി വെച്ച സങ്കടം ഒക്കെയും അവൾ ഒഴുക്കി കളഞ്ഞു. ഭാമ അവളുടെ തലയിൽ തലോടി ആശ്വസിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

“എനിക്ക് മനസ്സിലായിരുന്നു മോളെ. നന്ദനെ കാണുമ്പോൾ നിന്റെ കണ്ണിൽ തിളങ്ങിയ സ്നേഹം….  നിന്റെ അമ്മയല്ലേ ഞാൻ.എനിക്ക് മനസിലാകില്ലേ നിന്നെ..” വിഷമിക്കാതെ…. എല്ലാം നേരിടാൻ ഉള്ള ശക്തി എന്റെ കുഞ്ഞിന് ദൈവം തരട്ടെ…. “

തങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ട അധ്യാപകനെ കാണാൻ കോളേജിൽ നിന്ന് കുട്ടികളും അധ്യാപകരും അടക്കം ആ നാടു മുഴുവൻ വന്നു. അവരിൽ ഒരാളായി മീനുവും.. പ്രിയ ഒരു ആശ്വാസം പോലെ അവളുടെ ഒപ്പം തന്നെ നിന്നു…

നന്ദൻ മരിച്ചിട്ട് ആറ് വർഷം കഴിയുന്നു. അവന്റെ മരണത്തോടെ മീനു ഒരുപാട് മാറിപോയി. കളിചിരികൾ നിന്നു. ബഹളങ്ങൾ ഇല്ലാതെയായി. വല്ലാതെ പക്വത വന്നത് പോലെ.

നന്ദന്റെ ആഗ്രഹം പോലെ നന്നായി പഠിച്ചു. ഇന്നവൾ ഒരു ഹൈസ്കൂൾ ടീച്ചർ ആണ്. കാലം മായ്ക്കാത്ത മുറിവുകൾ ഇല്ല എന്ന് പറയുന്നത് പോലെ നന്ദൻ നോവുള്ള ഒരു സത്യമായി അവളുടെ മനസിന്റെ ഒരു കോണിൽ ആരും കാണാതെ ഇടം പിടിച്ചു.

ഇന്നാണ് മീനുവിന്റെ വിവാഹം.. ഐടി പ്രൊഫഷണൽ ആയ കിരണുമായി. താലി ചാർത്തുന്ന സമയം നന്ദന്റെ സാന്നിധ്യം പോലെ, അവന്റെ ആശിർവാദം പോലെ ഒരു മന്ദമാരുതൻ അവളെ തലോടി കടന്നു പോയി….

നന്ദനെ കുറിച്ച് കിരണിനോട് അവൾ പറഞ്ഞിട്ടില്ല. കിരൺ വളരെ ഫ്രണ്ട്‌ലി ആണ്. എന്തും തുറന്നു പറയാനുള്ള അടുപ്പവും അവനോട്  ആയിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ എന്തു കൊണ്ടോ നന്ദനെ കുറിച്ച് അവനോട് പറയാൻ മനസു വന്നില്ല.

അവൻ തന്റെ മാത്രം സ്വകാര്യമായി ഇരിക്കുന്നതാണ് അവൾക്കു ഇഷ്ടം. മറ്റൊരാൾക്കും പങ്കു വയ്ക്കാൻ താല്പര്യമില്ലാത്ത സ്വന്തം സ്വകാര്യ ദുഃഖം. തന്റെ മാത്രം… തന്റെ മാത്രം സ്വന്തം…

ശുഭം….