കൃഷ്ണപുരം ദേശം 3 [Nelson?] 589

“കല്യാണം ഈ അടുത്ത് എങ്ങാനും ഉണ്ടാവാൻ ചാൻസുണ്ടോ… ”

സദ്യയൊടുള്ള എന്റെ അടങ്ങാത്ത കൊതിയാണ് എന്നെ കൊണ്ട് ഇത് ചോദിപ്പിച്ചത്ത്

“അതിപ്പോ… ഉണ്ടാവാനും ഇലാത്തിരിക്കാനും സാധ്യതയുണ്ട്. അപ്പച്ചിയുടെ വീട്ടുകാർ തീരുമാനിക്കുന്നത്ത് പോലെയിരിക്കും കാര്യങ്ങൾ…. ”

“നിന്റെ വീട്ടിലേ കല്യാണത്തിന് അവരുടെ വീട്ടുകാരെന്തിനാ തീരുമാനിക്കുന്നത്….”

” പിന്നെ കല്യാണ ചെറുക്കൻ അപ്പച്ചിയുടെ മോനാവുമ്പോൾ അവരും കൂടെ അല്ലേ കാര്യങ്ങൾ തീരുമാനിക്കാ….”

” ഓ മുറചെറുക്കനാണ…”

പറഞ്ഞ് മുഴുവിപ്പിക്കാൻ പറ്റിയില്ല അപ്പോഴാണ് ബുദ്ധി പ്രവർത്തിച്ചത്… വെയിറ്റ്.. വെയിറ്റ്.. വെയിറ്റ്.. ഇവളുടെ അപ്പച്ചി എന്നു പറയുന്നത് എന്റെ അമ്മ .. അപ്പോ കല്യാണ പയ്യൻ ഞാനല്ലേ ..

“നീ പറഞ്ഞ് വരുന്നത് നാട് വിട്ട് പോയ അപ്പച്ചിടെ മോന്റെ കാര്യമാണോ”

” അതെ.. എനിക്ക് ആകെ ഒരു അപ്പച്ചിയൊള്ളു…”

അതെങ്ങനെ ശരിയാവും ഞാനൊന്നും കെട്ടില്ല. എന്റെ കാര്യങ്ങൾ എന്നോട് ചോദിക്കാത്തെയും പറായാത്തെയും എങ്ങനെയാ ബാക്കിയുള്ളവർ ചെയ്യാ.. മാതാശ്രീ… തള്ളയെ ഒന്നു കണ്ടിട്ട് വേണം രണ്ട് വർത്തമാനം പറയാൻ.. വല്യ ആളെ പോലെ വാക്ക് കൊടുത്തിരിക്കുന്നു.

“ഇയാളിതെന്താ പിറുപിറുക്കുന്നത്”

“ഹേയ്…. ഞാൻ റോഡിലെ തിരക്ക് കണ്ട് പറഞ്ഞതാ….”

ദേഷ്യം മുഴുവൻ വെളിയിൽ കാണിക്കാത്തെ ഞാൻ അവളോട് അത് പറഞ്ഞത്.. അല്ലെങ്കിലും ഇവളോട് ദേഷ്യപ്പെട്ടിട് എന്ത് കാര്യം.. എല്ലാത്തിനും കാരണം അച്ചനും അമ്മയുമല്ലേ.. വെറുത്തെ അല്ല കുറച്ചായി വീട്ടിൽ കല്യാണക്കാര്യം പറഞ്ഞ് എന്റെ സൗര്യം കളഞ്ഞിരുന്നേ.. ഇത് മനസ് കണ്ടായിരുന്നല്ലേ.. തള്ളേടെ ഒരു പ്ലാനിംഗ്.. അഭാരം തന്നെ..