ശങ്കരൻ ഒരു മൂലക്ക് ചൂണ്ടിപ്പറഞ്ഞു. ഒരു കൂട്ടമായി മിന്നി മിന്നി എന്തോ ജീവികൾ ഇരിക്കുന്നുണ്ടെന്നു ഞാനും കണ്ടു. അടുത്ത് ചെല്ലാതെ വ്യക്തമാകില്ല. ഒരു അഞ്ചടികൂടി വെച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോ ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“ഡാ, ഇനി മിന്നാമിന്നിയെങ്ങാനും ആണോ?”
“ഒന്ന് പോടാ മിന്നാമിന്നി ആണേൽ ഇത്രെയും കൂടി ഇരിക്കില്ല. ചിതറി ഒരു പ്രദേശം മുഴുവൻ ഉണ്ടാകും. അടുത്ത് ചെല്ലുമ്പോ അറിയാല്ലോ, നടക്ക് അങ്ങോട്ട്… ”
എന്നായി അവൻ. ഇത്‌ കേട്ടപ്പോ എനിക്കും ആത്മവിശ്വാസമായി.
“ഡാ ശങ്കരാ, മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞതോർമയില്ലേ. മനുഷ്യന്റെ സാമിപ്യം അറിഞ്ഞാൽ അവർ പൊയ്ക്കളയും. മിന്നൽ നിറുത്തി ഏതേലും ഇലയുടെ അടിയിലോ കാട്ടിലോ ഒളിക്കും. നീ വേഗം ചൂട്ട് മാറ്റ്. നിലാവെട്ടം ഉണ്ടല്ലോ ആവശ്യത്തിന്… ”
“അതൊക്കെ ഉണ്ട്, പക്ഷെ കെടുത്തിയാൽ ഇനി വേറെ കൊള്ളിയില്ല കത്തിക്കാൻ. കെടുത്തണോ? ”
“രാക്കണ്ണിയെ കാണണോ? കൂണ് പറിക്കണോ? ”
“അത് പിന്നെ വേണ്ടാതെ? ”
“അഹ്, എങ്കി വെട്ടം മാറ്റ്. നിലാവെളിച്ചം ഒഴികെ ഒന്നും അതിനു പിടിക്കില്ല. ”
അങ്ങനെ ശങ്കരൻ വെട്ടം മാറ്റി. ഞങ്ങൾ വീണ്ടും നടന്നു. അടുത്തെത്താറായി. നേരിയ ഇരുട്ടുള്ളത്കൊണ്ട് ഇപ്പോഴും മിന്നൽ വെട്ടമേ കാണാനുള്ളു. ഒന്ന് കൂടി മിന്നി… അടുത്ത സ്റ്റെപ്പിന് ഞങ്ങൾ തൊട്ടടുത്തെത്തി. രാക്കണ്ണിയെന്ന ആ ആരോരും കാണാത്ത മിത്തിനെ കാണാൻ ഞങ്ങൾ കണ്ണ് കൂർപ്പിച്ചു. അത്ഭുതവും ഭയവും കൊണ്ട് ഞങ്ങൾ ഞെട്ടി വിയർത്തു.
ആ ഭാഗത്തെ മരത്തൊലി പോലും ഞങ്ങൾക്ക് വ്യക്തമായി കാണാം. എന്നാൽ അവിടെ രാക്കണ്ണിയും ഇല്ല, മിന്നാമിന്നിയും ഇല്ല. അത്രവേഗം എന്താണെങ്കിലും അത്രയും ജീവികൾക്ക് പോകാൻ പറ്റില്ല. എന്താണുണ്ടായതെന്നും എന്ത് വേണമെന്നും അറിയാതെ ഞങ്ങൾ നിന്നു.
പെട്ടെന്ന് ശങ്കരനാണ് എന്നെ ആ കാഴ്ച വിളിച്ചു കാട്ടിയത്. മേഘക്കാവിനുള്ളിൽ അവിടിവിടെ നിന്നെല്ലമായി കുറെ മിന്നുന്ന പ്രകാശങ്ങൾ ഒരു ഭാഗത്തേക്ക്‌ അടുത്തടുത്ത് വരുന്നു. അവയെല്ലാം കാവിലെ ഏതോ ഒരു മരത്തിന്റെ ചുവട്ടിലേക്കാണ് വരുന്നത്. ഒടുവിൽ മുൻപ് കണ്ടപോലെ ഒരു കൂട്ടമായി അവിടെയിരുന്നവ മിന്നിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
കാര്യം ഈ ജീവികൾ ഒന്നും ചെയ്തോന്നും ഇല്ലെങ്കിലും അത് മിന്നാമിന്നിതന്നെ ആണോ? രാക്കണ്ണികൾ ആണോ? ഒന്നും ആലോചിക്കാനുള്ള മനസ്ഥിതി ഉണ്ടായില്ല. ഓടി രണ്ടും കൂടി. ശങ്കരന്റെ പേടി കാരണം അവനെ വീടിനടുത്തു കൊണ്ടാക്കേണ്ടി വന്നു. എന്നിട്ട് ഞാനും ഓടിവീട്ടിൽ കയറി. പടിഞ്ഞാട്ട് നിന്ന മാവിന്റെ കൊമ്പുവഴി മുകളിലത്തെ എന്റെ മുറിയിലെത്തി… അതൊക്കെയോർക്കുമ്പോ ഇപ്പോഴും എന്തൊക്കെയോ വികാരങ്ങൾ ആണ്. ആവേശവും ഗ്രഹാതുരത്വവും പിന്നെ… ”
വിക്കി,
ദേവിയുടെ കുളിക്കാൻ കുളത്തിലേക്ക് പോയതു മുതൽ കാലാവസ്ഥയുടേയും പ്രകൃതിയുടെ വർണ്ണനയും അവളുടെ മനോവിചാരങ്ങളും ചേഷ്ടകളും ഒക്കെ മനോഹരമായിരുന്നു.
