ഇരുൾ [സഞ്ജയ് പരമേശ്വരൻ] 93

അന്നവിടെ പ്രതീക്ഷിക്കാതെ തന്നെ കണ്ടപ്പോൾ ഇന്ദുവിന്റെ മുഖത്തുണ്ടായിരുന്ന പ്രകാശം വർണനകൾക്ക് അതീതമായിരുന്നു. തന്നെ അവിടിരുത്തി ഇന്ദു മുറിയിലേക്ക് പോയപ്പോൾ പുറകെ പോയത് കൊല്ലുക എന്ന ഉദ്ദേശത്തോടെ തന്നെ ആയിരുന്നു. അലമാരയിൽ നിന്നുമെടുത്ത സാരി തന്നെ കണ്ടപ്പോൾ മറച്ചു പിടിച്ചു അവൾ തനിക്കായി ഒരു കുസൃതി ചിരി നൽകിയിരുന്നു. അവളുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് തലയിൽ കൈവച്ചു തഴുകിയപ്പോൾ എന്നിലെ പിതൃവാത്സല്യം ഉണർന്നതാണെന്ന് അവൾ തെറ്റിദ്ധരിച്ചിരിക്കാം. ഒരു നിമിഷമെങ്കിലും താനുമത് ആസ്വദിച്ചിരുന്നതായി അയാൾക്ക് മനസ്സിലായി. പക്ഷേ അപ്പോഴേക്കും അവളോടുള്ള ക്രോധവും വൈരാഗ്യവുമെല്ലാം അതിനെ മറികടന്നിരുന്നു. തലയിൽ നിന്നും കൈകൾ താനെ കഴുത്തിലേക്ക് പോയി. പയ്യെ ആ കൈകൾക്ക് ബലം വച്ചു. പിതൃവാത്സല്യത്തിൽ ലയിച്ചു കണ്ണുകൾ അടച്ചിരുന്ന ഇന്ദുവിന്റെ കണ്ണുകൾ പെട്ടെന്ന് വിടർന്നു. ഒരു നിമിഷം അവൾ നിശ്ചലയായിരുന്നു. താൻ ഇതുവരെ അനുഭവിച്ചതെല്ലാം കാപട്യങ്ങൾ ആണെന്ന് മനസിലാക്കിയിട്ടാവണം അവൾ പ്രതിരോധിക്കാൻ ആരംഭിച്ചു. തന്റെ കൈകളിൽ നിന്ന് സ്വന്തന്ത്രയായി അവൾ നിലത്തേക്ക് വീണപ്പോഴേക്കും വൈദ്യുതി നിലച്ചിരുന്നു. അവിടമാകെ ഇരുൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു. പക്ഷെ പുറത്തു നിന്ന് ജനലിലൂടെ അരിച്ചിറങ്ങുന്ന നിലാവെളിച്ചത്തിൽ അവളെ നന്നായി കാണാമായിരുന്നു. പേടിച്ചരണ്ട അവളുടെ മിഴികളും. താൻ ഓരോ ചുവട് മുന്നോട്ട് വയ്ക്കുന്തോറും അവൾ പിറകിലേക്ക് നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അവളെന്തൊക്കെയോ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ തന്നെ കീഴ്പ്പെടുത്തിയ വൈരാഗ്യം അതൊന്നും ചെവിക്കൊള്ളാൻ സമ്മതിച്ചിരുന്നില്ല. പിന്നോട്ട് നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു അവൾ ഭിത്തിയിൽ ഇടിച്ചു നിന്നപ്പോൾ അവളുടെ മുന്നിൽ ഇരുന്ന് ആ കൈകൾ വീണ്ടും അവളുടെ കഴുത്തിൽ എത്തിച്ചു….. അവസാന ശ്വാസത്തിനായി കേണപ്പോൾ വിടർന്ന അവളുടെ കണ്ണുകൾ തന്നെ നോക്കിയ നേരം….. ഇന്നും ദുസ്വപ്നമായി തന്നെ വേട്ടയാടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അടുത്ത് കണ്ട സാരിയിൽ അവളെ കെട്ടിത്തൂക്കുമ്പോഴും മനസ്സ് നീറുകയായിരുന്നു. ഇന്നും വിട്ടുമാറാത്ത ഒരു നീറ്റൽ.

ശ്യാം : “പശ്ചാത്താപം കാരണം തനിക്ക് തല ഉയർത്താനാവുന്നില്ലല്ലേ…. ”

ശ്യാമിന്റെ വാക്കുകളാണ് വിശ്വനെ ചിന്തകളിൽ നിന്ന് ഉണർത്തിയത്. അതുവരെ മുഖത്തുണ്ടായിരുന്ന ദുഖത്തെ തുടച്ചുമാറ്റി അയാൾ തുടർന്നു.