കൃഷ്ണവേണി VIII [രാഗേന്ദു] 1509

പക്ഷേ.. മുത്തശ്ശനും അവരോടൊപ്പം നിൽക്കും എന്ന് ഒരിക്കൽപോലും കരുതിയില്ല.. എല്ലാവരും ഈ കല്യാണം ഏങ്ങനെ എങ്കിലും നടത്താനുള്ള ധിറുതിയിൽ ആയിരുന്നു എന്ന് തോന്നി… ഞാൻ ഒരു ബാധ്യത ആയോ എന്ന് തോന്നി തുടങ്ങി.. ഏക ആശ്രയം ആയ മുത്തശ്ശൻ വരെ അവരുടെ കൂടെ.. ആകെ കുടുങ്ങിയ അവസ്ഥ..

എൻ്റെ എല്ലാം കാര്യങ്ങളും അറിഞ്ഞ് കൊണ്ട് സമ്മതിക്കുന്ന ബന്ധം ആണെന്ന് അച്ഛൻ പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് ആവാം.. മുത്തശനും ഇതിന് സമ്മതിച്ചത്..

ലിനുവിനെ വിളിച്ച് ഈ കാര്യം പറയണം എന്ന് തീരുമാനിച്ചു..അവന് എന്നെ ഈ കുടുക്കിൽ നിന്നും രക്ഷിക്കാൻ സാധിച്ചാലോ എന്ന് ഞാൻ ചിന്തിച്ചു.. പക്ഷേ അവൻ്റെ ഫോൺ സ്വിച്ച് ഓഫ് ആയിരുന്നു..

ഇനി ജീവിതം ഇവർ പറയുന്ന പോലെ ജീവിച്ച് തീർക്കേണ്ട വരുമോ എന്ന് ആലോചിച്ച് എനിക്ക് പ്രാന്ത് പിടിക്കാൻ തുടങ്ങി.. ഒറ്റക്ക് ആയത് പോലെ..

മനസമാധാനം കിട്ടാൻ മുത്തശ്ശൻ്റെ തറവാട്ടിലേ കുള കടവിൽ പോയി ഇരിക്കാറുണ്ട് ഇടക്ക്.. അന്നും ഞാൻ അവിടെ ചെന്ന് ഇരുന്നു.. ഓരോന്ന് ആലോചിച്ച്.. അതിൽ ചാടി ചത്താലോ എന്ന് വരെ ചിന്തിച്ചു.. കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞ് ഒഴുകി..

അന്നേരം ആണ്.. ആരോ എന്നെ തോളിൽ തട്ടി വിളിച്ചത്.. പെട്ടന്ന് മുഖം ഉയർത്തി നോക്കി.. എവിടെയോ കണ്ടത് പോലെ.. അതെ.. മുത്തശ്ശൻ്റെ വീട്ടിൽ… ഇതിന് മുൻപ് ഫോട്ടോസിൽ മാത്രം കണ്ട വ്യക്തി.. മുത്തശ്ശനും മുത്തശിക്കും ഏറ്റവും പ്രിയമുള്ള ആൾ.. ആളെ കുറിച്ച് പറയുമ്പോൾ രണ്ടു പേർക്കും നൂറ് നാവാണ്..

അയാളെ കണ്ടതും എനിക്ക് എവിടെ നിന്നോ ദേഷ്യം ഇരച്ച് കയറി അറിഞ്ഞുട എന്തുകൊണ്ട് എന്ന്.. ചിലപ്പോൾ എന്നെ വന്ന് വിളിച്ച് ശല്യപ്പെടുത്തിയത് കൊണ്ടാവാം.. അല്ലെങ്കിൽ എല്ലാം ആണുങ്ങളോടുള്ള ദേഷ്യം ആവാം .. തുറിച്ച് നോക്കി കൊണ്ടാണ് ഞാൻ എണീറ്റത്..അയാൾ അത് കണ്ട് പെട്ടന്ന് കാൽ തെറ്റി പുറകിലേ വെള്ളത്തിലേക്ക് മലന്നടിച്ച് വീണു..