ഒരു ബാംഗ്ലൂർ വാരാന്ത്യം 7

Author :Santhosh Nair

[ Previous Part ]

ഇത്തവണ ഈ പാവം കഥ പോസ്റ്റ് ചെയ്യപ്പെട്ടത് സിംഹങ്ങളുടെ ഇടയിലാണ്. എല്ലാം പോപ്പുലർ സ്റ്റോറീസ്. എങ്കിലും എന്നെ കൈവിടാത്ത എല്ലാവര്ക്കും വളരെയധികം നന്ദി.

അതോടൊപ്പം ആംഗല പുതുവത്സര ആശംസകൾ നേർന്നുകൊള്ളുന്നു. എല്ലാവര്ക്കും ആയുരാരോഗ്യ സൗഖ്യങ്ങൾ ഉണ്ടാകട്ടെ. 2022.

കഴിഞ്ഞ തവണ നിർത്തിയ ഭാഗം —–

ഇതെല്ലാം കഴിഞ്ഞു ഞങ്ങൾ താത്തയുടെ സുഹൃത്തായ ഒരു ജ്യോതിഷ പണ്ഡിതന്റെ വീട്ടിലേക്കു പോയി. ഞങ്ങളുടെ ജാതകങ്ങൾ കൊടുത്തു. വലിയ ദോഷങ്ങൾ ഒന്നും കാണുന്നില്ല എന്ന് പറഞ്ഞ അദ്ദേഹം ഞങ്ങളോട് ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞിട്ട് താത്താവെയും കൂട്ടി അകത്തേക്ക് പോയി. കുറെ കഴിഞ്ഞു അകത്തേക്ക് പാട്ടി, അച്ഛൻ ‘അമ്മ അമ്മാവൻ കൊച്ചച്ഛൻ അദ്ദേഹം വിളിക്കുന്നത് കേട്ട് അകത്തേക്ക് കയറിപ്പോയി. കുറെ കഴിഞ്ഞു തിരികെ വന്ന അവരുടെ മുഖത്തെ മ്ലാനത ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. അമ്മയുടെയും പാട്ടിയുടെയും കണ്ണുകൾ കലങ്ങിയിരുന്നു.

— തുടർന്ന് വായിക്കുക :

എല്ലാവരും സങ്കടപ്പെട്ടു ഇറങ്ങിവരുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്കും ശ്രീക്കും വളരെ വിഷമം തോന്നി. ഗുരുവായൂരപ്പനെ കണ്ടിട്ട് വന്ന ഊർജം കൂടി കൈവിട്ടുപോകുമോ? “ശ്രീവല്ലഭാ ശ്രീമാൻ നാരായണ, എന്താണീ വിഷമത്തിനു കാരണം?” എന്ന് മനസ്സ് തേങ്ങി.

അവരെല്ലാം ഇറങ്ങി വന്ന ഉടനെ ഞങ്ങളെ അകത്തേക്ക് വിളിപ്പിച്ചു. അകത്തു വെളുത്ത താടിയും മുടിയും നീട്ടി വളർത്തിയ തേജസ്വിയായ ഇരുനിറമാർന്ന ഒരു വൃദ്ധൻ. നെറ്റിയിൽ കളഭക്കുറിയുണ്ട്. താത്താവുടെ ബാല്യകാല സുഹൃത്താണ് അദ്ദേഹം. ഞങ്ങൾ കാൽക്കൽ നമസ്കരിച്ചപ്പോൾ അദ്ദേഹം അക്ഷതം ഇട്ടു ആശീർവദിച്ചു.

ഞങ്ങളോട് ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞിട്ട് ശേഷം അദ്ദേഹം കുടിക്കാൻ വെള്ളം തന്നു. (ആരെങ്കിലും വീട്ടിൽ വന്നാലുടനെ കുടിക്കാൻ വെള്ളം കൊടുക്കുന്നതുകൊണ്ടു പല ഗുണങ്ങളുണ്ട് കേട്ടോ. ജലം പൊതുവെ ശരീരത്തെ തണുപ്പിക്കുന്നതിനാൽ വഴക്കു പറയാനോ, മറ്റു ടെന്ഷനുകളോടെയോ വരുന്നവർ “കൂൾ ഡൌൺ” ആകും. അതുകൊണ്ടാണ് ഭർത്താവ് വൈകിട്ട് ജോലി കഴിഞ്ഞു വരുമ്പോൾ കുടിക്കാൻ വെള്ളം ആദ്യം കൊടുക്കുന്ന പരിപാടി പണ്ടത്തെ അമ്മമാർ കൈക്കൊണ്ടുവന്നത്.)

“മക്കളെ, അല്പം ടെൻഷൻ ഉണ്ടാക്കുന്ന ഒരു വാർത്തയാണ് പറയാനുള്ളത്. ചില കാര്യങ്ങൾ നേരിട്ട് അറിയുന്നതാണ് നല്ലതു, ഞാൻ ഒന്നും മറച്ചുവെച്ചു നിങ്ങള്ക്ക് വിഷമം കൂടുതലുണ്ടാക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല.

“സാരമില്ല അപ്പൂപ്പാ, പറഞ്ഞോളൂ. മുഖവുരയുടെ ആവശ്യം ഒന്നുമില്ല.” എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞു. ശ്രീയും തല കുലുക്കി.

