ദേവിയുടെ മാത്രം…. [AK] 304

“എന്റെ പൊന്ന് മാഡം… ദേവേട്ടനല്ല… രാജു.. അതാണ് പേര്… പിന്നെ അവസാന രണ്ടുവാക്ക് വേണ്ട..ഈ പെണ്ണുമ്പിള്ള ഇത് കൊളമാക്കും.. “ഉറക്കെ അയാൾ വിളിച്ചു പറഞ്ഞെങ്കിലും അവസാനവാക്കുകൾ പിറുപിറുക്കുകയായിരുന്നു…

കാണികളിൽ ചിലർ ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും ഒരാൾ മാത്രം അവിടെ തറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… അയാളുടെ കണ്ണിൽ നിന്ന് മാത്രം നിർത്താതെ കണ്ണീർ ഒഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു…അവൻ അവിടെ നിന്നും കയറിനടിയിലൂടെ ഫീൽഡിലേക്ക് കയറി… മുന്നോട്ടു നടക്കുന്തോറും ദൂരം കൂടുന്നുണ്ടായിരുന്നു….

“ഡോ… അയാളെ പിടിച്ച് മാറ്റെടോ..”

ഡയറക്ടർ ബോഡിഗാർഡിനോടലറി… എന്നാൽ അവനതൊന്നും അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.. രണ്ടുപേർ തന്നെ പിടിച്ചപ്പോൾ അവന്റെ പയ്യെ ചലിച്ചിരുന്ന ചുണ്ടുകൾ കുറച്ചുറക്കെ വിളിച്ചു…

“ദേവ്യേ…”

ഡയലോഗ് ഷീറ്റിലേക്ക് കണ്ണും നട്ടിരുന്ന ദേവി ആ വിളി കേട്ട് കോരിതരിച്ചു.. കാലങ്ങളായി താൻ കേൾക്കാനാഗ്രഹിച്ച ശബ്ദം…. അവൾ വെപ്രാളത്തോടെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി… രണ്ടുപേർക്കിടയിൽ ദേവേട്ടൻ… അവളുടെ കാലുകൾ ഓടുകയായിരുന്നു….പിന്നിൽ നിന്നും എന്തൊക്കെയോ വിളിച്ചുപറയുന്ന ഡയറക്ടറിനെ അവൾ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല…

“ദേവേട്ടാ…”

അവളുടെ ശബ്ദം ഉയർന്നു… പക്ഷെ അതിനൊരു ഇടർച്ചയുണ്ടായിരുന്നു… നിശബ്ദമായ ചുറ്റുപാടിനെയോ തങ്ങളെ ഉറ്റുനോക്കുന്നവരെയോ അവർ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല… സ്വാതന്ത്രനായ അവന്റെ മേലേക്ക് അവൾ ഓടിപ്പോയി കെട്ടിപിടിച്ചു… ആവേശത്തോടെ അവൾ അവന്റെ മുഖത്ത് ഭ്രാന്ത്‌ പിടിച്ചവളെ പോലെ ചുംബിച്ചു… മതിവരുവോളം….ഒടുവിൽ അവന്റെ മാറോട് ചേർന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു…

“സോറി… സോറി… ദേവേട്ടാ…”