ദൗത്യം 2 [ശിവശങ്കരൻ] 159

” ഞാൻ നീരജ് ദിവാകർ, വലിയമനക്കൽ ദിവാകരൻ മാഷിന്റെയും ഭാര്യ ഇന്ദിരാദേവിയുടെയും മൂത്ത സന്താനം…

അച്ഛന്റെ ഭാഷയിൽ മുടിയനായ പുത്രൻ,

അമ്മയുടെ തോരാത്ത കണ്ണുനീരിന്റെ കാരണം, എന്റെ നിരഞ്ജന മോളുടെ പുന്നാര ഏട്ടൻ…”

ഒരു സിപ് കൂടി എടുത്ത നീരജിന്റെ ചുണ്ടിലുണ്ടായിരുന്ന ചിരി മെല്ലെ വിതുമ്പലായി മാറി…

” നിനക്കറിയുമോ അവരെ എല്ലാരേം വിധി എന്നിൽ നിന്നും അകറ്റി, വിധി അല്ല എന്റെ പ്രവൃത്തികൾ… എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ട്, നീയിന്നു കേറി നിന്ന ആ പാറക്കെട്ടിനു മുകളിൽ ഒരിക്കൽ ഞാനും വലിഞ്ഞു കയറിയതാ,

എല്ലാം അവസാനിപ്പിക്കാൻ… ”

അതുവരെ മന്ദഹാസം വിരിഞ്ഞു നിന്ന അവന്റെ മുഖത്ത് ഓർമ്മകളുടെ നൊമ്പരം നിറഞ്ഞു നിന്നു…

നീരജ് പറയുന്നതെന്തെന്നറിയുവാനുള്ള ആകാംഷയിൽ അരുൺ അവന്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു…

(തുടരും )

***************************

എല്ലാവർക്കും നമസ്ക്കാരം… നിങ്ങൾ തന്ന സപ്പോർട്ടിന്റെ പുറത്ത് ഞാൻ വീണ്ടും വന്നിരിക്കുകയാണ്… സപ്പോർട്ട് തന്നില്ലേ… ഇനി അനുഭവിച്ചോ… പിന്നെ ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞേക്കാം ആദ്യത്തെ കഥയാണ്… ഇവിടത്തെ രീതികൾ ഒന്നും അറിയില്ല… ഒരുപാട് മിസ്റ്റേക്സ് ഉണ്ടാകും… തല്ലുകേം കൊല്ലുകേം ഒന്നും വേണ്ട ഒന്ന് പേടിപ്പിച്ചാ മതി ഞാൻ നന്നായിക്കോളും…

സ്നേഹത്തോടെ

ശിവശങ്കരൻ