വയനാടൻ യാത്രയും അച്ഛന്റെ രാക്കണ്ണികളേ കാണാൻ ശങ്കരനുമായിട്ടുള്ള വനാന്തരത്തിലുള്ള മേഘക്കാവിലേക്കുള്ള ഭയചകിതമായ രാത്രി സഞ്ചാരവും ഒക്കെ വളരെ മനോഹരമായിരുന്നു. ബസിലിരുന്ന് അവൾ രാക്കണ്ണികളുടെ അടുത്തേക്കുള്ള മനസഞ്ചാരവും ഒക്കെ നനായിരുന്നു. സുന്ദരമായ പ്രകൃതി വിവരണം. ഭാവുകങ്ങൾ
വളരെ നന്ദി ബ്രോ. എന്താ കാണാത്തെ എന്ന് വിചാരിക്കുകയായിരുന്നു.
Vickey bro,
വളരെ മനോഹരമായ അവതരണം.ദേവദത്തയുടെ അടുത്ത കഥയ്ക്കായ് കാത്തിരിക്കുന്നു.
????
താങ്ക്സ് ?
Vickey bro കാണാനേ ഇല്ലല്ലോ. നല്ല എഴുത്തുകളായിരുന്നു തന്റേത്. ഞാനും തിരക്കുകൾ കൊണ്ട് ഇതിൽ കയറാറില്ലായിരുന്നു. അങ്ങനെ കഥകൾ വല്ലതും ഉണ്ടോ എന്ന് തിരഞ്ഞു വന്നപ്പോൾ ഒന്നുമില്ലല്ലോ? എന്താ പറ്റിയെ? ?
വിക്കി ബ്രോ,
ധനുമാസക്കുളിര് പോലൊരു വായനാനുഭവം.❤
മഞ്ഞു വല വല്ലാണ്ട് കൊതിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. ദേവിയെപ്പോലെ കൈകൊണ്ട് കീറി മുന്നോട്ട് കുതിക്കാനും മരതകക്കുളത്തിലെ തണുപ്പിൽ മുങ്ങി പൊങ്ങാനും മോഹം.
ഹോ.. എന്ത് ഭംഗിയുള്ള വരികളാണ് സഹോ. ഈ എഴുത്തിന്റെ ഭംഗിയാണ് ദേവദത്തയിൽ എന്നെ പലപ്പോഴും കുരുക്കിയിടാറുള്ളത്.
കയിലക്കാടിൽ നിന്ന് മേഘക്കാവിലേക്ക് സഞ്ചരിച്ചപ്പോൾ കണ്ട രാക്കണ്ണികൾ മനസ്സിൽ കേറി പറ്റിപ്പിടിച്ചു പോയി. ഒരേ സമയം ആകാംഷയും നേരിയ ഭയവും ഉണർത്തുന്ന വിവരണം. ❤
ഒരുപാട് ഇഷ്ടമായി.
ദേവദത്തയുടെ അടുത്ത ഭാഗത്തിനായി കാത്തിരിക്കുന്നു. ?
വളരെ നന്ദി. തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു അങ്ങ് തുടർന്നെഴുതാൻ പറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഒരുവിധം എന്തൊക്കെയോ എഴുതി ഇട്ടു എന്നെ ഉള്ളൂ. അത്ര ശരിയായോ എന്ന് സംശയമാണ്. ?
Ithu mattu ethenkilum kadhayude baakki aano?
Heading kandaal angane thonnum
Pakshe vaayichappol thonniyilla
Something new and interesting ?
ഇത്‌ ദേവദത്ത എന്ന കഥയാണ്. ദേവദത്തയുടെ ഓർമകളും സംസാരവും എല്ലാം… ഓരോന്നും കംപ്ലീറ്റ് ആയ ഓരോ ചെറുകഥകൾ ആയിരിക്കും. Previous part il ക്ലിക്ക് ചെയ്താൽ മറ്റുകഥകൾ ലഭിക്കും.
????
രസകരമായ തുടക്കം.. ????❤❤
ഇത്‌ തുടക്കം അല്ല. ഷോർട് സ്റ്റോറി ആണ്. ?
ശോ.. നല്ലൊരു ഫന്റാസി കഥയ്ക്ക് ഉള്ള സ്കോപ്പ് ഉണ്ടായിയുന്നല്ലോ… ?
മേഘക്കാവ് ഒക്കെ പശ്ചാത്തലമായ മറ്റൊരു കഥ തുടങ്ങാൻ ഇരിക്കുന്നുണ്ട്. ഉടനെ ഇല്ല. ചിലത് തീർക്കാൻ ഉണ്ട്.