കൃഷ്ണവേണി VII (രാഗേന്ദു) 1682

“രാവിലെ അവളോട് ഇഷ്യൂ ഉണ്ടാകിയവൻ ആണ് ഇതൊക്കെ പ്ലാൻ ചെയ്തത്.. അവൾ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങാൻ അവർ കാത്തിരുന്നു.. ഇപ്പോ പേടിക്കാൻ ഒന്നുമില്ല.. കയ്യിലും കാലിലും തൊലി ഉറഞ്ഞ് പൊട്ടിയിട്ടുണ്ട്.. അത് വീണപ്പോൾ സംഭവിച്ചതാണ്.. മയക്കു മരുന്ന് പകുതിയോളം അകത്ത് കയറിട്ടുണ്ട്.. ബോധം വീണട്ടില്ല.. സമയം പിടിക്കും എന്ന് പറഞ്ഞു ഡോക്ടർ.. ഇപ്പൊൾ ഒബ്സർവേഷനിൽ ആണ്..

“ആം.. ഭാഗ്യം വേറെ ഒന്നും പറ്റിയില്ലല്ലോ..”

“ആം.. ”

മിഷേൽ ഫോൺ എടുത്ത് വേണിയുടെ വീട്ടിലെ നമ്പറിൽ വിളിച്ച് കാര്യങ്ങൽ പറഞ്ഞു.. കൂടെ ഗായത്രിയെയും..

പിന്നെ അവൾ വിളിച്ചത് ആഷ്‌ലിയെ ആണ്.. പക്ഷേ അവൻ്റെ ഫോൺ സ്വിച്ച് ഓഫ് ആയിരുന്നു.. അവൾ കുറെ വിളിച്ച് നോക്കി എങ്കിലും ഒരു പ്രയോജനം ഉണ്ടായില്ല..

“അതേ.. ഈ മരുന്ന് മെടിക്കണം..”

മുറിയിൽ നിന്നും നഴ്സ് പുറത്തേക്ക് വന്നു ഒരു സ്ലിപ് നീട്ടി അവരോട് പറഞ്ഞു..
ജെറിയും സാമും മരുന്നിൻ്റെ സ്ലിപ് മേടിച്ച് ഫർമസിയിലേക്ക് നടന്നു..

അവളുടെ വീട്ടിൽ നിന്നും അമ്മയും അച്ഛനും വന്നിരുന്നു.. അവർ കരയുക ആയിരുന്നു.. മിഷേലും കൂടെ ഉള്ളവരും അവരെ സമാധാനിപ്പിച്ചു..

അവർ ലിനുവിനോടും കൂട്ടുകാരോടും നന്ദി പറഞ്ഞു..

രാത്രി മൊത്തം അവർ എല്ലാവരും അവിടെ ഇരുന്നു..

കൃഷ്ണക്ക് ബോധം വന്നപ്പോൾ നേരെ വെളുത്തിരുന്നു.. അവൾ കണ്ണുകൾ മെല്ലെ തുറന്നു.. മുകളിൽ കറങ്ങുന്ന സീലിംഗ് ഫാൻ ആണ് അവൾ ആദ്യം കണ്ടത്.. ചുറ്റും നോക്കി..വല്ലാത്ത ദാഹം..

“വെള്ളം..”

അവള് മെല്ലെ പറഞ്ഞപ്പോൾ അടുത്ത് ഉണ്ടായിരുന്ന നഴ്സ് തിരിഞ്ഞു നോക്കി..

“ആ കുട്ടി കണ്ണ് തുറന്നോ..!”

അവർ അടുത്ത് ഇരുന്ന ജഗ്ഗിൽ നിന്നും അവൾക്ക് ഒരു ഗ്ലാസിൽ വെള്ളം എടുത്ത് കൊടുത്തു.. അവൾ അത് കുടിച്ചു..