കൈലിക വേദം 1 [VICKEY WICK] 155

 

ആ… എന്നൊരു അലർച്ചയോടെ അവൻ കൈതുറന്നു. അവന്റെ വിരൽ സാമ്പ്രാണി പുകയും പോലെ നീറി എരിഞ്ഞു. രാക്കണ്ണി തൊട്ട ഭാഗം ചാരമായി പൊടിഞ്ഞു തുടങ്ങി. അവിടം വച്ചു വിരൽ അറ്റു പോയി. പിന്നെയും എരിഞ്ഞു താഴേക്കു ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ദേവരായർ അഗ്നിബന്ധനം ജപിച്ചു വിരലിന്റെ താഴെ ഭസ്മം വരച്ചു. അവിടം കൊണ്ട് നിന്നു കത്തൽ. ശങ്കുണ്ണിയുടെ മൂന്നു വിരലുകൾ പാതി പോയത് അങ്ങനെ ആണ്. ”

 

 

രാജി കഥയുടെ ബാക്കി കേൾക്കാൻ കാത്തുകൂർപ്പിച്ചു ഇരുന്നപ്പോൾ അമ്മയുടെ വിളി.

 

“മോളെ, വാ അത്താഴം കഴിക്കണ്ടേ. മതി കഥകേട്ടത്. ”

 

“കുറച്ചൂടി കേട്ടിട്ട് വരാമ്മേ … ” രാജി അതൃപ്തി പ്രകടിപ്പിച്ചു.

 

പക്ഷെ മുത്തശ്ശിയും അമ്മയുടെ പക്ഷം ചേർന്നു.

 

” ആ അത് പറ്റില്ല. അത്താഴം മുടക്കിട്ട് ഉള്ള കഥകേൾപ്പ് ഒന്നും വേണ്ട. മ്മ്… പോയി കഴിക്ക് കുട്ടീ… ”

 

രാജി ഒരു നിരാശയുടെ ശബ്ദം പുറപ്പെടുവിച്ചുകൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റ് അത്താഴം കഴിക്കാൻ നടന്നു.

 

 

⭐️⭐️⭐️

 

 

ഈ സമയം മറുതക്കാട്ടിൽ ഘോരമായ മന്ത്രവാദം നടക്കുകയാണ്. ഇത്തവണ രാക്കണ്ണികളെ പിടിക്കാനുള്ള പുതിയൊരു വഴി ദേവരായർ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. രാത്രി സഞ്ചരിയായ ഒരു പക്ഷിയെ ആഭിചാരത്തിലൂടെ രാക്കൺ കൊത്തിയാക്കി മാറ്റണം. എന്നിട്ട് അതിനെ വെച്ച് രാക്കണ്ണിയെ പിടിക്കാം. അതിനായി കുറെ നാളുകളായി ഒരു മൂങ്ങയെ അയാൾ ഇണക്കി വളർത്തിയിരുന്നു.

 

 

മേഘക്കാവിൽ ധാരാളം കൂമൻ ഉണ്ട്. ഒന്നിന്റെ കൂടു കണ്ട് കിട്ടാൻ അത്ര പ്രയാസമില്ല. അങ്ങനെ ഒരു കൂട്ടിൽ നിന്നും ദേവരായർ എടുത്തുവളർത്തി വലുതാക്കി. അതൊരു ഒത്ത പറവയാകാൻ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു അയാൾ.

 

ഒരു അമൃതക്കുൺ പറിക്കാൻ ശങ്കുണ്ണിയെ ഏർപ്പാടാക്കിയിരുന്നു. അന്നത്തെ സംഭവത്തിന്‌ ശേഷം അയാൾക്ക് മന്ത്രവാദം നടക്കുന്നിടത്തേക്ക് വരാൻ വലിയ പേടിയാണ്. എങ്കിലും യജമാനനെ അനുസരിക്കാതെ വഴിയില്ലല്ലോ. മറ്റൊരു ജീവിതമാർഗമില്ല. അനുസരിക്കാതെ ഇരുന്നാൽ ജീവനും ഉണ്ടായെന്നു വരില്ല.

