ദേവിയുടെ മാത്രം…. [AK] 304

കുറച്ചുനേരത്തെ നാട്ടുവിശേഷങ്ങളിൽ അവനും പങ്കാളിയായതിനു ശേഷം കാശും കൊടുത്ത് പുറത്തിറങ്ങുമ്പോൾ ഇനിയുള്ള തന്റെ വഴിയേതെന്ന് ചോദിക്കാനും മറന്നില്ല..

“നടന്നുപോവാനാണേൽ ഈ കാണുന്ന പടവരമ്പിലൂടെ പൊക്കോ…നേരെ പോയാൽ മതി… വണ്ടി കേറണ വഴി വേറെ ണ്ട് മോനെ…”

“നടന്നുപോക്കോളാം ചേട്ടാ…”

പെട്ടെന്നെന്തോ ഓർത്ത പോലെ അയാൾ ചോദിച്ചു…

“അല്ലാ… മോന്റെ പേരെന്താ…”

ഒരു പുഞ്ചിരിയോടു കൂടിതന്നെ അവൻ മറുപടി പറഞ്ഞു..

“ദേവരാജ്..”

പാടവരമ്പിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ ദേവന്റെ കണ്ണുകൾ ചുറ്റും നിരീക്ഷിക്കുകയായിരുന്നു… നീണ്ടുകിടക്കുന്ന വയലും… പുലരിയുടെ പുതുമയിൽ ഉല്ലസിക്കുന്ന പക്ഷികളും… നീണ്ടുകിടക്കുന്ന മരങ്ങളുമെല്ലാം… ഒരുതരത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ അത്‌ ചങ്ങമ്പുഴയുടെ ഗ്രാമഭംഗിയെ അനുസ്മരിപ്പിച്ചെന്ന് അവന് തോന്നി… മനോഹരമായ, നിഷ്കളങ്കമായ ഗ്രാമം… എന്നാൽ അരികിലായുള്ള വാഴത്തോപ്പും അവിടെ കുലച്ചു നിൽക്കുന്ന പഴക്കുലകളും അവനെ ചങ്ങമ്പുഴയുടെ തന്നെ വാഴക്കുലയെ ഓര്മപ്പെടുത്തി….ഓമനിച്ചു വളർത്തുന്ന വാഴക്കുലയെ അവകാശമെന്ന പോലെ തട്ടിയെടുത്തുകൊണ്ട് പോകുന്ന ജന്മിയെ… അടിയാളനെ… കരയുന്ന പിഞ്ചു കുട്ടികളെ…

എന്നാൽ പെട്ടെന്ന് തന്നെ തന്റെ ഓർമകളിൽ മരത്തിൽ കെട്ടിയിട്ടുകൊണ്ട് തല്ലുകൊള്ളുന്ന ഒരു പതിനെട്ടുകാരനെ ഓർമ വന്നതും ആ കണ്ണുകൾ ചെറുതായി ഈറനണിഞ്ഞു… ഓർമ്മകൾ ചിലപ്പോൾ നൊമ്പരമുണർത്തുന്നു… പക്ഷെ ഇന്നും ഓർമകളിൽ ജീവിക്കാൻ താനാഗ്രഹിക്കുന്നു… എന്തൊരു പരസ്പരവൈരുദ്ധ്യമായ കാര്യങ്ങൾ.. ഈറനണിഞ്ഞ കണ്ണുകളിൽ ചെറുതായി ഒരു