ദേവിയുടെ മാത്രം…. [AK] 304

അവളൊന്ന് തുമ്മിയാലിന്ന് വാർത്തയാണ്… അരുതെന്ന് മനസ്സിനോട് പറഞ്ഞുപഠിപ്പിച്ചെങ്കിലും അവളുടെ വാർത്തകൾ തിരഞ്ഞു പിടിച്ച് വായിച്ചിരുന്നു… അവളെ കുറിച്ച് ചികഞ്ഞു ചികഞ്ഞു നോക്കിയിരുന്നു… അവളുടെ ഓർമകളെ ഇനിയുള്ള ജീവിതത്തിന്റെ ഇന്ധനമാക്കിയിരുന്നു… ഓർമ്മകളെ കെട്ടിയിടാൻ നോക്കിയപ്പോൾ അവ തന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നത് പോലെ അവനു തോന്നി…

“അവൾക്കറിയോ…”

ഇല്ലെന്നുള്ള മറുപടി തന്നെയാണ് പ്രതീക്ഷിച്ചത്… കാരണം സാധാരണക്കാരാണ് തന്റെ കുടുംബം…

“ഞാൻ കാണാൻ പോയില്ല ഏട്ടാ..രണ്ടീസം കഴിഞ്ഞാൽ അവര് പോവും..”

പറയുമ്പോൾ അവളുടെ മുഖവും വാടിയിരുന്നു…

“നിനക്ക് കാണണോ…”

ചോദിച്ചപ്പോൾ ആ കണ്ണുകൾ പ്രതീക്ഷയോടെ തന്നെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… എന്നാലും കാണേണ്ടെന്ന് തന്നെ അവൾ പറഞ്ഞു… അല്ലെങ്കിലും കൂടെപ്പഠിച്ച ഉറ്റതോഴിയെ അവൾക്ക് കാണാതിരിക്കാനാവുമോ… അവളുടെ വീട്ടുകാർ ചെയ്തതിന് അവളെ പഴിക്കാനാവുമോ.. താൻ തന്നെ ഏറെ വട്ടം സ്വയം ചോദിച്ചതാണിത്… അറിയാതെ സ്വന്തം കണ്ണുകൾ തന്നെ ചതിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. ഇടയ്ക്കിടെ പുറത്തേക്ക് പോകുന്ന കണ്ണുകളെ സ്വയം തടഞ്ഞുനിർത്തുമ്പോഴും അത്‌ കണ്ട പാറു തന്നെ അതിശയത്തോടെ നോക്കുന്നത് അറിഞ്ഞപ്പോൾ  മുഖത്ത് ജാള്യത നിഴലിച്ചു… ഇത്രയൊക്കെ കിട്ടിയിട്ടും പഠിച്ചില്ലേ എന്ന മട്ടിൽ…

എന്തൊക്കെ സംഭവിച്ചാലും അവളെ തനിക്കറിയാമെന്ന ഭാവം അവന്റെ കണ്ണുകളുടെ തിളക്കം കൂട്ടി…

ഉച്ചക്ക് ഭക്ഷണം കഴിച്ച ശേഷം പാറുവിനേം കൂട്ടി സിനിമഷൂട്ടിംഗ് കാണുന്നിടത്തേക്ക് പോയപ്പോൾ ആരുമറിയാതെ ഒരു നോക്ക് കാണണമെന്നേ ഉണ്ടായുള്ളൂ… തിക്കിലും തിരക്കിലും പെട്ട് നിർവഹമില്ലാതെ ഒരു മൂലയിൽ സ്ഥാനം പിടിച്ചു…

“ഏട്ടാ… അങ്ങോട്ടുപോകാം…”