അഭിമന്യു 7 [വിച്ചൂസ്] 336

“എന്നെ കണ്ടാൽ അങ്ങനെ തോന്നുവോ…”

 

“ഇല്ല…”

 

“പിന്നെ… എന്താ…”

 

“പിന്നെ ഒന്നുല്ല..”

 

“എന്നാ കേട്ടോ… ഞാൻ ഇവിടെ മോഷ്ടിക്കാൻ വന്നതാ… ഈ വീട്ടിൽ ഡയമണ്ട്സ് ഉണ്ടന്ന് അറിഞ്ഞു… അങ്ങനെ വന്നതാ… എന്തെ…”

 

അപ്പോഴേക്കും ഉത്തര ഇടപെട്ടു…

 

“അഭിയേട്ട… ക്ഷമിക്കണം… എനിക്ക് എല്ലാവരെയും പേടിയാ… അതുകൊണ്ടാ… എന്നോട്……

 

ഉത്തരയുടെ വാക്കുകൾ മുറിഞ്ഞു… അവൾ കരയാൻ തുടങ്ങി… അഭി അവൾക്കു അരികിലേക്കു ചെന്നു… അവളുടെ കണ്ണുനീർ തുടച്ചു…

 

പെട്ടന്ന് ഒരു പ്രേരണയിൽ….അഭി അവളെ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്കു.. ചേർത്തു പിടിച്ചു…

 

ആദ്യം ഒന്ന് പേടിച്ചെങ്കിലും… ഉത്തര അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്കു ചേർന്നു നിന്നു…

 

“എന്റെ ഉത്തര കുട്ടി പേടിക്കല്ലേ… ഞാൻ കൂടെ ഉള്ള സമയം വരെയും എന്റെ ഉത്തരയുടെ കണ്ണ് നിറയില്ല… വാക്ക്…”

 

ഇതെല്ലാം… കണ്ടും കേട്ടും ജെസ്സിക്ക വാ പൊളിച്ചു നിന്നു….

 

“ഹലോ… ഹലോ… എന്താ ഇവിടെ നടക്കുന്നെ.. ”

 

അപ്പോഴാണ്… അഭിയും ശ്രെദ്ധിച്ചത്…

 

“ചേ താൻ ഈ കുട്ടിയോട് എന്താ പറഞ്ഞത്…

 

എന്തിനാ അവളെ തന്റെ നെഞ്ചിലേക്കു ചേർത്ത് നിർത്തിയത്… ”

 

അഭി സ്വയം ചോദിക്കാൻ തുടങ്ങി… ജെസ്സിയെ ഒന്ന് നോക്കിയതിനു ശേഷം… അഭി ഉത്തരയെ തന്നിൽ നിന്നും വേർപെടുത്താൻ നോക്കി.. കഴിയുന്നില്ല…

 

അഭി ഉത്തരയെ നോക്കി… തന്റെ മാറിൽ കണടച്ചു… ഞാൻ വിട്ടു പോവില്ല.. എന്നാ മുഖഭാവത്തോടെ.. നിൽക്കുന്ന… ഉത്തര…

 

“ഡി കോപ്പേ…നീ ഉറങ്ങുവാണോ…”