—— ഗ്രാമിണി – നിയോഗം —– 3 [Santhosh Nair] 991

മന്ത്രാനുഷ്ഠാനങ്ങൾ നടത്തി കിഴക്കു ദിശ നോക്കി താണു വണങ്ങി എഴുന്നേറ്റ അവ പ്രതീക്ഷിച്ചു അപ്പോഴേക്കും ഗ്രാമിയും അവളുടേതായ കർമ്മങ്ങങ്ങളെല്ലാം അനുഷ്ടിച്ചു തയ്യാറായിരുന്നു.

അപ്പോഴേയ്ക്കും ബ്രഹ്മ മുഹൂർത്തം കഴിയാറായി. ഇനി യാത്ര തുടരണം. സൂര്യോദയത്തിന് അടുത്തു തന്നെ അവർ പ്രധാന ലക്ഷ്യസ്ഥാനം അടയും എന്ന ഒരു ഊഹം മാത്രമാണ് ഉള്ളതു. അപ്പോഴേക്കും പടർന്നു വരുന്ന വെളിച്ചത്തിൽ ആ വെപ്പു മരച്ചുവട്ടിൽ ആരോ അവർക്കായി വെച്ച, ചുവന്ന പട്ടുതുണിയിൽ പൊതിഞ്ഞ ഒരു ചെറിയ ഭാണ്ഡക്കെട്ട് അവരുടെ കണ്ണിൽപ്പെട്ടു. അതിനു മുകളിൽ അല്പം ഭസ്മം, സിന്ദൂരം, പാരിജാത പുഷ്പങ്ങൾ ഇവ വിതറപ്പെട്ടിരുന്നു.അതു തുറന്നു നോക്കിയ അവർക്കു ഉള്ളിൽ സ്വര്‍ണ്ണമാക്ഷികത്തിനാൽ ചെയ്യപ്പെട്ട രണ്ടു മോതിരങ്ങൾ കാണായി. കൂടാതെ ഒരു താളിയോലയിൽ എഴുതിയ ഒരു കത്തും. ആ കത്തിലെ വാചകങ്ങൾ തിളങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ആ കത്ത് ഭക്തിപൂർവ്വം വെളിയിൽ എടുത്തു വായിച്ചു നോക്കിയപ്പോൾ അതിൽ ഇങ്ങനെ എഴുതപ്പെട്ടിരുന്നു.

“ഈ മോതിരങ്ങൾ സൂര്യോദയത്തിനു മുമ്പ് വലത്തേ കയ്യിലെ മോതിര വിരലിൽ ധരിക്കുക. ഇതു ധരിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ വിശപ്പ് ദാഹം ക്ഷീണം ശരീരത്തെ അശുദ്ധിയാക്കാനിടയുള്ള കാര്യങ്ങൾ (വിയർപ്പ്, വിസർജനം, മുതലായവ) ഒന്നും തന്നെ തോന്നില്ല. ലക്‌ഷ്യം നേടി തിരിച്ചിവിടെ വന്നയുടനെ ഈ മോതിരങ്ങൾ മുൻപിലുള്ള പുഴയിലെ ജലത്തിൽ എറിഞ്ഞു കളയുക.”

രണ്ടുപേരും മോതിരങ്ങൾ തങ്ങളുടെ വിരലുകളിൽ ധരിച്ച ശേഷം യാത്ര തുടർന്നു.

—- കാമാസുരൻ – വൃകാസുരൻ

കുനിഞ്ഞ തലയോടെ മുമ്പിൽ നിൽക്കുന്ന വൃകാസുരനെ തെല്ലു കോപത്തോടെ കാമസുരൻ നോക്കി.

