ഒന്നും ഉരിയാടാതെ 22 [നൗഫു] 4706

ചുറ്റിലും നല്ല പൂക്കൾ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്ന സ്ഥലം.. മനോഹരമായ ഭൂമിയിൽ അതിനേക്കാൾ മനോഹരമായി പടച്ചവൻ ഒരുക്കി വെച്ച സ്വർഗമാണോ എന്ന് തോന്നി പോകും.. നടക്കുന്ന വഴിയിൽ ഒന്നും ഞാനോ നാജിയോ അല്ലാതെ ആരും ഇല്ല… ഞങ്ങൾ മെല്ലെ ഓടി പുഴയുടെ കരയിൽ എത്തി..

“നാജി നിനക്ക് തുഴയാൻ അറിയുമോ..”

മുന്നിൽ കണ്ട ചെറു തോണിയിൽ ആകെ ഒരു തുഴ കണ്ട് ഞാൻ ചോദിച്ചു..

“നീ കേറൂ ചെറുക്കാ. തുഴയാനൊക്കെ ഞാൻ പഠിപ്പിച്ചു തരാം.. നമുക്ക് ഇതും കൊണ്ട് ഒന്ന് അക്കരെ വരെ പോയി വരാം..”

ആദ്യം ഞാൻ ആ തോണിയിലേക് കയറി.. പിന്നെ നാജിയുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് അവളെ പതിയെ ഇറക്കി.. അവളുടെ കയ്യിലുള്ള കൈ ചെയിൻ സൂര്യന്റെ കിരണങ്ങൾ തട്ടിയപ്പോൾ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് ചെറിയ വെളിച്ചം അടിച്ചു തന്നു.. നാജി ഒരു വശത്തും ഞാൻ അടുത്ത വശത്തുമായി മുഖാമുഖം ഞങ്ങൾ ഇരുന്നു..

തോണിയുടെ തുഴ അവളുടെ കയ്യിൽ ആണ്.. ഇവൾ ഇതെല്ലാം എവിടെ നിന്നും പഠിച്ചു.. നല്ലത് പോലെ തോണിയെ നിയന്ത്രിച്ചു കൊണ്ട് തന്നെ നാജി തുഴയുന്നുണ്ട്..

“ഞാൻ എന്റെ കയ്യിൽ കുറച്ചു വെള്ളം കോരി എടുത്തു കൊണ്ട് അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് തെറിപ്പിച്ചു.. അതിന് മറുപടിയായി തുഴ കൊണ്ട് കുറച്ചധികം വെള്ളം കോരി എന്നെ അവൾ ആകെ നനച്ചു..