 

അയാൾ എവിടെയൊക്കെയോ തേടി അൽപ്പം കൂൺ ശേഖരിച്ചു. അതുമായി ഇരുട്ടുവീണ വനത്തിലൂടെ മരുതിലക്കുളം ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. ബ്രമ്മ രക്ഷസ്സും, അറുകൊലയും, മാടനും, ചാത്തനും എന്ന് വേണ്ട ആ കാട്ടിൽ ഇല്ലാത്തത് ഒന്നുമില്ല. ഒക്കെയും വെളിയിൽ ഇറങ്ങുന്നത് ഇരുട്ടിന്റെ മറ പറ്റിയും. ദേവരായർ ജപിച്ചു തന്ന രക്ഷ കയ്യിൽ ഉള്ളത്കൊണ്ട് ഉപദ്രവം ഉണ്ടാകുമെന്നു പേടിവേണ്ട. എങ്കിലും ഒരു ഉൾഭയം ശങ്കുണ്ണിയെ പിടിച്ചുലച്ചു.

 

സകല ദൈവങ്ങളെയും ധ്യാനിച്ച് അയാൾ മുന്നോട്ട് നടന്നു. നല്ല തിടുക്കത്തിൽ ആണ് നടപ്പ്. കാട്ടിലെ രാത്രി രഞ്ചരന്മാരുടെ ശബ്ദങ്ങൾ അയാളുടെ ഉള്ളിലെ ഭയം വർധിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. അങ്ങനെ മരുതിലക്കുളത്തിന് ഒരു നാഴിക കൂടി ബാക്കി നിൽക്കെ ശങ്കുണ്ണിയുടെ പിന്നിൽ നിന്നും കരിയില ഞെരിയുന്ന ഒരു ശബ്ദം. അയാൾ ഞെട്ടിത്തരിച്ചു ഒരു നിമിഷം നിന്നു. പിന്നിലേക്ക് നോക്കാനുള്ള ധൈര്യം വരുന്നില്ല. ഒടുവിൽ തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ തന്നെ നാമജപംത്തോടെ നടത്തം തുടർന്നു.

 

നടത്തത്തിനിടയിൽ മരക്കൊമ്പ് വഴി എന്തോ തന്നെ പിന്തുടരുന്നത് അയാൾ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പൊടുന്നനെ ഒരു ഉണങ്ങിയ മരക്കൊമ്പ് അയാളുടെ തൊട്ടുമുന്പിലായി വീണു. കല്ലുപോലെ നിന്ന ശങ്കുണ്ണി പതിയെ മുന്നിലെ മരത്തിനു മുകളിലേക്ക് നോക്കി. എന്തോ ഒന്ന് മരത്തിലൂടെ നഖം കൊണ്ട് അള്ളി പിടിച്ചു താഴേക്ക് ഇഴയുന്നു. അതിന്റെ ദേഹമാകെ മരണ ശേഷം വരുമ്പോലെ രക്തം നീലിച്ചു കിടക്കുന്നു. വവ്വാലിന്റേത് പോലെയുള്ള മുഖം. മനുഷ്യന്റെ ശരീരം. നിറവും മനുഷ്യന്റേത് തന്നെ.

 

ദേഹത്തു പൂണൂലും കഴുത്തിൽ മാലകളും ഉണ്ട്. ചെളിപുരണ്ട ഒരു പഴയമുണ്ടും അഴിഞ്ഞു പോകാറായ വിധം ദേഹത്തുണ്ട്. ശങ്കുണ്ണിയുടെ നാവ് അറിയാതെ ഉരുവിട്ടു.

 

 

“ബ്രഹ്മ രക്ഷസ്സ്… ”