ദൗത്യം 13[ശിവശങ്കരൻ] 243

 

ഡോർ പതുക്കെ തുറന്നു…

തന്റെ അനിയത്തിക്കുട്ടിയുടെ കഴുത്തിൽ മുഖം മറച്ച ഒരാൾ കത്തി വച്ചിരിക്കുന്നത് കണ്ട അവനു ശ്വാസം നിലക്കുന്ന പോലെ തോന്നി…

 

**************************

 

അതെ സമയം ഹാളിലെ സോഫയിൽ അമ്മയെ ഇരുത്തി, കഴുത്തിലെ കത്തി മാറ്റാതെ കൂട്ടാളികളെയും കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു അവൻ…

തോപ്പുംപടി ജോസ്… കൊച്ചിയിൽ അല്ലറ ചില്ലറ ക്വട്ടേഷൻ പരിപാടിയുമായി നടക്കുന്ന ഒരുപാടെണ്ണത്തിൽ ഒരു ഗുണ്ട…

 

അതെ സമയം അനുവിന്റെ റൂമിൽ… അരുണിന്റെ കഴുത്തിലും കത്തി വച്ചുകൊണ്ട് കൈകൾ പിന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് ഒരു നൈലോൺ കയർ കൊണ്ട് കെട്ടി താഴേക്ക് നടത്തിക്കുകയായിരുന്നു 4 ഗുണ്ടകൾ ചേർന്ന്… പിന്നാലെ അനുമോളെയും കൊണ്ട് വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷേ അവളുടെ കൈകൾ കെട്ടിയിരുന്നില്ല…

 

താഴെ ഹാളിൽ എത്തിയതും അമ്മയെയും കൊണ്ട് മറ്റൊരു ഗുണ്ട നിൽക്കുന്നത് കണ്ടതും അരുൺ പല്ലുകൾ ഞെരിച്ചു… അമ്മയുടെയും അനുജത്തിയുടെയും കാര്യം ആലോചിച്ചു അവൻ നിസ്സഹായാവസ്ഥയിൽ ആയി…

 

അനുമോളെ കൊണ്ടുവന്നു അമ്മയുടെ അടുത്ത് ഇരുത്തിയിട്ട്, അരുണിനെ അവർ എതിരെ കൊണ്ടുവന്നു മുട്ടുകുത്തി നിർത്തി…

 

“ഇനി ഞങ്ങൾ പറയാൻ പോകുന്ന കാര്യങ്ങൾ വ്യക്തമായി കേൾക്കണം…”

 

അമ്മയുടെ അടുത്ത് നിന്ന ഗുണ്ട പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് ഒരു വെള്ള പേപ്പർ എടുത്ത് വായിക്കാൻ തുടങ്ങി…

“പത്തിരുപതു കൊല്ലമായി പാലക്കാടും തൃശ്ശൂരുമായി പടർന്നു കിടക്കുന്ന ചെറിയൊരു സാമ്രാജ്യം കെട്ടിപ്പടുക്കാൻ ഞങ്ങൾ പാട് പെടുന്നു… ഇപ്പൊ പഴയപോലെയല്ല, പുതിയ മാനേജ്മെന്റ് ഒക്കെ ആയതുകൊണ്ട് എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും പെട്ടെന്നാണ് തീരുമാനമുണ്ടാകുന്നത്… ആയതിനാൽ വലിയേടത്ത് ഗ്രൂപ്പ്‌ എന്ന പേര് ഇനി പാലക്കാട് അതിർത്തി കടന്നാൽ തിരിച്ചെത്തുന്നത് വലിയേടത്ത് വിജയരാഘവന്റെ തലയായിരിക്കും, ഇനി ഒരറിയിപ്പില്ലാതെ തന്നെ മേൽപ്പറഞ്ഞ നടപടികളിലേക്ക് കടക്കുന്നതായിരിക്കും എന്ന് ഇതിനാൽ അറിയിച്ചു കൊള്ളുന്നു…

 

എന്ന്,

വിദ്യാലക്ഷ്മി

മാനേജിങ് ഡയറക്ടർ

ലക്ഷ്മി അസോസിയേറ്റ്സ്”

 

ഒരു ലീഗൽ നോട്ടീസ് വായിക്കുന്ന പോലെ അത് വായിച്ചിട്ട് ജോസ് പേപ്പർ മടക്കി പോക്കറ്റിലേക്കിട്ടു.

“അപ്പൊ, നിങ്ങൾക്ക് കാര്യം മനസ്സിലായല്ലോ…”

 

അരുൺ തലയാട്ടി…

“എടാ… അവർക്ക് മനസ്സിലായടാ… നുമ്മക്ക് പണ്ടാരമടങ്ങാൻ ഒരു കോപ്പും പിടി കിട്ടീല, ഇതാണ് പറയണത്… പഠിക്കാൻ വിട്ടപ്പോ പഠിക്കണം അല്ലാണ്ട് കണ്ടവന്റെ പള്ളേല് കത്തീം കേറ്റി കഴുത്തും കണ്ടിച്ചൊക്കെ നടന്നാൽ വിവരമുള്ളൊരു പറയണ ഇമ്മാതിരി ഐറ്റംസ് ഒന്നും മനസ്സിലാവൂല്ലാ…”