കൃഷ്ണവേണി VII (രാഗേന്ദു) 1682

“വിട് എന്നെ എങ്ങോട്ടാ എന്നെ കൊണ്ടുപോകുന്നത്.. വിടാൻ..”

അവൾ അലറി കൈ കുതറിച്ചു..

അവിടെ കൂടി നിന്ന ജനങ്ങൾ എല്ലാം ഇത് നോക്കി നിന്നു.. അവൾ ചുറ്റും നോക്കി പേടി കൊണ്ട് അവളുടെ മിഴികൾ നിറഞ്ഞു.. ഒരോർത്തരായി കാര്യങ്ങൾ അറിഞ്ഞു.. ആ കോളേജ് മൊത്തം ഈ വാർത്ത പടർന്നു..

“സർ കൃഷണ ഇപ്പോ സേഫ് അല്ലേ..ഇപ്പോ എവിടെയാണ്.. ”

രേവതി എസ് ഐയോട് ചോദിച്ചു..

“പേടിക്കാൻ ഒന്നും ഇല്ല.. കൂട്ടുക്കാർ ഒക്കെ തക്ക സമയത്തിന് അവിടെ എത്തിയത് കൊണ്ട് ഒരു റേപ് അറ്റെമ്പ്റ്റ്റ് ഒഴിവായി..ഇപ്പോ ഹോസ്പിറ്റലിൽ അഡ്മിറ്റ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്..”

ഇത് കേട്ട് രേവതിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു …

“ശരി.. സ്റ്റേഷനിൽ വിളിപ്പികും സഹകരിക്കുക..”

പോലീസ് മിഷേലിനോട് പറഞ്ഞു..

“ഓക്കേ..”

അവർ അവളെ പോലീസ് ജീപ്പിൽ കയറ്റി.. അവൾ വിസമ്മതം കാട്ടി.. അവർ പിടിച്ച് വലിച്ചു കൊണ്ട് പോവേണ്ടി വന്നു..എല്ലാവരും നോക്കി നിൽക്കെ..

അപ്പോഴാണ് മുഷേലിൻ്റെ ഫോണിൽ കോൾ വന്നത്.. അവൾ എടുത്ത് നോക്കി.. ലിനു ആയിരുന്നു..

“ലിനു വിളിക്കുന്നു..”

“മാം എടുത്ത് നോക്ക്..”

“ഹലോ..”

മിഷേൽ ഫോൺ അറ്റൻഡ് ചെയ്തു..

“മാം.. വേണിക് ആക്സിഡൻ്റ് പറ്റി.. ഇവിടെ അടുത്തുള്ള ഗവൺമെൻ്റ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ അഡ്മിറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുക ആണ്.. വേഗം വരണം..”

“അറിഞ്ഞു.. ഇവിടെ പോലീസ് വന്നു അമ്പിളി എന്ന് പറഞ്ഞ കുട്ടിയെ അറസ്റ്റ് ചെയ്തുകൊണ്ട് പോയി.. നി അവിടെ ഉണ്ടാവണം..ഇപ്പോ എത്താം..”