ഒരു ബാംഗ്ലൂർ വാരാന്ത്യം 8

Author :Santhosh Nair

[ Previous Part ]

എല്ലാവര്ക്കും നമസ്തേ, സുഖമെന്ന് കരുതുന്നു. ഇരുപതും ഇരുപത്തൊന്നും നഷ്ടപ്പെടുത്തിയ സൗഭാഗ്യങ്ങൾ ഇരുപത്തിരണ്ടു തിരികെ തരട്ടെ എന്ന് ആശംസിക്കുന്നു, ഈശ്വരോ രക്ഷതു

കഴിഞ്ഞ തവണ നിർത്തിയ ഭാഗം —–

വന്നുവന്ന് ഞങ്ങളുടെ കല്യാണമാകുമ്പോഴേക്കും എല്ലാ സങ്കടങ്ങൾക്കും ഒരു പരിഹാരമായേക്കും എന്ന് മനസ്സിനൊരു തോന്നലുണ്ടായി. അപ്പോൾ തത്കാലം നിര്ത്തുന്നു. നാളെ നല്ല തിരക്കുണ്ട്. ബലി ഇടാൻ അവർ പോകും. വന്നിട്ട് ഞങ്ങൾ മണ്ണാറശ്ശാലക്കു പോകണം ഒരു മണിക്കൂറോളം യാത്രയുണ്ട് (അമ്പതു കിമി) എല്ലാം കഴിഞ്ഞു വന്നു വിശദമായി എഴുതിയാൽ പോരെ? എല്ലാവര്ക്കും നമസ്തേ.

— തുടർന്ന് വായിക്കുക :

ഈയിടെയായി എന്റെ സമയം പെട്ടെന്നാണ് പോകുന്നതെന്ന് തോന്നുന്നു. ആരോടും സംസാരിക്കാനും കുസൃതി പറയാനും ഒന്നും സമയം കിട്ടുന്നില്ല. ജോലിത്തിരക്ക് വേറെ. അതിനിടയിൽഇത്രയും സംഭവങ്ങൾ ജീവിതത്തിൽ. പക്ഷെ ശ്രീയെ ഓർക്കുമ്പോൾ “മനസ്സിലൊരു കുളിരുണ്ട്.” ഞാൻ അത്രക്കുമവളെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടുപോയി. ഇതുവരെ ഒരു പെണ്ണുകാണാൻ പോലും പോയിട്ടില്ല, ചില ആലോചനകൾ വന്നതറിയാം, പക്ഷെ എന്തെങ്കിലും കാരണം പറഞ്ഞു ഒഴിവാക്കാനാണ് തോന്നിയിട്ടുള്ളത്. (ഇപ്പൊ ഞാൻ സുന്ദരമായി ഒരു പ്രണയത്തിലകപ്പെട്ടു. രക്ഷപ്പെടാനാവാത്തവിധം, അതൊരു സുഖകരമായ അവസ്ഥയാണ് താനും). ജീവിതം ഗൗരവപൂർവമാകുന്നുവോ?

എല്ലാർക്കും നേരം വെളുക്കുന്നതിനുമുമ്പു തന്നെ ഞങ്ങൾക്കെല്ലാം നേരം വെളുക്കുന്നു. മറ്റു കാമുകീ കാമുകന്മാർ ബീച്ചും, പാർക്കും ചുറ്റുമ്പോൾ ഞങ്ങൾ ദേവന്മാരെയെയും ദേവിമാരെയും ചുറ്റുന്നു. മറ്റുള്ളവർ ഊഞ്ഞാലാടുമ്പോൾ ഞങ്ങൾ തുലാഭാരത്രാസിൽൽ ഊഞ്ഞാലാടുന്നു. അവർ ഐസ്ക്രീം പാർലറിൽ പോയി ഐസ്ക്രീം കഴിക്കുമ്പോൾ ഞങ്ങൾ അമ്പലത്തിലെ പാളപ്പായസവും തൃമധുരവും പഞ്ചാമൃതവും കഴിക്കുന്നു. അല്പം ബോറായിത്തുടങ്ങിയോ? ദൈവമേ, തെറ്റായ വിചാരങ്ങൾ വേണ്ടാ, ഞങ്ങൾക്ക് കറങ്ങേണ്ട, കൂടിക്കഴിഞ്ഞാൽ (ഒരുമിച്ചു ജീവിച്ചാൽ മതി). ജോതിഷിയപ്പൂപ്പൻ പറഞ്ഞതുപോലെ, അവൾ എനിക്കായി ജനിച്ചവളാണ്. എന്തായാലും മണ്ണാറസ്സാലയിൽക്കൂടി പോയിട്ടുവന്നിട്ടു അദ്ദേഹത്തെ വിളിക്കണം. ഒരു റിവിഷൻ ഉണ്ടത്രേ. ചില കാര്യങ്ങൾ ചെയ്‌താൽ ദോഷങ്ങളുടെ സ്ട്രെങ്ത് അല്പം കുറയും എന്ന് ഐതിഹ്യമാലയിലെ ചില ഉദാഹരങ്ങളും അദ്ദേഹം എടുത്തുകാട്ടിപറഞ്ഞിരുന്നു.

