കൃഷ്ണവേണി VII (രാഗേന്ദു) 1682

അതുപറഞ്ഞു മിഷേൽ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു..രേവതിയെ നോക്കി..

“എന്താ..!?”

” വേണിയെ ഇവിടെ അടുത്തുള്ള ഗവൺമെൻ്റ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ അഡ്മിറ്റ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്..”

മിഷേൽ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ രേവതിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി.. ഇത് കണ്ട് മിഷേലിന് ദേഷ്യമാണ് വന്നത്..

“കരഞ്ഞൊണ്ട് നിൽക്കാതെ വാ കൊച്ചെ.. ഞാൻ പോവാൻ വല്ല വഴി ഉണ്ടോ നോക്കട്ടെ…”

ഈ സമയത്ത് വണ്ടി ഒന്നും ഇല്ല എവിടെയും.. മിഷെലിന് എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് അറിയാത്ത അവസ്ഥ.. അപ്പോഴാണ് അവൾ പഠിപ്പിക്കുന്ന ഒരു കുട്ടി ആ വഴി പോയത്..

“റിനോയ്.. ഒന്ന് ഇവിടെ വന്നെ..”

മിഷേലിനെ കണ്ടതും അവൻ ഒന്ന് നിന്നു.. അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു..

“എന്താ മാം..?”

റിനൊയ് അവളെ ഒന്ന് നോക്കി..

റിനൊയ്..നിൻ്റെ സ്കൂട്ടി ഒന്ന് തരുമോ.. വന്നിട്ട് തിരിച്ച് തരാം.. കൃഷ്ണയെ കാണാൻ ആണ്..

“മാം.. എൻ്റെ വണ്ടി മാറി.. ഇപ്പോ കാവസാക്കി നിഞ്ച 300 ആണ്..അത് മാം എങ്ങനെ ഓടിക്കും..”

“ഛെ..!ഇനി എന്ത് ചെയ്യും..”

അവൾ രേവതിയോട് ചോദിച്ചു..

” നി വണ്ടിയുടെ ചാവി ഇങ്ങ് എടുക്ക് ഞാൻ ഓടികും.. വന്നിട്ട് തരാം..”

രേവതി അവനോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവനും മിഷേലും ഒരുപോലെ അതിശയിച്ചു..

അവൻ ചാവി അവളുടെ കയ്യിൽ കൊടുത്തു..

” സൂക്ഷിച്ച് പോണം..”

“ആ.. മാം വാ..”

അവർ മൂന്ന് പേരും കൂടി പാർക്കിംഗ് എരിയയിലേക്ക് നടന്നു.. അവൻ വണ്ടി കാണിച്ചു കൊടുത്തു..

രേവതി വേഗം വണ്ടിയിൽ കയറി ഇരുന്നു.. മിഷെലിന് എന്തോ ഒരു പേടി പോലെ.

“മോളെ നിനക്ക് ഇത് ഓടിക്കാൻ അറിയുമോ..?”