ദൗത്യം 13[ശിവശങ്കരൻ] 243

ശ്രീദേവി പതുക്കെ ഇരുന്നിടത്തു നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് അവനടുത്തേക്ക് വന്നു…

എന്നാൽ അവർ അടുത്തേക്ക് വരുന്തോറും നീരജ് അസ്വസ്ഥനായി…

“നിൽക്ക്…” അവന്റെ ശബ്ദം ഉയർന്നതും ശ്രീദേവി തറഞ്ഞ് നിന്നുപോയി…

“അമ്മയുടെ മനസ്സിലെന്താണെന്നുള്ളത് എനിക്കറിയാം… അമ്മയുടെ വിശ്വാസങ്ങളും… അതെല്ലാം തെറ്റാണെന്ന് അമ്മക്ക് പറയാൻ പറ്റുമോ… ഓരോ ജന്മത്തിനും അതിന്റേതായ ഉദ്ദേശമുണ്ട്… അവരുടേതായ ദൗത്യമുണ്ട്… നിയോഗമുണ്ട്… അരുണിന്റെ നിയോഗത്തിലേക്കുള്ള ചവിട്ടുപടിയാണ് ഞാൻ…”

“അമ്മ ഇവരോടൊക്കെ പറഞ്ഞപ്പോൾ മുഴുവൻ പറയാതെ, മാറ്റിവച്ചില്ലേ കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ… വിഷ്ണുനാരായണൻ നമ്പൂതിരിയും അതുപോലെ കുറച്ചുകാര്യങ്ങൾ നിങ്ങളോട് പറയാതെ മറച്ചുവച്ചിട്ടുണ്ട്… അമ്മ പറയാതിരുന്നത് അവൻ മൂലം മറ്റുള്ളവർക്കുള്ള മൃത്യുയോഗമാണെങ്കിൽ… തിരുമേനി പറയാതിരുന്നത് അവനുള്ള മൃത്യുയോഗമാണ്…”

നീരജിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് എല്ലാവരും ഞെട്ടിത്തരിച്ചിരിക്കുകയാണ്…

“ഇനിയും ഞാൻ നിങ്ങളെ മുൾമുനയിൽ നിർത്തുന്നില്ല… എന്റെ മരണം അത് അരുൺ നിങ്ങളോട് പറയും… പിന്നെ വരാൻ പോകുന്ന കാര്യങ്ങൾ നിങ്ങളെ അറിയിച്ചു, നിങ്ങളെ രക്ഷിക്കാൻ ആഗ്രഹമുണ്ടെങ്കിലും എനിക്കതിനുള്ള അനുവാദമില്ല… ഞാൻ കേവലമൊരു മനുഷ്യാത്മാവാണ്. അതിൽ കവിഞ്ഞ ദൈവീക ശക്തികൾ ഒന്നും എനിക്കില്ല, എനിവേ, ഒരു കാര്യം ഞാൻ പറയാം അരുണിനായാലും അവനെക്കൊണ്ട് മറ്റുള്ളവർക്കായാലും, മരണം… അതൊരു സത്യമാണ്… അതിലേക്കുള്ള ചവിട്ടുപടികൾ… നിങ്ങളും അവരും കയറിക്കഴിഞ്ഞു… അത് നാളെ മുതൽ നിങ്ങൾക്ക് അറിയാം… ഒരൊറ്റ കാര്യം മാത്രം ആലോചിക്കുക… എന്നേക്കൂടാതെയുള്ള അരുണിന്റെ യാത്ര മരണത്തിലേക്കാവും… ഇനിയും സൂര്യസേനഭട്ടതിരിപ്പാടിനെ വരുത്തി ഞാനെന്ന ആത്മാവിനെ തളക്കണമെങ്കിൽ ആവാം… പക്ഷെ… അച്ഛനും അമ്മയും ഒന്നോർക്കുക… ഇതുപോലൊരു അച്ഛനും അമ്മയും കുഞ്ഞിപ്പെങ്ങളും എനിക്കുമുണ്ട്… എന്റെ ലക്ഷ്യം നേടാനാവാതെ പോയാൽ… ആ അച്ഛനും അമ്മയും കഴിഞ്ഞ ഒരു വർഷമായി ഒഴുക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കണ്ണീരിനു ഒരു ഫലവും ഇല്ലാതെയാകും… എന്റെ കുഞ്ഞിപ്പെങ്ങളുടെ ജീവിതം… എന്നെന്നേക്കുമായി ഇല്ലാതെയാവും… കാരണം പോലുമറിയാതെ… ഇനിയെല്ലാം അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും ഇഷ്ടം…”

അതും പറഞ്ഞു അവൻ അനുമോളുടെ അടുത്തുവന്നു മുട്ടുകുത്തി ഇരുന്നു… അവൾ പേടികൊണ്ട് അച്ഛന്റെ കാലിൽ അള്ളിപ്പിടിച്ചു…

അവൻ പതുക്കെ അവളുടെ മുടിയിഴകളിൽ തലോടി… അവന്റെ മനസ്സ് നിറയെ അച്ചുമോളായിരുന്നു…