“നിനക്കറിയുമോ വൃകാ ഇന്നലെ നീ ചെയ്ത എടുത്തുചാട്ടത്തിന്റെ ഫലം ഭയങ്കരമായിരുന്നു. എന്റെ അനുവാദമില്ലാതെ ഏതും പ്രവർത്തിക്കരുതെന്നു പറഞ്ഞിട്ടും നീ എടുത്തുചാടി പ്രവർത്തിച്ചു – നിനക്കെന്നോടുള്ള സ്നേഹം കൊണ്ടാണെന്നു ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു, എങ്കിലും അതിന്റെ പരിണതഫലമോ, ആ ഗന്ധർവ്വൻ മോചിക്കപ്പെട്ടു, അവന്റെ ശാപത്താൽ ഇന്നലത്തെ താന്ത്രിക കർമ്മങ്ങൾ മുടക്കപെട്ടു, ഗ്രാമിയെ ഇനി തളക്കാൻ ആവില്ല. ദേവൻ പൂർവാധികം ശക്തനായി. അവൻ മാന്ത്രികൻ അല്ലെങ്കിലും ദിവ്യ ശക്തികൾ ഉള്ള, നാരായാണാംശമുള്ള കുട്ടിയാണ്. ഇപ്പോളവനു സാക്ഷാൽ ജഗദംബ കാമാക്ഷിയുടെ അനുഗ്രഹവും കിട്ടിക്കഴിഞ്ഞു. ഇന്നലെ എന്റെ ശരീരം തളർന്നുപോകേണ്ടതായിരുന്നു, ചാത്തന്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ കഷ്ടിച്ചു രക്ഷപ്പെട്ടു. പക്ഷെ നിന്റെ അനുചിതമായ പ്രവർത്തിയാൽ ജലാസുരൻ ഗരുഡനാൽ കൊല്ലപ്പെട്ടു.”

അലറിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ടു വൃകാസുരൻ കാമാസുരന്റെ കാൽക്കൽ വീണു.

“എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം പൊന്നുടയതെ, അവരെ എങ്ങനെയും നശിപ്പിക്കണം എന്നാണു മനസ്സിൽ തോന്നിയത്. എന്റെ തെറ്റ് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു. എന്നോട് ക്ഷമിക്കുക, ഇനിയും അങ്ങയുടെ കോപം അടങ്ങിയില്ലെങ്കിൽ എന്നെ കൊന്നു എന്റെ രക്തം അങ്ങയുടെ മൂർത്തിക്കു കൊടുത്തോളൂ”

തെല്ലു ശാന്തനായ കാമാസുരൻ പറഞ്ഞു

“നിനക്കെന്നോടുള്ള സ്നേഹവും വിശ്വാസവും ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു. ഈ ലോകം കീഴടക്കാനുള്ള എന്റെ താന്ത്രിക പ്രയത്നങ്ങൾ പകുതി വിജയത്തിൽ എത്തിയതാണ്. പക്ഷെ ഈ കൊച്ചു ചെറുക്കൻ ഇടയിൽ വന്നു എല്ലാം തകരാറിൽ ആക്കി. ഇനിയെല്ലാം ആദ്യം മുതൽ തുടങ്ങേണ്ടി വന്നേക്കും. ഉടൻ ഒരു പൂജ ചെയ്യണം. നമ്മുടെ ഗുഹയ്ക്കു വെളിയിലുള്ള തടത്തിൽ നമ്മുടെ ആഭിചാര മൂർത്തിയുടെ പീഠം തയാറാക്കൂ, ബലി നൽകാൻ നൂറ്റി ഒന്ന് കോഴികളെയും ആടുകളെയും കൊണ്ടുവന്നു നിർത്തൂ. ഈ ചാരത്തിലുള്ള മരുന്നുകൾ, എല്ലാം ഉടൻ കൊണ്ടുവരിക. മീശഭൈരവനോട് ഉടൻ ഇവിടെ എത്താൻ പറയൂ. ഞാൻ കുളിച്ചു പൂജ ചെയ്തു വരുമ്പോഴേക്കും ഇതെല്ലാം തയാറായിരിക്കണം.”

തലകുലുക്കി താണു വണങ്ങിക്കൊണ്ടു വൃകാസുരൻ വിടപറഞ്ഞു.

തന്റെ കർമ്മങ്ങൾ അനുഷ്ടിക്കാനായി ഒരു ചിരിയോടെ കാമാസുരൻ അകത്തേക്ക് നടന്നു. അയാളുടെ മനസ്സിൽ ലക്‌ഷ്യം അടയേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകതയും അതടഞ്ഞാലുണ്ടായേക്കാവുന്ന ലാഭവും ഉൾപ്പെടെയുള്ള ചിന്തകൾ കടന്നു വന്നു.