കൃഷ്ണവേണി VII (രാഗേന്ദു) 1682

“നിന്റെ കാര്യം ചോദിക്കാൻ ആണ് ആൾ വിളിച്ചത്…”

അവൻ പറഞ്ഞു

“എന്റെകാര്യം എന്തിന് അയാൾ അറിയണം..?”

അവൾ പുച്ഛത്തോടെ ചോദിച്ചു.. അവൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചു..

“നിനക്ക് എന്താ ആളോട് ഇത്ര ദേഷ്യം..? എല്ലാം കഴിഞ്ഞില്ലേ.. പിന്നെ എന്താ..”

“ഐ ജസ്റ്റ് ഹേറ്റ് ഹിം.. അയാളുടെ കാര്യം എന്റെ മുൻപിൽ എഴുന്നള്ളിക്കരുത് ലിനു…”

ക്ഷീണത്തിലും അവൾ ഒച്ച പൊക്കി..

അവൻ അത് കേട്ട് ചിരിച്ചു.. നല്ല ശബ്ദത്തിൽ തന്നെ.. അവൾ ദേഷ്യത്തോടെ അവനെ നോക്കി..

“നീ നേരത്തെ ഒരു ഡയലോഗ് അടിച്ചില്ലേ? ഒരിക്കലും മറക്കില്ല എന്ന്..? ”

“ഉവ്വ്.. അത് നീ എന്നെ അത്ര വലിയ അപകടത്തിൽ പെട്ട എന്നെ രക്ഷിച്ചത് അല്ലെ.. !”

അവൾ അവനോട് പറഞ്ഞു..

“ആഷ്‌ലി സർ നിനക്ക് വാണിംഗ് തന്നിരുന്നു അല്ലെ…?”

അവൻ്റെ ചോദ്യം കേട്ട് അവൾ ഒന്ന് ഞെട്ടുന്നത് അവൻ കണ്ടു..

ആൻഡ് നീ അയാളോട് എന്താ പറഞ്ഞത്..? സ്വന്തം കാര്യം നോക്കി പോ എന്നോ..? അയാളുടെ ഒരു ഔദ്ധാര്യം വേണ്ട എന്നോ?

അവൾ അവനെ സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി..

ഡീ നായെ.. അയാൾ ഇന്നലെ സ്വന്തം കാര്യം നോക്കിയിരുന്നു എങ്കിൽ നീ പറഞ്ഞത് പോലെ നിന്നെ പിച്ചി ചീന്തി എവിടെയെങ്കിലും ഇട്ടിട്ടുണ്ടാകും.. കേട്ടോടി കോപ്പേ..??”

അവൻ അരിശത്തോടെ പറഞ്ഞതും അവൾ ഞെട്ടി.. വിശ്വസിക്കാൻ ആകാതെ അവനെ നോക്കി

“അതേടീ കോപ്പേ.. ഇന്നലെ സർ എന്റെ അടുത്തേക്ക് ഓടി വന്നു ഇത് പറഞ്ഞത് കൊണ്ടാണ് നീ ഇപ്പോൾ അയാളെ ഐ ജസ്റ്റ് ഹേറ്റ് ഹിം എന്ന് വീറോടെ പറയാൻ എങ്കിലും ജീവനോടെ ഇപ്പൊൾ ഉള്ളത്..

അഹങ്കാരം ആവാം.. പക്ഷെ സ്വയം നില മറന്നിട്ട് ആകരുത്.. നിൻ്റെ ജീവിത സാഹചര്യങ്ങൾ ആണ് നിന്നെ ഇങ്ങനെ മാറ്റിയത് എന്ന് എനിക്ക് അറിയാം.. പക്ഷേ അത് കാണിക്കേണ്ട ഇടത്ത് കാണിക്കുക്ക.. അല്ലാതെ എല്ലാവരോടും ഇങ്ങനെ ആയാൽ നിന്നെ ഒരു പട്ടി പോലും തിരിഞ്ഞ് നോക്കില്ല..