“മോനിപ്പോൾ 35 വയസ്സുണ്ട്, മോൾക്ക് 28 ഉണ്ട്. നിങ്ങൾ തമ്മിൽ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു പോയതുകൊണ്ട് കല്യാണം ഒത്തിരി നീട്ടി വെയ്ക്കുന്നതു ശരിയല്ല. പക്ഷെ ചില ദോഷങ്ങൾ ഈ നക്ഷത്രങ്ങൾ തമ്മിൽ ഉള്ളതാണ് എന്റെ സങ്കടം. നാല് പൊരുത്തങ്ങളേയുള്ളൂ. രണ്ടുപേരും ചില ക്ഷേത്രങ്ങൾ സന്ദർശിക്കണം, ചില വ്രതങ്ങൾ നോക്കണം, ഉടൻ തന്നെ അതൊക്കെ തുടങ്ങിക്കോളൂ. നമുക്ക് ഏപ്രിൽ അല്ലെങ്കിൽ മേയിൽ കല്യാണം വെയ്ക്കാം. ആദ്യം തന്നെ കുറിച്ചിയിലുള്ള ചെറുപാറക്കാവ് കുടുംബക്ഷേത്രത്തിൽ രണ്ടുപേരും ചേർന്ന് പോയി ചില വഴിപാടുകൾ കഴിക്കുക. ഗണപതിയോടു സങ്കടം പറയൂ, അവിടെയുള്ള അറുകൊല വല്യച്ഛൻ നിങ്ങളുടെ പഴയ തറവാട് കാരണവരാണ്. ആ സന്നിധിയിൽ ഒരു കരിക്കു വെച്ചോളൂ. കൂടാതെ ത്രിക്കവാലേശ്വരം, ഇണ്ടലയപ്പൻ എല്ലാം സേവിക്കൂ. കഴിയുന്നത്ര നേരത്തെ. പിന്നെ ചില കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഞാൻ മോളുടെ താത്തയോടൊക്കെ പറഞ്ഞേൽപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ ഒന്നോർത്തോളൂ, നിങ്ങൾ രണ്ടുപേരും അന്യോന്യമായിക്കഴിഞ്ഞു. ജീവിതത്തിൽ കുറച്ചു കഷ്ടങ്ങൾ ഉണ്ടാകും, ഒത്തിരി സങ്കടങ്ങൾ ഉണ്ടാകും. ചേർന്ന് നിന്ന് അവയൊക്കെ നേരിടുക. രണ്ടുപേർക്കും ദൈവം നല്ലതു വരുത്തും.”

അദ്ദേഹം ധ്യാനിച്ചുകൊണ്ട് ഓരോ ചരടുകൾ ഞങ്ങളുടെ കൈത്തണ്ടയിൽ കെട്ടിത്തന്നുകൊണ്ട് തുടർന്നു “ശരീര മനഃ ശുദ്ധി വേണം, കല്യാണം വരെ. ചില പരീക്ഷണങ്ങൾ ഉണ്ടാകും, ശ്രദ്ധിക്കണം. ദിവസവും കുളിച്ചു പ്രാർത്ഥിക്കുക. എല്ലാം നന്നായി വരട്ടെ”.

അദ്ദേഹത്തിന്റെ കാൽ തൊട്ടു വണങ്ങി അനുഗ്രഹങ്ങൾ വാങ്ങിക്കൊണ്ടു ഞങ്ങൾ വെളിയിൽ വന്നു. ഞങ്ങളുടെ മുഖത്ത് വിഷമങ്ങൾ ഒന്നും കാണാത്തതിനാൽ എല്ലാവരുടെ മുഖത്തിലുള്ള കാര്മേഘങ്ങളും നീങ്ങിയിട്ടുണ്ട്, ഭാഗ്യം. മനസ്സിനൊരാശ്വാസമുണ്ട്, തിരികെ അമ്പലത്തിൽ പോയി ഗുരുവായൂരപ്പനെ ഒന്നുകൂടി സേവിച്ചു, ഞങ്ങളുടെ പേരിൽ സ്വയംവര പുഷ്‌പാഞ്‌ജലി നടത്തി. താലി ചാർത്തൽ നേർന്നു.
എന്തായാലും മനസ്സിലെ വിഷമങ്ങൾ കുറച്ചകന്നു. ഇനിയെല്ലാം ഭഗവാൻ നോക്കട്ടെ. കല്യാണം വൈഭോഗം.

ഇനി നേരെ കോട്ടയത്തിനു പോകാം എന്നാണു തീരുമാനം. കയ്യോടെ ക്ഷേത്ര ദർശനം. അത് കഴിഞ്ഞിട്ടാവാം മറ്റു കാര്യങ്ങൾ. ഞങ്ങൾ അഞ്ചു മണിയോടെ കോട്ടയത്തിനു പുറപ്പെട്ടു. ചേർത്തല റൂട്ട് എടുത്തു വന്നതിനാൽ അഞ്ചുമണിക്കൂർ കൊണ്ട് വീട്ടിൽ വന്നു. എല്ലാവര്ക്കും നല്ല ക്ഷീണമുണ്ടായിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് കുളിച്ചു ഡ്രസ്സ് മാറി. ഭാഗ്യത്തിന് വീട്ടിലെ ജോലിക്കുവരുന്ന സരളചേച്ചിയെ വിളിച്ചു കഞ്ഞിയും പുഴുക്കും ഉണ്ടാക്കി വെയ്ക്കാൻ പറഞ്ഞിരുന്നു. ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞയുടനെ എല്ലാവരും കിടക്കാൻ പോയി.