ചിലങ്ക [ദേവദേവൻ] 90

ഒരുവട്ടം കൂടി അവളെ ഒന്ന് അടുത്ത് കാണണം എന്ന് കരുതിയാണ് അന്ന് അമ്പലത്തിൽ പോയത് . തെറ്റിയില്ല അവൾ ഉണ്ടായിരുന്നു .

അവളെ ഒന്നു  നോക്കാൻ പോലും  എനിക്ക് ശക്തിയില്ലായിരുന്നു .

ചിലപ്പോൾ അടക്കിവെച്ചതൊക്കെയും അണപൊട്ടി ഒഴുകിയേക്കാം .
അവളുടെ മുന്നിൽ നിന്ന് കരയാൻ തോന്നിയില്ല .
എന്നാലും അവൾ കാണാതെ ഒന്നു രണ്ടു വട്ടം നോക്കി . അത് കണ്ടിട്ടാവണം . തിരിച്ചു നോക്കിയ ആ കണ്ണുകളിൽ അനിർവ്വചനീയമായൊരു ഭാവമായിരുന്നു . സഹതാപം ആയിരുന്നോ അറിയില്ല .

പ്രദക്ഷിണം വെച്ച് അവളെ കടന്ന് മുന്നോട്ടു പോയപ്പോൾ എന്റെ പേരെടുത്തു അവൾ വിളിച്ചു .
ആദ്യമായി ആണ് ആ വിളി ഞാൻ കേൾക്കുന്നത് .
ഒരുപാട് കേൾക്കാൻ കൊതിച്ചിരുന്ന ശബ്ദം .
എന്തു ചെയ്യണമെന്ന് അറിയാതെ ഞാൻ തറഞ്ഞു നിന്നുപോയി .
അടിമുടി വിറയ്ക്കുന്നു .
മുന്നിൽ വന്നു നിൽക്കുന്ന അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് ഞാൻ ഒന്ന് പാളി നോക്കി .
ഒരു വട്ടമേ നോക്കിയുള്ളൂ . കണ്മഷിയിട്ട കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയിരുന്നു .

” ഒരുപാട് ഇഷ്ടമായിരുന്നുട്ടോ എനിക്ക് “

വിറയാർന്ന സ്വരം കാതിൽ കൂരമ്പു പോലെ വന്നു പതിച്ചു .

വിറയ്ക്കുന്ന ആ അധരങ്ങളിൽ ചുണ്ടു ചേർക്കാൻ ഒരു നിമിഷം തോന്നിപ്പോയി .പക്ഷെ ഇല്ല .എനിക്കതിനു കഴിയില്ല .
എനിക്കും ഇഷ്ടമാണെന്ന് ഒരു നൂറുവട്ടം ഉള്ളിൽ പറഞ്ഞു . പുറത്തേക്ക് പറയാൻ നാവ് ചലിച്ചില്ല .
“വേണ്ട .ശാപം പിടിച്ച ജന്മം ആണ് എന്റേത് .എന്റെ കുടിലിൽ നിനക്കായി ഒരിടം ഞാൻ മാറ്റിവെക്കാം . ഞാൻ ഉണ്ടില്ലെങ്കിലും നിന്നെ ഊട്ടാം . പക്ഷെ വേണ്ട . എന്റെ ദുഃഖങ്ങൾക്ക് ജീവിതകാലം മുഴുവൻ കണ്ണീരൊഴുക്കുവാൻ നിന്നെ ഞാൻ അനുവദിക്കില്ല”