‘അമ്മ’, അച്ഛനിലൂടെ!![John Wick] 118

“എന്താ ദീപേ പ്രശ്നം?”രാജേന്ദ്രൻ ദീപയുടെ നേരെ ചോദിച്ചു.

“അത് രാജേട്ടാ… ഇന്ന് രാവിലെ രാജേട്ടന്റെ മരുന്ന് വാങ്ങാൻ ഞാൻ മോനോട് പറഞ്ഞിരുന്നു….. പക്ഷെ വിളിച്ചത് പിന്നിൽനിന്നായിപ്പോയി…..എന്റെ തെറ്റാണ്…”ഉള്ളിലെ സങ്കടം മറച്ചു വെക്കാൻ പണി പെട്ടു കൊണ്ട് ഇടറിയ ശബ്ദത്താൽ മൊഴിഞ്ഞു.

“ആഹ് അതെ തെറ്റാണ്….വലിയ വലിയ തെറ്റാണ്….പക്ഷെ അതുണ്ടാക്കിയ അനർത്ഥം എന്താണെന്നറിയുമോ തള്ളേ….എന്റെ ഇന്നത്തെ മീറ്റിംഗ്….ഞാൻ ആദ്യമായി കിട്ടേണ്ടിയിരുന്ന ബൾക്ക് ഓർഡർ….അതാണ് പോയത് അതും നിങ്ങൾ ഒരൊറ്റയാൾ കാരണം….വെറുപ്പാണ് എനിക്ക് നിങ്ങളോട് ഇനിയെങ്കിലും എന്നെ ഒന്ന് വെറുതെ വിട്ടു കൂടെ….. എന്തിനാ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഇങ്ങനെ ഒരു ശാപമായി നിൽക്കുന്നത്”ശരത്തിന്റെ ആദ്യ ദേഷ്യമെല്ലാം സങ്കടത്തിലേക്കും നിരാശയിലേക്കും വഴി മാറി അയാൾ ആ അമ്മയുടെ മുന്നിലേക്ക് കൈ കൂപ്പി.

“എവിടുന്ന് കിട്ടി അച്ഛാ…അച്ഛന് ഇതുപോലെ ഒരു സ്ത്രീയെ…..”ശരത്ത് ചോദിച്ചതിന് മറുപടി വാക്കിലൂടെയല്ല രാജേന്ദ്രൻ പറഞ്ഞത് മറിച്ച് കയ്യിലൂടെ ആയിരുന്നു. പടക്കം പൊട്ടുന്നപോലെയാണ് ശരത്തിന്റെ കവിളിലേക്ക് രാജേന്ദ്രന്റെ കൈപതിച്ചത്.

ഒരു നിമിഷം ഭൂമിയിൽ നിന്നുപോയ ശരത്തിന്റെ ബോധമണ്ഡലം തിരികെ വന്നപ്പോൾ അവനാകെ സങ്കടവും അപമാനവും എല്ലാം കൊണ്ട് പൊട്ടിക്കരയാൻ തോന്നി. തന്റെ ജീവിതത്തിലാദ്യമായിതാ അച്ഛൻ അവനെ അടിച്ചിരിക്കുന്നു അതും ആ സ്ത്രീക്ക് വേണ്ടി.വീണ്ടും വീണ്ടും ആ സ്ത്രീയെ അവൻ വെറുത്തു. തല ഉയർത്തി അച്ഛനെ നോക്കുവാൻ അവന്റെ അഭിമാനം സമ്മതിച്ചില്ല.

“മിണ്ടിപ്പോകരുത് നീ ഇനി അവളെ കുറിച്ച്….. കേറി പോടാ അകത്തേക്ക്”രാജേന്ദ്രൻ അവന് നേരെ ഗർജിച്ചു.ഒന്നും മിണ്ടാതെ തലപോലുമുയർത്താതെ അവൻ അകത്തേക്ക് പോയി. ഇതെല്ലാമായതോടെ ദീപ കരയുവാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.

“എന്തിനാ രാജേട്ടാ അവനെ തല്ലിയെ…. എന്റെ തെറ്റാണെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ…”ദീപ കരച്ചിലിനിടയിലും പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.

“നിനക്ക് കൂടി ശെരിക്ക് ഞാൻ ഒന്ന് തരേണ്ടതാണ്… ഇത്രേം കാലം ഇതിനെ ഇങ്ങനെ വളം വെച്ചു കൊടുത്തതിന്… വേണ്ടേൽ കേറി പോടീ…..”നേരത്തെയുള്ള ദേഷ്യത്തിൽ രാജേന്ദ്രൻ പറഞ്ഞു.കേട്ടപാതി ദീപ വേഗം അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി.

രാജേന്ദ്രൻ വീണ്ടും ചാരുകസേരയിലേക്ക് ഇരുന്നു.

റൂമിൽ ശരത്ത് നേരെ പോയി കട്ടിലിലേക്ക് ചാടി തലയിണയിൽ മുഖം പൊത്തി കിടന്നു കരഞ്ഞു. ആദ്യമായി തന്നെ അച്ഛൻ തല്ലി എന്നത് അവന്റെ മനസിനുൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയാതെ വന്നു. കുറച്ചു നേരത്തെ കരച്ചിലിനോടുവിൽ ശരത്ത് മയങ്ങി പോയി.

കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ രാജേന്ദ്രൻ നേരെ മുകളിലുള്ള ശരത്തിന്റെ മുറിയിലെത്തി. മകനെ ആദ്യമായി തല്ലിയത്തിലുള്ള കുറ്റബോധവും കൊടുക്കേണ്ടത് നേരെത്തെ ആവാമായിരുന്നു എന്ന ചിന്തയും അയാളിൽ ഒരേ സമയം ഉണ്ടായി. റൂമിലെ വാതിൽ തുറന്ന് അകത്തു കയറിയ രാജേന്ദ്രൻ കട്ടിലിൽ കിടന്നുറങ്ങുന്ന മകനെ കണ്ടു. പതിയെ അവന്റെ കട്ടിലിന്റെ ഓരത്ത് അയാൾ ഇരുന്നു. തന്റെ മകൻ അവനെ ആണല്ലോ താൻ ഇന്ന് തല്ലിയതെന്ന് ഓർത്തപ്പോൾ ആ പാവം അച്ഛന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു. ഉറക്കത്തിൽ എന്തൊരു ഭംഗിയാണ് ഇവനെ കാണാൻ, ശെരിക്കും തന്റെ ദീപയുടെ ചെറുപ്പകാലത്തുള്ള മുഖകാന്തിയാനിവാണെന്ന് അയാൾ ഓർത്തു. പതിയെ അയാൾ അവന്റെ അടികൊണ്ട കവിളിൽ തലോടി. അടികൊണ്ടത് ശരത്തിന്റെ മുഖത്തായിരുന്നെങ്കിലും വേദന സഹിച്ചത് ആ പാവം പിതാവായിരുന്നു.