സിഹസായി BC 3000 [ഖുറേഷി അബ്രഹാം] 74

പരസ്പരം നോക്കി കിടന്നു കൊണ്ടിരുന്ന അവരെ നിദ്രദേവി എപ്പോളോ ഉറക്കത്തിലേക് എടുത്ത് കൊണ്ട് പോയി.

രാത്രിയുടെ യാമത്തിൽ സിനോനിക് വേദന അനുഭവ പെടാൻ തുടങ്ങി. അത്യമൊന്നും കാര്യമാകിയില്ലെങ്കിലും വേദന അസ്സഹാനിയമായപ്പോൾ അവൾ ആര്യഷനെ വിളിച്ചു.
“ഏട്ടാ…. ഏട്ടാ… ഏട്ടാ “. വേദനിക്കിടയിലും ഒരു കൈ വയറിലും മറു കൈ ആര്യഷിനെ തട്ടി ഉണർത്തി കൊണ്ടും അവനെ വിളിച്ചു.
രണ്ടു മൂന്ന് തവണ അവൻ വിളി കെട്ടിലെങ്കിലും, പിന്നെയും വിളിച്ചപ്പോൾ ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും പതിയെ അവൻ എണീറ്റു. കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ സിനോനിയുടെ വേദന നിറഞ്ഞ വിളിയും അവളുടെ മുഖ ഭാവവും ആണ് കാണുന്നത്. അവളുടെ വേതനയോടുള്ള മുഖം കണ്ടപ്പോ പെട്ടെന്നാവാൻ പേടിച്ചു.

എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടതെന്ന് അവന് അത്യം മനസിലായില്ല.
അവളുടെ വയറിൽ കൈ വച്ചുള്ള കരച്ചിൽ കണ്ടപ്പോ അവന്റ നെഞ്ച് ഒന്നാത്യം പിടഞ്ഞെങ്കിലും പെട്ടെന്ന് മനസിനെ അവന് ശെരിയാക്കി. കുടിലിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി നേരെ അമ്മയും അച്ഛനും താമസിക്കുന്ന കുടിലേക് ചെന്ന് അവരെ വിളിച്ചു സിനോനിക്ക് വേദന അനുഭവ പെടുന്നുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവർ മറ്റു കുടിലുകളിലുള്ള രണ്ടു മൂന്ന് സ്ത്രീകളെയും വിളിച്ചു ഉണർത്തി സിനോനിയുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി. അവനും അച്ഛനും കുടിലിന് പുറത്തു നിന്നു. ആര്യഷിന്റെ മുഖത് ആകെ പേടിയുടെയും ആശങ്കയുടെയും നിഴൽ തളം കെട്ടി നിന്നിരുന്നു. അവനെ അച്ഛൻ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു സമ്മതിനിപ്പിക്കാനും മറന്നില്ല.
“ ആ… ആ…. “. സിനോനിയുടെ വേദനയോടുള്ള കരച്ചിൽ, അത് കേട്ടപ്പോ ചങ്കിൽ കത്തി കുത്തി ഇറക്കുന്ന പോലെയാണ് തോന്നിയത്.
“ ആ…… “ വീണ്ടും കുടിലിൽ നിന്ന് സിനോനിയുടെ ഉറക്കെയുള്ള കരച്ചിൽ കേട്ടത്. അവൻ അതു കേട്ട് ഒന്ന് നടുങ്ങി എങ്കിലും അതിനധികം ആയുസ് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

അക്ഷമയോടെ കുടിലേക് നോക്കിയിരുന്ന അവൻ ആ കാഴ്ച കണ്ടു അമ്മയും പിന്നെ അമ്മയുടെ അതെ പ്രായമുള്ള സ്ത്രീയും രണ്ടു കൈകളിലും കൂടി ഒരു കുഞ്ഞിനെ പിടിച്ചു കൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് വന്നു.

ആര്യഷിന്റെ മുഖത്തു സംതോഷത്തിന്റെയും സമാധാനത്തിന്റെയും ഭാവം പ്രത്യക്ഷ പെട്ടു.

“ രണ്ടു ആൺ കുഞ്ഞുങ്ങള “. അമ്മ അവനോടായി പറഞ്ഞു.
അമ്മയുടെ കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന കുഞ്ഞിനെ ഞാൻ എന്റെ രണ്ടു കൈ കളിലേക് എടുത്തു. അച്ഛൻ വന്ന് മറ്റേ കുഞ്ഞിനേയും എടുത്തു എന്റെ അടുക്കൽ വന്നു.

“ നീ ഭാഗ്യവാനാ, രണ്ടും ഇരട്ട കുട്ടികളാ “. അച്ഛന്റെ സംതിഷത്തോടെയുള്ള പറച്ചിൽ എന്റെ മനസാകെ നിറഞ്ഞു.

ഞാനും അച്ഛനും കുഞ്ഞുങ്ങളെയും എടുത്ത് കുടിലേക് കയറി സിനോനിയുടെ അടുക്കൽ ചെന്നു.

“ രണ്ടും ഇരട്ട കുട്ടികളാണല്ലോ മോളെ “. അച്ഛൻ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അച്ഛന്റെ കയ്യിലുള്ള കുഞ്ഞിനെ സിനോനിയുടെ അടുക്കൽ കിടത്തി അച്ഛൻ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. ഞങ്ങളുടെതായ ലോകത്തേക്ക് വിട്ട് അച്ഛൻ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.
നേരത്തെ അനുഭവിച്ച പ്രസവ വേദന എത്രത്തോളം അവൾ അനുഭവിച്ചെന്ന് മുഖത്തു നിന്നും എനിക്ക് മനസിലാക്കാൻ സാധിച്ചു. രണ്ടു കവിളുകളിലൂടെയും ഒലിച്ചിറങ്ങിയ കണ്ണുനീർ കാണുന്നുണ്ട് അത് പോലെ വെളുത്ത മുഖവും കവിളും നന്നായി ചുവന്നിട്ടും ഉണ്ട്. പക്ഷെ ഇപ്പോൾ അവൾക് താൻ നേരത്തെ അനുഭവിച്ച വേദനയേക്കാളും കൂടുതൽ അവൾ സന്തോഷവതിയാണ് അതവളുടെ കണ്ണുകളും ചുണ്ടും വ്യക്തമാകുന്നുണ്ട്.

“ ആര്യഷ്… “. വേദന എല്ലാം മറന്നുള്ള അവളൊരു നേർത്ത സ്വരത്തിലാണ് സിനോനി എന്നെ വിളിച്ചത്.