“കണ്ണിൽ പതിഞ്ഞതിനേക്കാൾ മനസ്സിൽ പതിഞ്ഞതുകൊണ്ടവനം ഹൃദയത്തിൽ തൊട്ടു വരച്ചപോലെ…”
രാധേട്ടന്റെ അമ്മയുടെ വാക്കുകൾ അവളുടെ ഹൃദയത്തിൽ പ്രധിധ്വനിച്ചു.
എല്ലാം തന്റെ കൈയിന്നു പോണപോലെ അവൾക്കു തോന്നി.എന്തുകൊണ്ട്……. അറിയില്ല പക്ഷേ തന്നിൽ എന്തോ ഒരു മാറ്റം വന്നപോലെ തോന്നി… അതൊരു തോന്നൽ മാത്രമാണെന്ന് വിശ്വസിച്ച്
അവൾ ആ ചിത്രം അതു തന്റെ നെഞ്ചോടു ചേർത്ത് കാട്ടിലിലേക്ക് മെല്ലെ കിടന്നു….. പതിയെ പതിയെ അവൾ ഉറക്കത്തിലേക്കു ചായഞ്ഞു……
(Continue… )
ഈ കഥ ഇന്നാണ് തുടക്കം മുതൽ വായിച്ചത്. അനിതരസാധാരണമായ ഒരു കഥയായി തോന്നി. ചില ഭാഗങ്ങളിൽ അല്പം വലിച്ചു നീട്ടലോ ഒഴുക്ക് കുറവോ ഒക്കെ തോന്നിയെങ്കിലും ഇപ്പോൾ മറ്റൊന്ന് ഇവിടെ പകരം വെക്കാനില്ലാത്ത ഒരു കഥാ തലത്തിലേക്ക് പോകുന്നുണ്ട്. അമ്മ മകൻ, ഭാര്യ ഭർതൃ (അച്ഛൻ അമ്മ ) സഹോദരീ സഹോദരബന്ധം അയൽവാസികൾ തമ്മിലുള്ളതും സുഹൃത് സൗഹൃദം ഇവയൊക്കെ നല്ല നിലയിൽ വരച്ചുകാട്ടിയിട്ടുണ്ട്. സാമ്പത്തിക ബുദ്ധിമുട്ട് ഉണ്ടെങ്കിലും ശരൺ അത്ര മോശക്കാരനല്ല നല്ലൊരു കവിയും ചിത്രകാരനും കൂടിയാണ് , ആ കലാ നിപുണതയിൽ ഗീതു ആകൃഷ്ടയായി പതിയെ പ്രണയത്തിലേക്ക് വഴിമാറുമോ അതോ ഗിരീഷത് മുളയിലേ നുള്ളുമോ ? കാത്തിരുന്നു കാണാം സസ്നേഹം കൈലാസനാഥൻ
???
?
Oralde diary ayal jeevichirikke vayikunnathe thettu ath mattullavark vayikaan anuvadhikkunnath mahaabaradham …. geethune kayyil kittyaal nhn deyshyathinu chilappo konnu kalayum??????????