ചിലങ്ക [ദേവദേവൻ] 90

ഒരു വീട്ടിൽ പെയിന്റ് പണിക്ക്  മേലാകെ പെയിന്റുമായി നിക്കുമ്പോഴും കണ്ടു റോഡരുകിൽ നിന്നും അവൾ നോക്കുന്നത് . ആ കണ്ണുകളിൽ തന്നെ ഞാൻ നോക്കി നിന്നുപോയി .
“എന്തു കണ്ടിട്ടാ പെണ്ണെ നീ ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നത് “

മനസ്സ് മന്ത്രിച്ചു .

നേരിട്ട് ചോദിക്കണം എന്നുണ്ട് പക്ഷെ ധൈര്യമില്ല .
ആ കണ്ണുകൾക്ക് എന്നോട് ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ പറയാനുള്ളത് പോലെ . മനപ്പൂർവം അവളെയും ആ കണ്ണുകളെയും അവഗണിച്ചു . എന്തിനെന്നറിയില്ല . അർഹിക്കാത്തത് എന്തോ ആഗ്രഹിക്കുന്ന പോലെ .
ഞാൻ ഒട്ടും അവൾക്ക് ചേരുന്നവനല്ല എന്ന അപകർഷതാ ബോധം ആയിരിക്കാം .
ഒരിക്കൽ സ്വപ്നത്തിൽ അവൾ വന്നിരുന്നു . എന്റെ വീട്ടിൽ ഞാൻ താലി കെട്ടിയ എന്റെ പെണ്ണായി . നെറ്റിയിൽ സിന്ദൂരമുണ്ട് . എന്നെ നോക്കി അവൾ ചിരിക്കുന്നു . എന്റെ അച്ഛനോടും അമ്മയോടും വർത്തമാനം പറയുന്നു . സുന്ദരമായ ഒരു സ്വപ്നം .
സ്വപ്നങ്ങളെല്ലാം യാഥാർഥ്യമായിരുന്നെങ്കിൽ …. ആശിച്ചു പോയി. പക്ഷെ എന്നെത്തന്നെ ഓർത്തു ആ സ്വപ്നങ്ങളെ എന്നിൽ തന്നെ കുഴിവെട്ടി മൂടി .

കുറച്ചു നാൾ അവളെന്നെ കാണാതിരുന്നാൽ …. പെട്ടെന്നാണ് തോന്നിയത് . ചിലപ്പോൾ എല്ലാമവൾ മറക്കുമായിരിക്കും.

പക്ഷെ കാണാതിരുന്ന സമയത്താണ് ഞാൻ അറിഞ്ഞത്  അവളെത്രമാത്രം എന്നിൽ നിറഞ്ഞിരുന്നു എന്ന് .

ആദ്യ പ്രണയം അത് അവളോടായിരുന്നു . ദൂരത്തു നിന്നും എന്നെ നോക്കിക്കാണുന്ന ആ കണ്ണുകളിൽ അലിഞ്ഞില്ലാതായിരുന്നെങ്കിൽ …മനസ്സുകൊണ്ട് ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചുപോയി .

ഹൃദയം ഒരു അമ്പലമാക്കി അവളെന്ന ദേവിയെ ഞാൻ പ്രതിഷ്ഠിച്ചു . പ്രണയമെന്ന പൂക്കൾ കൊണ്ട് ഞാൻ അവളെ പൂജിച്ചു .
പക്ഷെ എത്തിപ്പിടിക്കാനാകാത്ത ദൂരത്താണവൾ എന്ന വസ്തുത എന്നെ ഉലച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് . എന്തു ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ പകച്ചു നിന്നു.