ചിലങ്ക [ദേവദേവൻ] 90

” അവൾ … അവൾ മറക്കും എന്നെ . കല്യാണം കഴിഞ്ഞു രണ്ടു ദിവസം കഴിയുമ്പോ ഞാൻ ഒരു ഓർമ്മയാകും .”

അതും പറഞ്ഞു വെറുതെ ചിരിച്ചു . എന്തോ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ചിരിക്കാനാണ് തോന്നിയത് .
പക്ഷെ ഉള്ളിൽ എന്തോ ഒന്നു കൊളുത്തി വലിക്കുന്നു .
പിന്നൊന്നും പറയാൻ നിന്നില്ല . എനിക്കറിയാം പറഞ്ഞു പറഞ്ഞു അവസാനം ഞാൻ കരയും .

ആണുങ്ങൾ കരയാൻ പാടില്ല . അതും ഒരു പെണ്ണിന് വേണ്ടി .

അതെ ആണൊരുത്തൻ കരഞ്ഞാൽ അവൻ ബലഹീനൻ ആണ് .

ആരുടേയും മുന്നിൽ കരഞ്ഞില്ല . ഒറ്റക്കിരുന്നു കരഞ്ഞു .
കരഞ്ഞു തീർക്കാൻ ആവില്ല . കാരണം എന്റെ പ്രണയം അത് തീരുന്നില്ല .

” എന്റെ കുട്ടിക്ക് എന്തുപറ്റി . ആകെ ക്ഷീണിച്ചല്ലോ . എന്തേലും വിഷമം ഉണ്ടോ മോനെ “

എന്റെ മുഖമൊന്നു വാടിയപ്പോൾ അച്ഛൻ ചോദിച്ചു .

ആ ചോദ്യം എനിക്കൊരു തണൽ ആണ് . തീയിൽ വെന്തുരുകുമ്പോഴും . എന്റെ അകവും പുറവും തണുപ്പിക്കാൻ ആ തണലിന് സാധിക്കും . അടുത്ത് ചെന്ന് ആ തോളിൽ തലചായ്ച്ചു .
ആ വാത്സല്യം എനിക്കെന്നും ശക്തിയായിരുന്നു .

“ഒന്നുമില്ലച്ഛാ”

അതിൽ വാക്കിൽ  എല്ലാം ഉണ്ടായിരുന്നു . അച്ഛൻ പതിയെ എന്റെ നെറ്റിയിൽ തലോടി .

വീട്ടിലും അവൾടെ കല്യാണത്തിന്റെ ക്ഷണക്കത്ത് കിട്ടിയിരുന്നു . അതിൽ ഒരുവട്ടം നോക്കി . പയ്യന്റെ പേര് ഹരീഷ് .
ഒരു ദീർഘനിശ്വാസത്തോടെ ആ കത്ത് തിരികെ വെക്കുമ്പോൾ ഒരുപാട് സ്വപ്നം കണ്ടൊരു ദിവസത്തിന്റെ ഓർമ്മകൾ എന്നിൽ വന്നു നിറഞ്ഞിരുന്നു .

കല്യാണം കാണാൻ പോകണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു .
കല്യാണ വേഷത്തിൽ അവളെ ഒന്നു കാണാൻ ഒരു ആഗ്രഹം .
പക്ഷെ വേണ്ട എങ്ങാനും അവളെന്നെ കണ്ടാൽ ? ആ പാവത്തിനെ വെറുതെ വിഷമിപ്പിക്കേണ്ട .
അവൾ എല്ലാം മറക്കട്ടെ .