ദേവിയുടെ മാത്രം…. [AK] 304

തിളക്കവും ആ ചുണ്ടുകളിൽ ഒരു പുഞ്ചിരിയുമുണ്ടായിരുന്നു… പറമ്പിൽ ചെറുതായി ആൾക്കൂട്ടം കണ്ടപ്പോഴേ സിനിമക്കാർ ഇത്ര നേരത്തെ എത്തിയെന്നു മനസ്സിലായിരുന്നു… വൈകാതെ തന്നെ ഒരു ഓരത്തു നിന്നും കേട്ട കൂക്കുവിളി ആരുടെ വായിൽ നിന്നുള്ളതാണെന്നതിൽ അവന് യാതൊരു സംശയവും തോന്നിയിരുന്നില്ല…

 

“കുഞ്ഞിപ്പാറു…”

സ്നേഹത്തോടെ തന്റെ അനിയത്തിക്കുട്ടിയെ വിളിച്ചപ്പോൾ തന്നെ നിറകണ്ണുകളോടെ അവൾ വന്ന് തന്റെ മാറോടണഞ്ഞത് അവനറിഞ്ഞിരുന്നു…

 

“എവിടെയാടി നമ്മുടെ കൊട്ടാരം…”

 

അവളുടെ കണ്ണുകൾ തന്നോട് പരിഭവത്തിന്റെ കഥകൾ പറയുമ്പോൾ തന്നെ അവനത് ചോദിച്ചിരുന്നു… സന്തോഷത്തോടെ തന്റെ കയ്യും പിടിച്ചവൾ പറമ്പിലേക്ക് കയറി…

 

“ഇതാണേട്ടാ നമ്മുടെ സ്വർഗം…”

 

അത്യാവശ്യം വലിപ്പമുള്ള പറമ്പും നടുക്കായുള്ള മനോഹരമായ വീടും തന്റെ കണ്ണുകളെ വീണ്ടും ഈറനണിയിക്കുന്നത് അവനറിഞ്ഞു…..

 

“അച്ഛന്റെ സ്വപ്നം…”

 

“അതെ ഏട്ടാ…”

അഭിമാനത്തോടെ അവളത് പറയുമ്പോൾ അറിയാതെയെങ്കിലും അവനും അതിലൊരു പങ്കാളിയായി…

 

“കെട്ടിച്ചു വിടാറായി പെണ്ണിനെ…”

 

അവളെ നോക്കി അത്‌ പറഞ്ഞപ്പോൾ പരിഭവത്തോടെ ചുണ്ടുകൂർപ്പിച്ചെന്നെ നോക്കിയപ്പോൾ ആ തല നോക്കിയൊന്നു കിഴുക്കിക്കൊണ്ടവൻ മറുപടി പറഞ്ഞു…

 

“നിന്റെ ആഗ്രഹങ്ങളൊക്കെ സാധിച്ച് എന്തെല്ലാം നേടണമോ അതൊക്കെ നേടി നിനക്കെപ്പോ തോന്നുന്നുവോ അപ്പോൾ കല്യാണം കഴിച്ചാൽ മതി…  “

 

“അതാണെന്റെ ഏട്ടൻ… മുത്താണ്…”