ഒരു ബാംഗ്ലൂർ വാരാന്ത്യം 5 [Santhosh Nair] 1056

പാട്ടിയും താത്താവും അമ്മാവനും ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് എന്നെ നോക്കുന്നതും ഞാൻ കണ്ടു. എന്താണാവോ എന്തോ? ഞാൻ ഉറങ്ങുകയാണെന്നാണ് അവരുടെയൊക്കെ വിചാരം. അപ്പോഴെക്കും ജോലിക്കു സഹായിക്കുന്ന ജാനകിച്ചേച്ചി എല്ലാവര്ക്കും ജീരകവെള്ളവുമായി വന്നു ഗ്ലാസിൽ പകർന്നു കൊടുത്തു. “എല്ലാരെയും ഇവ്വോളോവ്‌ സന്തോഷമാ പാത്തു എവ്വളവ് നാളായിടുത്തു? അന്ത ഭഗവാനോടയ കടാക്ഷം. നാളേക്ക് ഗുരുവായൂർ പോകലാമാടാ കണ്ണാ, പെരുമാളേ സേവിക്കണും പോലിരിക്കു. എല്ലാം ഇന്ത മാധവനോടയ സെയൽ” എന്ന് പാട്ടി അമ്മാവനോട് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് എന്നെ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി.

“നിനക്കറിയാമോ മോളെ മറ്റേ ദേവനാഥൻ നാട്ടിൽ വന്നിട്ടുണ്ട്. അവന്റെ കൂടെ ഒളിച്ചോടിയ പെണ്ണ് അവന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും അഞ്ചു ലക്ഷം രൂപ മോഷ്ടിച്ചുകൊണ്ടു മറ്റാരുടെ കൂടെയോ പോയത്രേ. എന്റെ കുട്ടിയെ കുറെ കണ്ണീർ കുടിപ്പിച്ചില്ലേ, അതിനാവും ഭഗവാൻ ശിക്ഷ കൊടുത്തതു” അമ്മാവൻ പറഞ്ഞു.
“പാവം, കഷ്ടം അച്ഛാ”
“എന്താ മോളെ ഇങ്ങനെ പറയുന്നത്, അവൻ നിന്നോട് പൊറുക്കാവുന്ന കാര്യമാണോ ചെയ്തത്? ഇന്നലെ അവരെല്ലാം ഇവിടെ വന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നു, നിന്നോട് മാപ്പു ചോദിക്കാൻ. നാട്ടിലെ ഏറ്റവും വലിയ പണക്കാരനല്ലേ, നിനക്കിഷ്ടമാണെങ്കിൽ ഒരു പൈസ പോലും വാങ്ങാതെ കല്യാണം കഴിച്ചോളാമെന്നും പറഞ്ഞു, ചെയ്ത തെറ്റിനുള്ള പരിഹാരമാണത്രെ. താത്ത അവന്റെ കരണത്തിൽ ഒരു അടി കൊടുത്താണ് വിട്ടത്”
“അതൊന്നും വേണ്ടായിരുന്നു,അച്ഛാ, ദൈവം ശിക്ഷിച്ചവരെ നമ്മൾ ശിക്ഷിക്കണോ? മാന്യമായി പറഞ്ഞയച്ചാൽ മതിയായിരുന്നു” ശ്രീയുടെ ഈ സ്വഭാവമാണ് എനിക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടം. അവൾ ആരെയും കുറ്റം പറഞ്ഞു ഞാൻ ഇതുവരെ കേട്ടിട്ടേ ഇല്ല.

ഈ ചർച്ചയെ പറ്റി ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ ഇരുന്ന അമ്മയോടും അച്ഛനോടും കൊച്ചച്ഛനോടും അമ്മാവൻ കാര്യങ്ങളെല്ലാം പറഞ്ഞു. കല്യാണം ആലോചിച്ചതും പയ്യൻ ഓടിപ്പോയതും ഒക്കെ. അമ്മയുടെ മുഖം മാറുന്നതും കോപ താപങ്ങൾ മാറി മാറി വരുന്നതും എനിക്ക് മനസ്സിലായി. ആ പയ്യനെ ഇppoൾ കിട്ടിയുരുന്നെങ്കിൽ ഉരലിൽ ഇട്ടിടിച്ചു അരകല്ലിൽ ഇട്ടു ചതച്ചു ആട്ടുകല്ലിൽ ഇട്ടുഅരച്ചു എടുത്തു വെയിലത്ത് വെച്ചേനെ.

