കൃഷ്ണവേണി VII (രാഗേന്ദു) 1682

“കിടക്കുട്ടോ.. ഞാൻ ഡോക്ടറെ വിളിച്ചിട്ട് വരാം..”

അത് പറഞ്ഞ് അവർ പുറത്തേക്ക് നടന്നു..

അവൾ ഇന്നലെ നടന്ന ഓരോ കാര്യങ്ങൽ മനസിൽ ഓർത്തു.. പെട്ടന്നാണ് ആരോ ഡോറ് തുറന്ന് അകത്തേക്ക് വന്നത്.. അവൾ അവരെ സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി..

“അച്ഛൻ ,അമ്മ..”

അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ മെല്ലെ മൊഴിഞ്ഞു.. അവൽ അവരെ നോക്കി ചിരിച്ചു..

അവർ വന്ന് അവളുടെ മുറിവുകൾ നോക്കി.. അമ്മ മുടിയിൽ തലോടി..

“എങ്ങനുണ്ട് കുട്ടി.. വേദന ഉണ്ടോ..”

അച്ഛൻ ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൾ ഇല്ല എന്ന തല ആട്ടി.. അവളുടെ മിഴികൾ നിറഞ്ഞു..

“എന്താ ഇവിടെ.. പുറത്തേക്ക് നിന്നോളു.. റൂമിലേക്ക് മാറ്റും അപ്പോ എത്രയാച്ച കണ്ടോളൂ..”

ഡോക്ടർ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവർ പുറത്തേക്ക് നടന്നു ..

അവൾക്ക് ബോധം വീണു എന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ എല്ലാവർക്കും സമാധാനം ആയി..

അവളെ ഒരു ഉച്ചയോടെ റൂമിലേക്ക് ഷിഫ്റ്റ് ചെയ്തു.. ലിനുവും കൂട്ടുകാരും കൂടി ഭക്ഷണത്തിനായി ഹോസ്പിറ്റൽ കാൻ്റീനിൽ പോയി.. കൂടെ രേവതിയും ഉണ്ടായിരുന്നു.. അവർ അവിടെ ഇരുന്നു കഴിച്ചു.. ശേഷം അവൾക്കും കൂടെ ഉള്ളവർക്കും പാർസൽ വാങ്ങി..

ഇടക്ക് പോലീസ് വന്നിരുന്നു.. അവർ അവളുടെ മൊഴി എടുത്തു.. ഇന്നലത്തെ സംഭവത്തിൻ്റെയു മരുന്നിൻ്റെയും ക്ഷീണം കാരണം അവൾക്ക് സംസാരിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ട് തോന്നി..

ലിനു അവളുടെ കൂടെ നിന്ന് ഹെൽപ് ചെയ്തു.. അവൻ്റെ അങ്കിൽ എസ് ഐ ആയത് കൊണ്ട്.. വേണ്ടത് ചെയ്തൊള്ളാം എന്ന് പറഞ്ഞു.. അദ്ദേഹം അവളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു..

മിഷേലും രേവതിയും അവളെ നോക്കി.. തലയിലും കയ്യിലും മുറിവുകൾ.. രേവതി അവളുടെ മുടിയിൽ തലോടി.. അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.. മുറിവിൽ തൊട്ടു..