സിഹസായി BC 3000 [ഖുറേഷി അബ്രഹാം] 74

കുറച്ചു നേരം സിനോനി ഒന്നും സംസാരിക്കാതെ ആഘാശത്തേക്ക് മാത്രം നോക്കി നിന്നു.

“ ആര്യഷ്‌ എനിക്കൊരു സംശയം, നമ്മൾ ഈ കാണുന്ന നക്ഷത്രങ്ങൾ ഒക്കെ സൂര്യൻ ഉദിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ എന്താ കാണാത്തെ “. കൊച്ചു കുട്ടികളുടെ പോലെ നിഷ്കളങ്കമായിട്ടാണവൾ ചോദിച്ചത്.
തങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിലെ ഏറ്റവും ബുദ്ധിമതിയാണ് സിനോനി, ഏതൊരു കാര്യവും വളരെ ബദ്ധിയോടെയും വിവേകത്തോടെയും മാത്രമേ കാണുകയും പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുകയുള്ളൂ. പക്ഷെ തന്റെ മുമ്പിൽ അവൾ എത്തുമ്പോ തന്നോട് ചേർന്ന് ഇരിക്കുമ്പോ കൂട്ടു കൂടുമ്പോളൊക്കെയും സിനോനി ആ മുതിർന്ന സ്ത്രിയിൽ നിന്നും ഒരു ചെറിയ കുട്ടിയായി മാറുന്നത് അവൻ ശ്രെദ്ധിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു.

“ അതോ, ഈ നക്ഷത്രങ്ങൾക് ഒക്കെ ചെറിയ പ്രഘാശമല്ലേ ഉള്ളു, പക്ഷെ സൂര്യൻ നക്ഷത്രങ്ങളെക്കാളും കുറെ ഇരട്ടി പ്രഘാശം കൂടുതലാണ്. അപ്പോൾ സൂര്യന്റെ പ്രഘാശം കാരണം രാവിലെ നമ്മൾ നക്ഷത്രങ്ങളെ കാണുന്നില്ല അത്ര തന്നെ “. ഒരു കജ്ഞാനിയേ പോലെ ഞാനവൾക് മറുപടി നൽകി.
ഞാൻ പറഞ്ഞ ഉത്തരം കേട്ട് അവളുടെ മുഖം വിടർന്നു.
“ ഹോ, അതോണ്ടാണല്ലേ നക്ഷത്രത്തെ കാണാത്തെ “.
അവൻ അതിന് അതേയെന്ന് തലയാട്ടി.
“ നക്ഷത്രങ്ങൾക്കിടയിൽ നടുക്ക് ഒറ്റക്ക് നിക്കുന്ന ചന്ദ്രനെ കാണാൻ നല്ല ഭംഗി ഉണ്ടല്ലേ,
ഈ വെള്ളത്തിലേക് നോകിയെ ചന്ദ്രൻ നമ്മടെ അടുത്തുള്ള പോലെ ലെ.അതിനെ പിടിക്കാൻ പറ്റോ “. കുസൃതികൾ നിറഞ്ഞ കുട്ടികളെ പോലെയാണ് സിനോനി പറഞ്ഞത്.

“ ഞാൻ ചന്ദ്രനെ പിടിച്ചു തരാം, എന്തേ വേണോ “.
“ മ്മ് എങ്കി എനിക്ക് പിടിച്ചു കൊണ്ടു താ “.
“ ഓ ഒരു ചെറിയ കുഞ്ഞി വാവ വന്നിരിക്കുന്നു “. ആര്യഷ് അവളെ തന്നിലേക് ഒന്നും കൂടി ചേർത്ത് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ ഹോ, ഞാൻ ചെറിയ കുട്ടി തന്നെയാ, പക്ഷേങ്കി അത് എന്റെ ആര്യഷിന്റെ മുമ്പിലാണെന്ന് മാത്രം “. അവൾ ചെറിയ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. ഇതൊക്കെ എന്നോടുള്ള ഇഷ്ട്ടം കൊണ്ടാട്ടോ.

സിനോനി അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക് ഒരു നിമിഷം നോക്കിയതിന് ശേഷം അവളുടെ മൂർതാവിൽ ആര്യഷ് നേർത്ത ഒരു ചുംബനം നൽകി.

ഓരോന്ന് സംസാരിച്ചും പിണങ്ങിയും ഇണങ്ങിയും സ്നേഹിച്ചും കുറച്ചു നേരം കൂടി അവർ അവിടെ ആ പ്രകൃതി ഭംഗി ആസ്വദിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

“ സിനോനി ഇങ്ങനെ ഇവിടെ ഇരുന്ന മതിയോ നമുക്ക് കുടിലിലേക് പോകേണ്ടേ “. കുറച്ചു അതികം സമയം അവിടെ നിന്നത് കൊണ്ട് ആര്യഷ് അവളോട് ചോദിച്ചു.

“ പോണോ, കുറച്ചു സമയം കൂടി ഇവിടെ ഇരുന്നിട്ട് പോയ പോരെ “. വീണ്ടും അവനോട് പറ്റി ചേർന്ന് ചിണുങ്ങി കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു.

“ കുറെ നേരമായില്ലേ ഇവിടെ വന്നിട്ട്, നമുക്ക് വേണമെങ്കിൽ നാളെയും വരാലോ “.

“ അങ്ങനെയെങ്കി വാ പോകാം, പക്ഷെ നാളെ എന്നെ ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ട് വരുന്നുറപ്പല്ലേ “. സിനോനി ആര്യഷിന്റെ നെഞ്ചിൽ നിന്നും എണീറ്റ് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“ ആ, ഉറപ്പായും കൊണ്ട് വരാം “. അവൻ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് എണീറ്റു.
“ മ്മ്, എന്നെയും വാവനെയും എടുത്തോണ്ട് പോ “. സിനോനി അവളുടെ രണ്ടു കൈകളും അവനു നേരെ നീട്ടിയിട്ട് പറഞ്ഞു.

ആര്യഷ് ചിരിയോടെ അവളെ തന്റെ രണ്ടു കൈകളിലായി എടുത്തുകൊണ്ട് വീട്ടിലേക് നടന്നു.

കുടിലിൽ എത്തിയതും സിനോനിയെ കട്ടിലിൽ കിടത്തി അവനും അവളുടെ ചാരെയായി കിടന്നു. ഒപ്പം അവളുടെ മുഖത്തു തടവി കൊണ്ട് മുഖത്തേക് വീണ കാർകൂന്തൽ രണ്ടു വിരലുകളിലായി ചെവിക്കരികിൽ കൊണ്ടു വച്ചു. തന്നെയും കെട്ടിപിടിച്ചോണ്ട് തന്റെ കണ്ണുകളിലേക് നോക്കുന്ന അവളുടെ നെറ്റിയിൽ അവൻ തന്റെ ആദരം പതിയെ മുട്ടിച്ചു. അവൾ അതിനു പകരമെന്നോണം അവളുടെ ചുണ്ട് അവന്റെ രണ്ടു കവിളുകളിലും പതിപ്പിച്ചു.