“എന്തു ചെയ്യാൻ? ഇനി ഇവൾക്ക് ഇവിടെ ഒരു സ്ഥാനോം ല്യ പൊക്കോണം അച്ചായന്റെ കൂടെ.. ”
അകത്തേക്ക് കയറിവന്ന അനിരുദ്ധൻ പറഞ്ഞു. സീത ഞെട്ടിത്തെറിച്ചു. അമ്മ എന്തോ പറയാൻ വാ തുറന്നു. അനി അമ്മയുടെ കൈ പിടിച്ചു അകത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. കണ്ട കാഴ്ചയുടെ അങ്കലാപ്പ് ഇനിയും മാറിയിട്ടില്ല എന്ന് അമ്മയുടെ മുഖത്ത് നിന്ന് അനിക്ക് വ്യക്തമായി.
“അമ്മേ… അവൻ വിളിച്ചു
എനിക്കും വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റിയിട്ടില്ല. പക്ഷെ അച്ചായൻ എന്നും ഇങ്ങിനെയല്ലേ നമ്മളെ അമ്പരിപ്പിച്ചിട്ടല്ലേ ഉള്ളൂ. നമ്മുടെ തളർച്ചയിൽ താങ്ങായും എല്ലാമായും….. നമ്മുടെ സീതേച്ചി അച്ചായന്റെ കയ്യിൽ സുരക്ഷിത ആയിരിക്കും എന്നും.. എന്നും വിധവ ആയി ഇരുന്നാൽ മതിയോ നമ്മുടെ സീതേച്ചി ”
“പക്ഷേ അനി.. അഗ്രഹാരത്തിൽ ഉള്ളവർ,.. നിന്റെ മാമനും മാമിയും… ”
“നിർത്ത്… മുഴുമിപ്പിക്കാൻ അവൻ സമ്മതിച്ചില്ല. ഞാനും അമ്മയും ഒക്കെ ഒരു നേരത്തെ അന്നത്തിനായി കൊതിച്ചപ്പോഴൊക്കെ ഇവരൊക്കെ എവിടെ ആയിരുന്നു?? കടം കയറി അപ്പാ മച്ചിൽ തൂങ്ങിയാടിയപ്പോൾ എവിടെ ആയിരുന്നു മാമനും മാമിയും? ഞാൻ ഒന്നും പറയുന്നില്ല…”
അനി അമ്മയെ നോക്കി
“നീ പറയുന്നത് ശെരിയാ മോനെ എന്നാലും…”
“ഒരെന്നാലും ഇല്ല. സീതേച്ചി ചായയും കൊണ്ടു വന്നപ്പോൾ പാട്ടി സങ്കടം പറഞ്ഞത് ശെരിയാ, “ന്റെ മോളേ ഇനി എന്നും ഇങ്ങിനെ കാണാൻ ആണല്ലോ വിധി ജോയിയേ” എന്ന് ന്റെ സീത നി അമംഗള ആയല്ലോന്ന്… പക്ഷേ അച്ചായൻ സിന്ദൂരം ഇട്ടത് അറിഞ്ഞോണ്ട് തന്നെയാ ,”
” സീതേച്ചിയെ ഇഷ്ടപെട്ടിട്ടു തന്നെയാ ഒരു ജീവിതം കൊടുക്കാൻ വേണ്ടിയാ അമ്മ സീതേച്ചിയെ അച്ചായന്റെ കൂടെ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കി അയക്ക്ണം.. ”