ദൗത്യം 13[ശിവശങ്കരൻ] 243

 

“ഈ വിദ്യാലക്ഷ്മി, വാസുദേവൻ… ഇവരൊക്കെ…”

 

“സംശയിക്കണ്ട അച്ഛാ… പാലക്കാട്ടെ ആ ടെൻഡർ പിടിക്കാൻ നമ്മൾ മലർത്തിയടിച്ചു എന്ന് അച്ഛൻ പറഞ്ഞ ആ വൻ സ്രാവില്ലേ ലക്ഷ്മി അസോസിയേറ്റ്സ്… അതിന്റെ ഓണർ വാസുദേവനും, മകൾ വിദ്യാലക്ഷ്മിയും…”

 

അരുൺ പറഞ്ഞത് വിശ്വസിക്കാനാവാതെ വരുണും അച്ഛനും പരസ്പരം നോക്കി…

 

“മോൻ പോയി റസ്റ്റ്‌ എടുത്തോളൂ… അച്ഛനിപ്പോ വരാം…”

 

അരുണിനോട് പറഞ്ഞിട്ട് വിജയരാഘവൻ പുറത്തേക്ക് നടന്നു…

“അച്ഛാ ഞാനും വരുന്നു…” വരുണും അച്ഛന്റെ പിന്നാലെ ഓടി…

 

പതിവില്ലാതെ രണ്ടു കാറുകളിൽ ആയി അവർ പോകുന്നത് അരുൺ കണ്ടു…

 

അനു പതിവുപോലെ അരുണിന്റെ വാലായി പുറകെ പോയി…

 

ചിന്താഭാരത്തോടെ അമ്മ റൂമിലേക്കും പോയി…

 

അതേസമയം വലിയേടത്തു വീടിന്റെ മതിൽക്കെട്ടിനു പുറത്തു ഇരുളിൽ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട നിഴലനക്കങ്ങൾ ആരും കണ്ടില്ല…

 

മരണത്തിന്റെ ഇരുൾ വീണ പ്രകൃതിയിൽ, മഴ ഇതിനോടകം ആർത്തു പെയ്യാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു…

 

ഇരുളിൽ നിന്നിരുന്ന അഞ്ചു നിഴലുകൾ വലിയേടത്ത് വീടിന്റെ മതിൽക്കെട്ടിനുള്ളിലേക്ക് കടന്നു…

ഉള്ളിൽ…

 

അടുക്കളയിൽ കാര്യമായ പണിയിലായിരുന്നു അരുണിന്റെ അമ്മ ശ്രീദേവി, കഴുത്തിൽ തണുപ്പ് തോന്നി തിരിയാൻ നോക്കിയപ്പോഴേക്കും ഒരു പതിഞ്ഞ ശബ്ദം അവരുടെ കാതുകളിലെത്തി…

 

“അനങ്ങിയ ഒരു വരവരച്ചിട്ട് ഞങ്ങ അങ്ങോട്ട് പോകും… അനങ്ങാതെ നിന്നാ നിങ്ങക്ക് ബാക്കി ജീവൻ കിട്ടും, ഞങ്ങ ഞങ്ങട ജോലി തീർത്തിട്ടാങ്ങോട്ട് പോവും… എന്തേ…” നല്ല കൊച്ചി സ്ലാങ്ങിലുള്ള ഡയലോഗ് കേട്ടു ശ്രീദേവി അനങ്ങാൻ പറ്റാതെ നിന്നു…

 

അതെ സമയം അരുണിന്റെ റൂമിൽ ഇരുന്ന അനു, പുറത്തെന്തോ നിഴലനക്കം കണ്ടാണ് റൂമിൽ നിന്നിറങ്ങിയത്…

 

“അരു…” അവളുടെ വിളി പകുതിയിൽ മുറിഞ്ഞു പോയതും വാതിൽ വലിച്ചടച്ചതും ശ്രദ്ധിച്ചു അരുൺ വാതിലിനു അടുത്തേക്ക് വന്നു. പെട്ടെന്ന് വാതിൽ വലിച്ചു തുറന്നു പുറത്തേക്ക് നോക്കി…

 

പക്ഷേ, ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല… തൊട്ടപ്പുറത്തു അനുവിന്റെ ഡോറിന്റെ വാതിൽ അടയുന്നത് കണ്ടു അവൾ റൂമിലേക്ക് കയറിയതാവും എന്ന് അവൻ ആശ്വസിച്ചു. തോന്നിയതാവും എന്ന് വിചാരിച്ചു തിരിച്ച് റൂമിലേക്ക് കയറാൻ തുടങ്ങവേ, അനുവിന്റെ റൂമിൽ അസ്വാഭാവികമായ നിഴലനക്കങ്ങൾ ഡോറിന് താഴെ വിടവിലൂടെ കണ്ടോ എന്ന് അവൻ സംശയിച്ചു…

അവൻ പതുക്കെ ഡോറിൽ തട്ടി…

“മോളെ… മണിക്കുട്ടീ…” വിളിച്ചിട്ടും അനക്കമൊന്നും കേൾക്കാതായതും ആ നിഴലനക്കങ്ങൾ അവിടെ തുടർന്നതും അവനെ ഭീതിയിലാഴ്ത്തി… പതുക്കെ അവൻ ഡോർഹാൻഡിലിൽ പിടിച്ചു തിരിച്ചു…