അഭിമന്യു 7 [വിച്ചൂസ്] 336

“സാറിനു എന്താ ഇത്ര ഉറപ്പ്.. ”

 

“ഞാനാ പണി ഏല്പിച്ചത്…അവരെ എനിക്ക് ബോധ്യപ്പെട്ടത്കൊണ്ടാണ്…എന്ത് വിലകൊടുത്തും… അവർ ലക്ഷ്യം കാണും… എനിക്ക് അഹ് ഉറപ്പ് ഉണ്ട് ജേക്കബ്…”

 

ജേക്കബ് അതിനു മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല… എങ്ങനെയും…വർമയെ പറ്റിച്ചു… ഡയമണ്ട്സ്… നേടണം അതായിരുന്നു ജേക്കബിന്റെ മനസ്സിൽ..

 

“താൻ എന്താ ഈ ആലോചിക്കുന്നത്…”

 

വർമ്മയുടെ ശബ്ദം ആണ് ജേക്കബിനെ ഓർമയിൽ നിന്നും ഉണർത്തിയത്..

 

“ഒന്നുമില്ല… സർ… എന്നാ ഞാൻ ഇറങ്ങുന്നു… ”

 

ജേക്കബ് വർമ്മയോട് പറഞ്ഞതിന് ശേഷം… തിരിഞ്ഞു നടന്നു…

 

“ജേക്കബ് “???

 

“സർ..”

 

“സൂക്ഷിക്കണം… ഇപ്പോൾ ഈ കളിയിൽ നമ്മൾ മാത്രമല്ല… ജേക്കബ്.. വേറെ ആരൊക്കെയോ ഉണ്ട്…”

 

“മനസിലായില്ല…”

 

“ഒരു തോന്നൽ ശെരി ആവണമെന്നില്ല… എന്നാൽ തള്ളി കളയാനും പറ്റില്ല… അതുകൊണ്ട്.. ശ്രെദ്ധിക്കണം… എവിടേയോ.. ഒരു ചതി ഞാൻ പ്രേതീക്ഷിക്കുന്നു ”

 

വർമ്മയുടെ അടുത്ത് നിന്നും ഇറങ്ങുമ്പോൾ….ജേക്കബിന്റെ മനസ്സിൽ അയാൾ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ ആയിരുന്നു…

 

തന്റെ കളികൾ വർമ അറിഞ്ഞാൽ… തന്നെ കൊല്ലുമെന്നു….അയാൾക്കു അറിയാം… വർമ അറിയുന്നതിനു മുൻപ് അഹ് ഡയമണ്ട്സ് തന്റെ കൈയിൽ ഉണ്ടാവണം..

 

അപ്പോഴാണ് വർമ്മക്ക് ഒരു കാൾ വരുന്നത്…

 

“ഹലോ…ഇനി ഒളിച്ചുകളി വേണ്ട… നിന്റെ കളി തുടങ്ങാം… ശ്രെദ്ധിക്കണം… ഒരു സംശയത്തിന് അവസരം കൊടുക്കരുത്..”

////////////////////////////////////////////////////////////////////

 

റിസോർട്ടിന്റെ തന്നെ… റെസ്റ്റ്ന്റിൽ ഇരുന്നു ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയിരുന്നു… ആദിയും അഭിയും…

 

“ഹായ് സർ…”

 

പെട്ടന്നു വിളി കേട്ട ഭാഗത്തേക്കു… അവർ രണ്ട് പേരും നോക്കി…

 

“ഹലോ വേദിക… എന്താ ഇവിടെ..??”