എല്ലാ സ്നേഹത്തോടെയും ‘അമ്മ അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു നിറുകയിൽ ചുംബിച്ചു. എന്നിട്ടു ചോദിച്ചു “നിനക്കെന്റെ മോനെ ഇഷ്ടമാണോ? അവനെ നിനക്ക് തരട്ടെ?” അതെ ചോദ്യം പാർട്ടിയോടും താത്താവോടും അമ്മാവനോടും ആവർത്തിച്ചുകൊണ്ടു അമ്മ അച്ഛനെയും കൊച്ചച്ഛനെയും നോക്കി – അവരുടെ അഭിപ്രായം തേടിയെന്നോണം.
ശ്രീ ചാടിയെണീറ്റു ഓട്ടം, നാണമാണോ അതോ ഇഷ്ടക്കേടാണോ, എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല. എല്ലാവരും വല്ലാതായി. പാട്ടിയും അമ്മയും ഓടി അകത്തേക്ക് പോയിട്ട് പൊട്ടിചിരിച്ചുകൊണ്ടു വെളിയിൽ വന്നു. താത്താ ഉടൻ തന്നെ പഞ്ചാംഗം എടുത്തു ഞങ്ങളുടെ പൊരുത്തവും നോക്കി. ദോഷങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ല. അത്തം മുതൽ ഉത്രട്ടാതി വരെ ഏഴു പൊരുത്തങ്ങൾ ഉണ്ട്. എല്ലാറ്റിലുമുപരി മനപ്പൊരുത്തമുണ്ടെങ്കിൽ കല്യാണമാകാമെന്നാണ് ശാസ്ത്രം എന്ന് പറഞ്ഞു. കൂടുതൽ ഡീറ്റൈൽ ആയിട്ട് നോക്കണമെങ്കിൽ നാളെ ഗുരുവായൂരിൽ പോകുമ്പോൾ നോക്കാമെന്നു പറഞ്ഞു.

ഉറക്കം നടിച്ചു കിടന്ന ഞാൻ ഒന്നു തിരിഞ്ഞു മറിഞ്ഞു ഒന്നും അറിയാത്തപോലെ എഴുനേറ്റു. “എന്താണൊരു കൂട്ടം” എന്ന് ചോദിച്ചു. അപ്പോഴേക്കും ശ്രീ വന്നു. അവളുടെ മുഖത്ത് ഭയങ്കര നാണം. നിന്നുകൊണ്ട് മമ്മിവിരലാൽ ഭൂമിദേവിയെ കുത്തി നോവിക്കുന്നുമുണ്ട്. (ഡീ കള്ളീ, യു ഹാവ് ഫീലിങ്ങ്സ് ടൂ?) കൃഷ്‌ണാ ഗുരുവായൂരപ്പാ മരുമകൻ അയ്യപ്പാ പട പേടിച്ചു പാലക്കാട്ടുവന്നാൽ പാലടപ്രഥമൻ പടയോ?

പിന്നെ എനിക്കൊന്നുമറിയില്ലല്ലോ? ആ ഭാവം അങ്ങനെയേ മൈന്റൈൻ ചെയ്തുകൊണ്ട് നിന്നു. ആരും എന്നോടൊന്നും ചോദിക്കുന്നില്ല, പക്ഷെ എല്ലാവരുടെ മുഖത്തിലും ഒരു കള്ളചിരിയും ഉണ്ട് താനും.

കൊച്ചച്ഛൻ പെട്ടെന്നെന്നോട് ചോദിച്ചു “ഈ ശ്രീമോൾ കല്യാണം കഴിക്കാൻ എന്റെ മാൻകുട്ടന് ഇഷ്ടമാണോ?”
ഞാൻ പറഞ്ഞു “പറ്റില്ല, പറ്റത്തില്ല”.