ദേവദത്ത 4 (മയിൽ‌പീലിക്കുഞ്ഞുങ്ങൾ ) [VICKEY WICK] 91

ഉമിക്കരി ഇരിക്കുന്നത് അടുക്കളയുടെ പിന്നിലെ ഇറയത്താണ്. ഇപ്പൊ അങ്ങോട്ട് പോയാൽ നല്ല കോളായിരിക്കും. തല്ക്കാലം രാവിലത്തെ കാര്യപരിപാടിയിൽ ആദ്യ പരിപാടിയായ പല്ലുതേപ്പിൽ താമസം നേരിടട്ടെ. ഇന്ന് ഞായറായാഴ്ച ആയത്കൊണ്ട് സ്കൂളിൽ പോകണ്ടല്ലോ. പക്ഷെ, പല്ല് തേക്കാതെ എങ്ങനെ കാപ്പി കുടിക്കും. ആകെ ചതുരങ്കക്കളത്തിലായ എന്നെ സാഹയിക്കാൻ അച്ഛൻ തന്നെ വേണ്ടി വന്നു.

ഒരു മൺകോപ്പയിൽ കാപ്പിയും പകർന്നു ഉള്ളം കൈയിൽ ഒരു നുള്ള് ഉമിക്കരിയുമായി അതാ അമ്മ കാണാതെ വരുന്നു. എനിക്ക് അത് കണ്ട് ചിരിവന്നു. ഞാൻ വായ പൊത്തി ഒന്ന് ചിരിച്ചു.

“ഉം, ചിരിച്ചോ ദേവി നീയ്. നീ ചെയ്തതിനും ഞാൻ വേണം വഴക്കുകേൾക്കാൻ. അല്ലേലും ആഗ്രഹിച്ചതും പ്രാർത്ഥിച്ചതും അപ്പോൾ തന്നെ കിട്ടുന്നത് ശാപവും ദോഷവുമായിട്ട് കാണാൻ നിന്റെ അമ്മക്കെ പറ്റൂ. ഇതാണ് സ്വഭാവം എങ്കിൽ ദൈവങ്ങൾ കുഴഞ്ഞു പോകുമല്ലോ. ദേ, അമ്മ കാണും മുൻപ് വേഗം പല്ലും തേച്ച് വന്ന് കാപ്പി കുടിക്ക്. ”

അച്ഛൻ പതുക്കെ ഇത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് വേഗം ഉമ്മറത്തേക്ക് പോയി. ഞാൻ പതിയെ അമ്മ കാണാതെ ഉമിക്കരിയും വായിൽ തിരുകി പുറത്ത് ചാടി. മഴവീണ്ടും പച്ചപ്പിനോട് കൂട്ടായി. ചെടികൾ ഒക്കെ കുളിയും കഴിഞ്ഞ് നിക്കാണ്. അവർക്ക് തൂവർത്തിക്കൊടുക്കാൻ വെയിലെത്തിയിട്ടില്ല. നനഞ്ഞു കുതിർന്ന് അങ്ങനെ നിൽപ്പാണ്.

ഞാൻ പണ്ട് ലേഖേടെ വീട്ടിന്നു സ്റ്റിക്കർ പോലെ ഒട്ടിയ ഉടുപ്പുമായി മഴയത്ത് വന്ന് കേറിയ പോലെ… അമ്മ അടുക്കളയെ മറന്നു ഉമ്മറത്തു നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. പിടിച്ചു ഒരു പെടയും തന്നു നാക്കുകൊണ്ട് വീണ്ടും പെടച്ച് കൊണ്ട് തല തുവർത്തി.

അങ്ങനെ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ച് പല്ല് തേപ്പ് തുടരവേ മഴയാശാന്റെ അലർച്ച കേട്ടു. ഒപ്പം മറ്റൊരു അലർച്ചയും.

“ദേവീ, മതി നീ വെളുപ്പിച്ചത്. ആ പല്ല് തേഞ്ഞു തീരും. വേഗം ഇങ്ങട്ട് കേറെഡി മഴ വരണ കണ്ടില്ലേ? ”