തട്ടുകട 14

ഓരോ വർഷവും അതിനകത്തെ ബഞ്ചും മേശയും നശിക്കുമ്പോഴും അച്ഛന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറിയ ഭാഗവും ചെലവഴിച്ച ആ ഹോട്ടൽ എനിക്കേറെ പ്രിയമുള്ളതായി തീരുകയായിരുന്നു. അച്ഛന്റെ ആത്മാവ് അവിടെത്തന്നെയുണ്ടെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു.
ആ ഓർമ്മകൾ വീണ്ടുമെനിക്ക് പൊടി തട്ടിയെടുക്കാൻ പ്രേരകമായത് ഈ കണ്ണേട്ടന്റെ
തട്ടുകട ഭക്ഷണമാണ്..

അച്ഛന്റെ അതേ കൈ പുണ്യം രുചിയോടെ ആസ്വദിച്ചത് ഇവിടെ നിന്നും മാത്രമാണ്..
അങ്ങനെ സ്ഥിരം ചായ കുടിക്കലും റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിലെ ആൾക്കാരുടെ എണ്ണമെടുക്കലും ഒക്കെയായി നടക്കുന്ന ഒരു വൈകുന്നേരമാണ് കണ്ണേട്ടന്റെ കടയ്ക്കു സമീപം ഒരാൾക്കൂട്ടവും ഒപ്പം ബഹളവും കേട്ടത്.

‘നിങ്ങൾ വലതു കൈ കൊണ്ട് പൈസ തിരക്കിട്ട് വാങ്ങുകയും അതേ കൈകൾ കൊണ്ട് പലഹാരങ്ങൾ എടുക്കുകയും ചെയ്യരുത്..

“തിരക്കാണെങ്കിൽ വല്ല ഒന്നു രണ്ടു ആൾക്കാരെ നിർത്തൂ ജോലിക്കായി..
ഇല്ലെങ്കിൽ പൈസ വാങ്ങിയിട്ട് കൈ നന്നായി കഴുകി പലഹാരങ്ങൾ എടുത്തേച്ചാൽ മതി..”

ഇതു കേട്ടതും എന്റെ ചോരയങ്ങു തിളച്ചു മറിഞ്ഞു…

“ശ്രീബാലാ.. നീ പ്രശ്നമുണ്ടാക്കണ്ട.. അവരന്തേലും ചെയ്യട്ടെ”

“വാ നമുക്കു പോവാന്നു പറഞ്ഞ് വിദ്യ എന്നേം പിടിച്ച് ട്രെയിനിൽ കയറി..

വല്ലാത്തൊരു ഭീകരാവസ്ഥയിൽ നിൽക്കുന്ന എന്നെ ഒരു പേടിയോടെയാണ് അവളും നോക്കിയത്.

എന്റെ അച്ഛനേക്കാളും പ്രായമുണ്ട് ആ മനുഷ്യന്.. എന്നിട്ട് ‘ അവരെ പഠിപ്പിക്കാൻ പോകുന്ന ഈ സത്രീയാരാ?

“ശ്രീ നീയൊന്നടങ്ങ്..’

അവളെന്റെ കൈയിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു..
ആ യാത്രയിൽ ഞാൻ ചിന്തിച്ചത് ആ സ്ത്രീ പറഞ്ഞ വാക്കുകളായിരു ന്നു..

“നമ്മുടെ കൈയിൽ കിട്ടുന്ന കാശൊക്കെ നമ്മൾ പേഴ്സിലും ബാഗിലും വെയ്ക്കും.. മറ്റു ചിലർ അരയിലും ബ്ലൗസിനുള്ളിലും സാരി തുമ്പിലും ഒക്കെ ചുരുട്ടിവെക്കാറുണ്ട്..