അടുത്തനാൾ രാവിലെ ആറുമണിക്കുതന്നെ സംഘം പുറപ്പെട്ടു. ഇപ്രാവശ്യം സരളച്ചേച്ചിയും കൂടി. കഴിക്കാനുള്ള ഇഡലിയും ചമ്മന്തിയും പാക്ക് ചെയ്തു വണ്ടിയിൽ വെച്ചു. നേരെ ചിങ്ങവനം ചെന്നിട്ടു ചങ്ങനാശേരി തിരുവല്ല പോയി വലത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞു. പോകുന്ന വഴി ചക്കുളത്തുകാവിൽ ഇറങ്ങി തൊഴുതു. പിന്നെ നേരെ മണ്ണാറശ്ശാല. കേരളത്തിലെ ഏറ്റവും പേരുകേട്ട നാഗാരാധനാ സ്ഥലം. അവിടുത്തെ ഇപ്പോഴത്തെ അമ്മ പാത്താമുട്ടം സ്വദേശിനിയാണ് (ഞങ്ങൾ കോട്ടയം കാരാണെന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ ഒരു പ്രത്യേക ചിരി ചിരിച്ചു. എന്തായാലും ഒരേ നാട്ടുകാരല്ലേ? പെട്ടെന്നു തന്നെ ഓരോ മഞ്ഞൾ ഉപ്പു തുലാഭാരങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ പേരിൽ നടത്തി. മറ്റുചില നേർച്ചകളും നടത്തി. നാഗദേവതകളുടെ അനുഗ്രഹവും പ്രസാദമായി പായസവും വാങ്ങി ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങി. പോകുന്ന വഴി ഹരിപ്പാട് സുബ്രഹ്മണ്യനെ സേവിച്ചു ചില വഴിപാടുകൾ നടത്തി. (മയൂര സന്ദേശം എഴുതപ്പെട്ടതെവിടെയാണല്ലോ – കാമുകപ്രിയനായ അറുമുഖൻ ഞങ്ങളെയും കാതറിലും എന്ന പ്രതീക്ഷ).

തിരികെ ഉച്ച കഴിഞ്ഞപ്പോൾത്തന്നെ പള്ളത്തെ വീട്ടിലെത്തി. ഇന്നിനി പ്രോഗ്രാം ഒന്നും ഇല്ല.ശനിയാഴ്ചമുതൽ കാലു വെന്ത നായപോലെയാണ് ഓടുന്നത്. ഒരു ദിവസം റസ്റ്റ് എടുക്കണം എന്ന് എല്ലാർക്കും ആഗ്രഹമുണ്ടു. താത്താവുക്കും പാട്ടിക്കും നല്ല ക്ഷീണം എന്ന് പറഞ്ഞു. മറ്റുള്ളവർക്കും അങ്ങനെ തന്നെ. അഞ്ചുമണിക്ക് ജോതിഷിയപ്പുപ്പനെ വിളിക്കണം. ഒരു നല്ല വാർത്ത കേൾക്കണമേ എന്ന് എല്ലാർക്കും പ്രാർത്ഥന.

ടീവി കാണുന്ന പതിവൊന്നും ഞങ്ങൾക്കാർക്കുമില്ല. സീരിയൽ കാണുന്നത് കാശു കൊടുത്തു കടിക്കുന്ന പട്ടിയെ വാങ്ങുന്നതു പോലെയാണെന്നാണ് വീട്ടിലെ പൊതുവെയുള്ള പറച്ചിൽ. സത്യം അതല്ലേ? നമുക്കിരിക്കുന്ന ടെന്ഷന് മുകളിൽ മറ്റുള്ളവരുടെ ടെൻഷൻ കാശു കൊടുത്തു കാണാനാണോ? അതിനിടക്ക് ആയിരം പരസ്യങ്ങളും.

കടയിൽ വരെ പോയിട്ടുവരാൻ അമ്മ പറഞ്ഞതിനാൽ ഞാൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി. വരുമ്പോഴേക്കും എല്ലാവരും ഉറങ്ങാൻ പോകുമെന്ന് ഞാൻ ഒത്തിരി മോഹിച്ചു. എന്തോ ശ്രീ അടുത്തുണ്ടായിട്ടും അകലെയുള്ളതുപോലെ തോന്നുന്നു. സംസാരിക്കണം എന്ന് ഉറച്ചു.

തിരികെ വരാൻ അരമണിക്കൂർ ആയി. നോക്കുമ്പോൾ അമ്മയും പാട്ടിയും ചേച്ചിമാരും ദേഹശുദ്ധി വരുത്തി അടുക്കളയിൽ കയറി. അച്ഛനും അമ്മാവനും താത്താവും കൊച്ചച്ഛനും വെങ്കിയണ്ണനും ദേഹശുദ്ധി വരുത്തിയിട്ട് കുഞ്ഞു പിള്ളാരെപ്പോലിരുന്നു കാരംസ് കളിക്കുന്നു, ഇന്നലത്തെ ടെൻഷൻ ഒന്നും ആരുടെ മുഖത്തും ഇല്ല. രണ്ടു ദിവസങ്ങളായി എന്തൊരു കരച്ചിലും പിഴിച്ചിലുമായിരുന്നു. ഭയങ്കര ഒച്ച വേറെ. വന്നപ്പോൾ ക്ഷീണമാണെന്നു ഇവരൊക്കെ കള്ളം പറഞ്ഞതാണോ?