ദേവിയുടെ മാത്രം…. [AK] 304

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

ആലോചനയുടെയും സ്വപ്നങ്ങളുടെയും ലോകത്തുനിന്ന് രാത്രിയിലെപ്പോഴോ അവൻ നിദ്രപൂകി…

 

രാവിലെ തന്നെ ഞെട്ടിയെണീക്കുമ്പോൾ അടുത്ത് ഭദ്രകാളിയെ പോലെ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു പാറു…

 

“ന്താ മോളെ…”

 

“അമ്പലത്തിൽ പോവാം ന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് കെടന്നൊറങ്ങാ കൊരങ്ങാ…”

 

ആ വിളി കേട്ടപ്പോൾ അവനു കിലുക്കത്തിലെ പൊറോട്ട തിന്നുന്ന രേവതിയെയാണ് ഓർമ വന്നത്.. പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്ന അവനെ തെല്ലോരത്ഭുതത്തോടെ നോക്കുമ്പോൾ അവനിന്നലെ ഉണ്ടായിരുന്ന ആളെ അല്ലെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നിപ്പോയി …

 

“ഞാനിപ്പോ വരാം..”

അതും പറഞ്ഞ് തോർത്തെടുത്തു ബാത്‌റൂമിലേക്ക് പോയപ്പോൾ അവൾ തിരിഞ്ഞു നിന്ന് അമ്മയോട് ഒക്കെ എന്ന് സിഗ്നൽ കാണിച്ചു…

 

അമ്പലത്തിൽ തൊഴുമ്പോൾ അവന്റെ മുഖത്ത് ഒരു നിറപുഞ്ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നു…

 

“എന്താ ഏട്ടാ… “

 

“ഹ്മ്മ്.. ദേവി..”

പറഞ്ഞു മുഴുമുപ്പിക്കാതെ അവൻ പെട്ടെന്ന് ഒന്ന് പരുങ്ങി…

 

“ദേവിയെ പ്രാർത്ഥിച്ചതാ….”

 

“അതിനിത് വിഷ്ണുവിന്റെ അമ്പലമല്ലേ…”

 

അവനൊരു ചിരിയോടെ മറുപടി പറഞ്ഞു…

 

“ദേവനും ദേവിയും രണ്ടല്ലല്ലോ… ഒന്നല്ലേ…”

 

അപ്പോഴും മനസ്സിലാക്കാൻ സാധിക്കാത്ത ഒരു പുഞ്ചിരി അവനിലുണ്ടായിരുന്നു.. പുറത്തേക്കിറങ്ങിയപ്പോൾ മൂന്നുകാർ അമ്പലവളപ്പിലെ പാർക്കിങ്ങിൽ കയറുന്നത് കണ്ടുകൊണ്ട് അവൻ താനിരിക്കുന്ന മാസ്ട്രോ സൈഡിലൂടെ ഇറക്കിയിരുന്നു…