ജന്മാന്തരങ്ങൽ 2 പറയാൻ മറന്നത് [Abdul fathah malabari] 72

ഇതാ ഞാൻ എന്റെ ലക്ഷ്യത്തോട് അടുത്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നൂ…

“”””””””എന്റെ പ്രാണേശ്വരി”””””””

മുൻജെന്മ സുകൃതങ്ങളുടെ പുണ്യമേ…

നീണ്ട പതിനഞ്ചു യുഗങ്ങളുടെ കാത്തിരിപ്പിന് ശേഷം നാം വീണ്ടും ഇതാ പരസ്പരം കണ്ടുമുട്ടാൻ പോകുന്നു.

    ലോകത്തെ ഏതൊരു ശക്തിക്കും ഇനി നമ്മളേ വേർപിരിക്കാൻ കഴിയില്ല.

ഈരേഴ് പതിനാല് ജന്മങ്ങൾ കഴിഞ്ഞാലും നമ്മൾ പരസ്പരം ഇരു ശരീരവും ഒരു മനസ്സും ആയി അങ്ങനെ ജീവിക്കും.

എന്ന് എന്റെ മനസാക്ഷി വിളിച്ചു പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

വിജാരിച്ചതിലും ഒരു രാത്രി മുന്പ് തന്നെ ഞാൻ നാഗ്പൂർ എത്തി.

വൈറ്റിംഗ് റൂമിൽ പോയി ഒന്ന് ഫ്രഷ് ആയി വന്ന ശേഷം ഒരു കോഫിയും കുടിച്ചു ഇരുന്നപ്പോൾ ആണ് ഞാൻ രാത്രി എവിടെ കിടന്നു ഉറങ്ങും എന്ന ചിന്താകുഴപ്പത്തിലായത്.

തൽക്കാലം ഒരു രാത്രിക്ക് വേണ്ടി മാത്രം റൂം എടുക്കാൻ കഴിയില്ല.

അനിഖ രാവിലെ 5 മണിക്ക് തന്നെ റൈൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ എത്താം എന്ന് ഏറ്റിട്ടുണ്ട്.

തൽക്കാലം റൈൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ ആളൊഴിഞ്ഞ ഏതെങ്കിലും മൂലയിൽ ചുരുണ്ട് കൂടാം എന്ന് തീരുമാനിച്ചു.

ബേഗ് എടുത്തു തലയിണയാക്കി വെച്ച് കിടന്നു.

അനിഖയെ ഒന്നുകൂടി വിളിച്ചു ഞാൻ സ്റ്റേഷനിൽ എത്തിയ വിവരം അറിയിച്ചു.

ഒരുപാട് ദൂരം യാത്ര ചൈതത് കൊണ്ട് ഞാൻ പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഒരു മയക്കത്തിലേക്ക് വഴുതി വീണു.

ഏതോ ചെരക്ക് തീവണ്ടിയുടെ ശബ്ദം കേട്ടാണ് ഞാൻ ഞെട്ടി ഉണർന്നത്.