പീറ്റർ :മിസ്സ്‌ ജൂലിക്ക് പറയാൻ താല്പര്യമില്ലെങ്കിൽ പറയണ്ട അത് രഹസ്യമായിരിക്കുമല്ലേ
ജൂലി :അതിൽ ഒരു രഹസ്യവും ഇല്ല എനിക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് താമസിക്കാനാണിഷ്ടം അതുകൊണ്ട് ഞാൻ ഒറ്റക്ക് താമസിക്കുന്നു അത്ര തന്നെ
പീറ്റർ :അപ്പോൾ മിസ്സ്‌ ജൂലിയുടെ അച്ഛനും അമ്മയും
അൽപനേരം മൗനം പാലിച്ച ശേഷം ജൂലി സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി
ജൂലി :മമ്മിയും ഡാഡിയും അവർ എന്നെ വിട്ടുപോയിയിട്ട് ഇപ്പോൾ ഒരു വർഷം കഴിയുന്നു ഒരു കാർ ആക്‌സിഡന്റ് ആയിരുന്നു അതോടുകൂടി ഞാൻ ഈ ലോകത്ത് ഒറ്റപെട്ടു എന്നാൽ ഇപ്പോൾ ഞാൻ ഈ ജീവിതത്തോട് പൊരുത്തപെട്ടുകഴിഞ്ഞു
പീറ്റർ :മിസ്സ്‌ ജൂലിക്ക് മറ്റു ബന്ധുക്കൾ ആരുമില്ലേ
ജൂലി :ചില അകന്ന ബന്ധുക്കൾ ഉണ്ട് അവർ എന്നെ അവരുടെ കൂടെ പോകാൻ വിളിച്ചതുമാണ് എന്നാൽ അതൊന്നും എന്നോടുള്ള സ്‌നേഹം കൊണ്ടല്ല എന്റെ സ്വത്ത്‌ കണ്ടിട്ടാണു അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ ഈ ജീവിതം തിരഞ്ഞെടുത്തു ഒരു പെൺകുട്ടിക്കെന്താ ഒറ്റക്ക് ജീവിക്കാൻ കഴിയില്ലേ?
പീറ്റർ :സോറി മിസ്സ്‌ ജൂലി ഞാൻ ഇതൊന്നും ചോദിക്കാൻ പാടില്ലായിരുന്നു
ജൂലി :ഹേയ് നീ വിഷമിക്കണ്ട ഇതൊന്നും ഇപ്പോൾ എനിക്ക് ഒരു പ്രശ്നമേ അല്ല. അതിരിക്കട്ടെ സാഫ്രോൺ സിറ്റിയിൽ നിനക്ക് ആരെല്ലാമുണ്ട്
പീറ്റർ :അതൊക്കെ വലിയ തമാശയാ മിസ്സ്‌ ജൂലി എനിക്ക് എന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും ആരാണെന്നു പോലും അറിയില്ല ഞാൻ സാഫ്രോൺ സിറ്റിയിലെ അനാഥാലയത്തിലാണ് വളർന്നത് ഇവിടെ വന്നതിനു ശേഷമാണ് ഞാനോക്കെ എഴുത്ത് കാരന്റെ ഓരോ വികൃതികളാണെന്ന് പോലും മനസ്സിലായത്. അല്ല ഞാൻ ഇതൊക്കെ ഇപ്പോൾ എന്തിനാവോ പറയുന്നത് അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ ഇതൊക്കെ പറയാൻ പറ്റിയ ഒരു സമയമാണോ ഇത് നമുക്ക് വേറെന്തെങ്കിലും സംസാരിക്കാം അല്ലെ മിസ്സ്‌ ജൂലി
പെട്ടെന്നാണ് പീറ്റർ ജൂലിയുടെ കയ്യിൽ കിടക്കുന്ന വാച്ച് കണ്ടത്
പീറ്റർ :ഇത് കൊള്ളാമല്ലോ മിസ്സ്‌ ജൂലി ഈ വാച്ച് ഇത് എപ്പോൾ വാങ്ങി
ജൂലി :ഓ ഇതോ ഇത് എന്റെ കൂട്ടുകാരൻ ജോൺ ബർത്ത്ഡേ ഗിഫ്റ്റായി തന്നതാ 15000 രൂപ വില വരുമെന്നാ അവൻ പറഞ്ഞത് കൊള്ളാമല്ലേ
പീറ്റർ :ഹേയ് എനിക്ക് ഇഷ്ടപെട്ടില്ല കണ്ടാലേ അറിയാം ഏതോ ഡ്യൂപ്ലിക്കേറ്റ് സാധനമാണെന്ന് പിന്നെ ഈ വാച്ച് തന്നവൻ അവനും ആൾ അത്ര ശെരിയല്ല
ജൂലി :അതെങ്ങനെ നിനക്കറിയാം അവനെ നീ കണ്ടിട്ടു പോലുമില്ലല്ലോ
പീറ്റർ :കാണുന്നതെന്തിനാ അവന്റെ പേര് കേട്ടാൽ അറിയാം അവൻ ശെരിയല്ലേന്ന്
ജൂലി :നീ വായിൽ തോന്നുന്നത് വിളിച്ചു പറയാതെ മിണ്ടാതിരുന്നേ ജോണിനെ എനിക്ക് കുട്ടികാലം മുതലേ അറിയാവുന്നതാ
Bro, it’s a cool story….can you please increase 5he number of pages.
?