ശ്രീ നാഗരുദ്ര ? ???? അഞ്ചാം ഭാഗം – [Santhosh Nair] 1105

കഥയിലേയ്ക്ക് കടക്കുന്നതിനുമുന്പ്, എല്ലാവര്ക്കും ഒരിയ്‌ക്കൽക്കൂടി നന്ദി പറഞ്ഞുകൊള്ളട്ടെ. സമയക്കുറവുള്ളതിനാൽ 10 അല്ലെങ്കിൽ 12 പേജുകളിൽ കൂടുതൽ എഴുതാൻ പറ്റുന്നില്ല, ഓരോ ദിവസവും ഓരോ പേജു വീതം എഴുതാനാണ് പതിവ്. ശനി ഞായർ ഓവർടൈം എഴുതിയാണ് ഒരു കരയ്ക്കടുപ്പിക്കുന്നത്.

ഇതങ്ങോട്ടു തീരുന്നില്ല എന്നാണു ഇപ്പോൾ. എങ്ങിനെ നിർത്തണം എന്നു വ്യക്തമായ പ്ലാനുണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷെ നടന്നില്ല,കഥ കൈവിട്ടു പോയി, എങ്ങനെയെങ്കിലും കൊണ്ടുപോയി ഇടിപ്പിച്ചു നിർത്താൻ പറ്റില്ലല്ലോ.

കഥ തുടങ്ങുന്നത് 3rd പേജിൽ നിന്നും ആണ് . അതിനുമുമ്പ് വായനക്കാരുടെ അറിവിലേക്കായി – അല്പം General updates.

ഈ കഥയിൽ വന്ന പല കഥാപാത്രങ്ങൾക്കും ഞാൻ കണ്ടിട്ടുള്ളതും കേട്ടിട്ടുള്ളതുമായ ജീവിച്ചിരുന്ന ആളുകൾ ഒരു കാരണമായിട്ടുണ്ട്. കാഞ്ചി കാമകോടി പീഠത്തിന്റെ അധിപതിയായിരുന്ന ശ്രീ ചന്ദ്രശേഖര സരസ്വതി സ്വാമികൾ (മഹാപെരിയവ 1894 – 1994) ആണ് ആ സന്യാസിയുടെ കഥാപാത്രത്തിന് അവലംബം.

അദ്ദേഹം ജീവിതകാലത്തൊരിയ്ക്കലും നടന്നല്ലാതെ എവിടെയും പോയിട്ടില്ല, ആരെയും മതം ജാതി അന്തസ്സ് ജോലി ധനം ഇവയുടെ പേരിൽ മാറ്റി നിർത്തിയിട്ടില്ല. ധനാശ അശേഷവും തീണ്ടാത്ത മഹാമുനി. ആരെയും വിമർശിയ്ക്കുകയോ തരം താഴ്ത്തുകയോ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പതിവായിരുന്നില്ല. പിസി അലക്സാണ്ടർ, ഇന്ദിരാഗാന്ധി, യേശുദാസ്, ഇളയരാജ, ഗ്രീസിലെ ക്വീൻ ഐറിൻ മുതൽ അടിയനെപ്പോലെയുള്ള സാധാരണക്കാരും കൃഷിക്കാരും വീട്ടമ്മമാരും കുഞ്ഞു കുട്ടികളും അങ്ങനെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭക്തരുടെ ലിസ്റ്റ് നീളുന്നു.

ആ സന്യാസിയും മുസ്ലിം അവധൂതനുമായുള്ള ബന്ധത്തിന്റെ ഉത്പ്രേരകം നാഗൂർ ആണ്ടവർ എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്ന മുസ്ലിം അവധൂതനും ഒരു ഹിന്ദു സന്യാസിയും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം ആണ്. ഒരിക്കൽ ഒരു ഭക്തൻ നാഗൂറിയ്ക്കു തന്റെ പറമ്പിലുള്ള മാവിൽ നിന്നും പറിച്ച മാമ്പഴങ്ങൾ കൊണ്ടുപോയി, വഴിയരികിൽ ഇരുന്ന സന്യാസി അയാളോട് വിശക്കുന്നു, കുറച്ചു മാമ്പഴങ്ങൾ തരൂ എന്നപേക്ഷിച്ചു. കുട്ടയിൽ പഴങ്ങളാണെന്നു സന്യാസി എങ്ങനെയറിഞ്ഞെന്നു ആശ്ചര്യപ്പെട്ടെങ്കിലും, ഇതു നാഗൂർ ആണ്ടവർക്കുള്ളതാണെന്നു പറഞ്ഞു ആ ഭക്തൻ കൊടുത്തില്ല.

പിന്നീട് ദൂരങ്ങൾ താണ്ടി സമർപ്പിയ്ക്കപ്പെട്ട ആ കൂടയിലെ പഴങ്ങൾ സ്വീകരിയ്ക്കാൻ നാഗൂർ ആണ്ടവർ തയാറായില്ല. “വഴിയിൽ വെച്ചു വിശന്നു ഭക്ഷണം ആവശ്യപ്പെട്ട എനിയ്ക്കു നീ എന്തെ പഴങ്ങൾ തന്നില്ല?” എന്നു പറഞ്ഞുവത്രേ.
(അതേപോലെ പല ക്ഷേത്രങ്ങൾക്കും പല മുസ്ലിം ക്രിസ്ത്യൻ കുടുംബങ്ങളുമായി ബന്ധമുണ്ട്. ഭദ്രാചലം ശബരിമല മന്ത്രാലയം ഉൾപ്പെടെയുള്ള പല പ്രസിദ്ധ ക്ഷേത്രങ്ങളുടെയും കഥകൾ).

പിന്നെ എന്റെ അമ്മയുടെയും അച്ഛന്റെയും തറവാടുകളിൽ ജീവിച്ചിരുന്നവരായ ചില അപ്പൂപ്പന്മാരും വല്യമ്മാവന്മാരും (അവരുടെ കഥകൾ ഒത്തിരി കേട്ടിട്ടുണ്ട്) ഇതിൽ ഒളിഞ്ഞും തെളിഞ്ഞും വന്നിട്ടുണ്ട്.

അവർ ക്ഷേത്രങ്ങൾ, പൂജകൾ, വൈദ്യം, മർമ്മം, ജോതിഷം, മാന്ത്രികം – അങ്ങനെ പല വിഷയങ്ങളിലും നന്നായി അറിവുള്ളവർ ആയിരുന്നു.