Thanal [Jk] 104

ഫാസ്റ്റ് റിങിൽ തന്നെ അവൾ കാൾ എടുത്തു. എടുത്ത വഴിക്ക് ചോദ്യമെത്തി.

നീ കൊടുത്തോ…

അത് കേട്ടപ്പോൾ എനിക്ക് ദേഷ്യമാണ് വന്നത്.

അതിന് ഇത് എന്റെ കയ്യിൽ ഇല്ല. വാങ്ങിട്ട് വേണം.

എന്ന വേഗം ചെല്ലടാ.

മ്മ്.. ശരി… പിന്നേയ്..

മ്മ്… എനി എന്താടാ..

ഇതിന് സൈസ് വല്ലതും ഉണ്ടോ…

അതൊന്നും ഇല്ല. നീ whisper എന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതി അവര് തരും.

ആ ok ഞാൻ കാൾ കട്ട്‌ ചെയ്തു.

ചേട്ടാ.. ഒരു whisper. ഞാൻ മടിച്ചുമടിച്ച് പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.

അയാൾ ഒരു പാക്കറ്റ് whisper എടുത്ത് അത് ഒരു ന്യൂസ്‌ പേപ്പറിൽ പൊതിഞ്ഞ് എനിക്ക് നേരെ നീട്ടി. ഞാൻ അത് വാങ്ങി ക്യാഷ് കൊടുത്ത് അതുകൊണ്ട് നേരെ ബാങ്കിലേക്ക് പൊന്നു.

അഭിരാമി ബാത്‌റൂമിന്റെ അടുത്ത് ഉണ്ടാവും എന്നെനിക്ക് തോന്നി. ഞാൻ അതും കൊണ്ട് നേരെ ബാത്‌റൂമിന്റെ സൈഡിലേക്ക് ചെന്നു.

അവൾ എന്നെയും കാത്ത് അവിടെ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
എന്റെ കണ്ണ് ഒന്ന് അവളുടെ മുഖത്തേക് പാളി.

അവൾ എന്നെയും നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു. എന്റെ നോട്ടം കണ്ടതും അവൾ പെട്ടന്ന് നോട്ടം തിരിച്ച് കളഞ്ഞു.

അവളുടെ മുഖത്ത് അന്നേരം എനിക്ക് മനസിലാക്കാൻ കഴിയാത്ത എന്തൊക്കെയോ ഭാവങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.

ഞാൻ ആ whisper പാക്കറ്റ് അവൾക്ക് നേരെ നീട്ടി.

അവൾ അത് വാങ്ങി എന്റെ മുഖത്തേക്ക് ഒന്ന് നോക്കുക കൂടി ചെയ്യാതെ ശര വേഗത്തിൽ ബാത്‌റൂമിലേക്ക് കയറി പോയി.

അഭിരാമിയുടെ ആ ഒരു പ്രവർത്തിയിൽ എനിക്ക് ശരിക്കും ദേഷ്യം വന്നിരുന്നു. മുൻപ് ഒരു ലഡ്ഡു കൊടുക്കാൻ നോക്കിയതിന്റെ ക്ഷീണം ഇതുവരെ മാറിട്ടില്ല. അതിന്റെ കൂടെ ഇതുകൂടി ആയപ്പോൾ ശരിക്ക് ദേഷ്യം വന്നു.

ഞാൻ എന്റെ ദേഷ്യം പല്ലുകൾ തമ്മിൽ ഞെരിച്ചുകൊണ്ട് കടിച്ചമർത്തി.

അതുകൊണ്ടും രോഷം തീരത്തെ വന്നപ്പോൾ രമ്യയെ വിളിച്ച് രണ്ട് തെറി പറയണമെന്ന് തോന്നി.

ഒരു നന്ദി വാക്ക് പ്രദീക്ഷിച്ചിരുന്ന എന്നെ ഒന്ന് മൈൻഡ് പോലും ചെയ്യാതെ പോയപ്പോൾ എനിക്കത് വല്ലാത്ത അഭാമാനമായി തോന്നി.

ഞാൻ ബാത്‌റൂമിന്റെ അടുത്ത് നിന്നും എന്റെ ചെയറിലേക്ക് നടക്കുന്നതിനിടയിൽ ഞാൻ രമ്യയെ വിളിച്ചു. കുറച്ച് നേരം റിങ് ചെയ്തപ്പോൾ രമ്യ ഫോൺ എടുത്തു.

ആട.. എന്തായി. അവളുടെ ചോദ്യമെത്തി.

നാണം കേട്ടു മനുഷ്യൻ. ഞാൻ ഇർഷ്യ കൊണ്ട് പല്ലിറുമികൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

എന്തുപറ്റി…

ഞാനത് കൊണ്ടുപോയി കൊടുത്തപ്പോ ഒരു താങ്ക്സ് പോയിട്ട് ഒന്ന് നോക പോലും ചെയ്യാതെപോയി. ഞാൻ എന്റെ ആത്മരോഷം നിയത്രച്ചുകൊണ്ട് അവളോട് പറഞ്ഞു.