ദേവദത്ത 4 (മയിൽ‌പീലിക്കുഞ്ഞുങ്ങൾ ) [VICKEY WICK] 91

മയിലിന്റെ വാൽ‌പീലിയിലെ നൂറായിരം കണ്ണുകൾ… അതിലൊന്ന് കിട്ടാൻ ഒരുപാട് കൊതിച്ചു. അങ്ങനെയിരിക്കെയാണ് തിരുനെല്ലി മഹാവിഷ്ണു ക്ഷേത്രത്തിൽ ഉത്സവം വരുന്നത്. അച്ഛന്റെ വീട് അവിടെ ആയിരുന്നുന്നു മോൾക്ക്‌ അറിയാല്ലോ. വീട്ടിന്നു കുറച്ചു പോണം അമ്പലത്തിലേക്ക്.

 

 

എങ്കിലും അച്ഛന്റേം അമ്മയുടേം ഒപ്പം ബസിൽ അവിടെയെത്തി. അമ്പലത്തിൽ കാഴ്ചകളും വെച്ചുവാണിഭക്കടകളും ഒക്കെ കണ്ട് അങ്ങനെ നടക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ഒരു കാഴ്ചകണ്ടു. ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ പയ്യൻ മയിൽപീലി വിൽക്കുന്നു. ഞാൻ അച്ചുവിനേം വിളിച്ചു അങ്ങോട്ട് ഓടി… ആ, അച്ചു ന്നു വെച്ചാ എന്റെ പെങ്ങൾ നിന്റെ അശ്വതി ആന്റി.

 

 

അയാളെ പിന്നിൽ നിന്നും തട്ടിവിളിച്ചു. അയാൾ തിരിഞ്ഞു താഴേക്കു നോക്കി. ഞാൻ എന്റെ കൊഞ്ചൽ മാറാത്ത ഒച്ചയോടെ ചോദിച്ചു.

 

 

“ഒയു മയി‌പീലിക്കു എത്തയാ ചേറ്റാ… ”

 

 

അയാൾ ആകെ അമ്പരന്ന് പോയി. അപ്പോഴാണ് അച്ഛൻ ഞങ്ങൾ കൂടെ ഇല്ലെന്നു ശ്രദ്ധിച്ചത്. വേഗം ഓടി അടുത്ത് വന്ന് രണ്ടിനേം കൈയിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചോണ്ട് അമ്പത്തിലേക്കു നടന്നു. കൊണ്ടുപോകും വഴി ഒക്കെയും ഞാൻ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി ചിണുങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു. അയാൾ എന്നെ തന്നെ നോക്കി കുറെ നേരം നിന്നു.

 

 

അച്ഛനോട് എത്ര പറഞ്ഞിട്ടും വാങ്ങിത്തരുന്ന ലക്ഷണമില്ല. ഞാൻ ആകെ വിഷമത്തിലായി. ഉത്സവത്തിന്റെ ഒരു കാഴ്ചകളും എന്നെ സന്തോഷിപ്പിച്ചില്ല. വിഷ്ണു ഭാഗവാനോട് മനസുരുകി പ്രാർത്ഥിച്ചു അച്ഛന്റെ മനസുമാറ്റാൻ. ഒടുവിൽ ഞങ്ങൾ ഉത്സവം കൂടി തിരികെ നടക്കുമ്പോൾ ഞാൻ തലകുമ്പിട്ട് വിഷമത്തോടെയാണ് ഓരോ ചുവടും വച്ചത്.