ദേവദത്ത 4 (മയിൽ‌പീലിക്കുഞ്ഞുങ്ങൾ ) [VICKEY WICK] 91

 

?⛈️⛅️?️

 

കാലങ്ങൾ കടന്നുപോയി. അന്ന് എന്റെ അമ്മമയിൽ‌പീലി വെച്ച് ഒരു ആറുമാസം എങ്കിലും ആയിട്ട് ഉണ്ടാകും. അന്ന് സ്കൂൾ വിട്ടു വന്നതേ ബാഗ് ഊരാനോ കാപ്പികുടിക്കണോ നിൽക്കാതെ. ഞാൻ ഓടിക്കയറി കട്ടിലിനടിയിൽ കൂർക്കം വലിച്ചു കിടന്നിരുന്ന എന്റെ തകരപ്പെട്ടി വലിച്ചെടുത്തു തിടുക്കത്തിൽ തുറന്നു.

 

 

പിന്നീട് അൽപ്പം പതുക്കെയായി കാര്യങ്ങൾ. അമ്മമയിൽപീലിക്കു വേദനിക്കാൻ പാടില്ല. ഞാൻ നേരിട്ട് സൂര്യപ്രകാശം കടക്കാത്തിടത്തു വെച്ച് ഡയറി പതിയെ തുറന്നു. എങ്ങാനും ഇനി കുഞ്ഞുങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടിലെങ്കിലും ഈ തുറക്കൽ അതിനൊരു തടസ്സമാകരുത്.

 

 

എനിക്ക് ഇപ്പോഴും ഓർമയുണ്ട് സന്തോഷം എന്റെ കവിളുവഴി അന്ന് ഒഴുകിയത്. ഒന്നും രണ്ടുമല്ല… 8 മയിൽ‌പീലിക്കുഞ്ഞുങ്ങൾ… അവയെന്നെ തന്നെ ഉറ്റുനോക്കുകയാണ്. നന്ദുവേട്ടൻ പറഞ്ഞപോലെ തന്നെ മയിൽപീലിയുടെ ഒരു നാരിന്റെ അത്രേയുമെ ഉള്ളു.

 

 

ഇനി എന്നാണാവോ ഇത്‌ വളർന്നു ഇതുപോലൊരു മയിൽ‌പീലി ആകുന്നത്. അമ്മമയിൽ‌പീലിയുടെ കണ്ണിലും കാണാം കുഞ്ഞുങ്ങൾ ഉണ്ടായതിന്റെ ഒരു സന്തോഷം. ഞാൻ കുഞ്ഞുങ്ങളെ എല്ലാം ശ്രദ്ധയോടെ തന്നെ അടച്ചു വെച്ച് ലേഖയെ വിളിക്കുവാനായി മുറിക്ക് പുറത്തേക്കു ഓടി…

 

 

ഇന്നെനിക്ക് അറിയാം ആ കുഞ്ഞുങ്ങൾ ആ മയിൽ‌പീലിയുടെ തന്നെ തുണ്ടുകളാണെന്ന്. പക്ഷെ ആ അറിവ് എനിക്ക് ഒട്ടും സന്തോഷം നൽകുന്നില്ല. ആ യുക്തി ഇല്ലാതാക്കിയത് എന്റെ ജീവിതത്തിലെ തന്നെ ഏറ്റവും സന്തോഷം അനുഭവിച്ച ഒരു നിമിഷത്തെ ആണ്.

 

 

ചില സമയങ്ങളിൽ തോന്നും ചില കാര്യങ്ങളിലെ യുക്തിയില്ലായ്മയാണ് അതിന്റെ സൗന്ദര്യം നിലനിർത്തുന്നത് എന്ന്. എന്ത് ചെയ്യാനാണ്… 5 ഓ 6 ഓ വയസുണ്ടായിരുന്ന ദേവദത്തക്ക് വളർന്നു വലുതായപ്പോൾ ഉണ്ടായി വന്ന യുക്തിബോധം മായ്ച്ചു ഇല്ലാതാക്കിയത് ഒരു സ്വപ്നലോകത്തെ തന്നെയാണ്. ഒരിക്കലും തിരിച്ചു കിട്ടാത്ത സ്വപ്നലോകം. അച്ഛൻ അന്ന് പറഞ്ഞ ആത്മഗതമാണ് മനസിലേക്ക് വരുന്നത്.

 

 

“ഇപ്പോഴും കുട്ടിയായിരുന്നെങ്കിൽ… ”