സിഹസായി BC 3000 [ഖുറേഷി അബ്രഹാം] 74

സൂര്യൻ അസ്തമിച്ചു എല്ലാ പ്രേതേശങ്ങളിലും ആകമാനം ഇരുട്ട് പ്രാപിച്ചു. സൂര്യൻ മറഞ്ഞത് കാരണം ആകാശത്ത് നക്ഷത്രങ്ങളെല്ലാം തെളിഞ്ഞു വന്നു, ആകാശത്ത് കണ്ട നക്ഷത്രങ്ങൾ എല്ലാം തന്നെ വെട്ടി തിളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു, ആകാശത്ത് ചില കോണുകളിൽ നക്ഷത്രങ്ങളെ മറച്ചു കൊണ്ട് ഇരുണ്ട മേഘം നിൽക്കുന്നുണ്ട്. ഇതിനെല്ലാം നടുക്കായി പൂർണ സ്ഥിതിയിൽ ഉള്ള സ്വർണ കളറിൽ പ്രകാശിക്കുന്ന ചന്ദ്രൻ, ചന്ദ്രനിൽ നിന്നും വരുന്ന നേരിയ വെളിച്ചം ഭൂമിയിൽ പതിക്കുന്നു. ആ വെളിച്ചം കാരണം ഭൂമിയിലെ സ്തെലങ്ങളെല്ലാം സ്വർണ നിറത്തിൽ കാണ പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.
കൂടെ ഭൂമിയെ തലോടിക്കൊണ്ട് തണുത്ത കാറ്റ്‌ എല്ലാ പ്രേതേശങ്ങളിലായും വീശി കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഒരു കുളിർ പുൽകുന്ന സുഖമുള്ള തണുപ്പ് അവിടം എല്ലാം പടർന്ന് പിടിച്ചിരിക്കുകയാണ് അത് പോലെ പ്രകൃതിയുടെതായ മാസ്മരിക സുഗന്ധം കാറ്റിൽ ലയിച്ചു ചേർന്ന് എല്ലാ ഇടത്തും വ്യഭിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ഗ്രഹാശ്രയിൽ ഇരുട്ടു പ്രാപിച്ചത്‌ മുതൽ അവർ തയ്യാറാക്കിയ പന്തങ്ങൾ ഓരോ വീടിന്റെ സൈഡുകളിലും മറ്റും സഞ്ചരിക്കാനും വഴികൾ കാണാനും ഒക്കെയായി തയ്യാറാക്കി വച്ചിട്ടുണ്ട്. നിലാവിന്റെ വെളിച്ചോത്തോട് കൂടി തീയുടെ വെളിച്ചം കൂടി ചേർന്നത് കൊണ്ട് ഗ്രഹാശ്ര മൊത്തമായി മഞ്ഞ കളറിൽ കാണപ്പെട്ടു.

അര്യഷ്‌ തന്റെ പത്നിയായ സിനോനിയുടെ കൂടെ തങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ കൂടെ കൂട്ടിന് ഇരിക്കുകയാണ്. ഭാര്യയോടുള്ള അമിതമായ സ്നേഹവും കരുതലും നല്കയിലാണ് അര്യഷ്‌ അവളുടെ കൂടെ ഇരിക്കുന്നത്.

സിനോനി വീട്ടിൽ ഉള്ള മുളകൊണ്ടും തടികൊണ്ടും ഒക്കെയായി നിർമിച്ച കട്ടിലിൽ ഇരിക്കുകയാണ് കൂടെ ആര്യഷും.

” ആര്യഷ്… “. ഒരു കൊഞ്ചലോടെ സിനോനി അര്യഷിനെ വിളിച്ചു. ആ വിളിയിൽ തന്നെ എന്തോ ഒരു കാര്യം സാധിച്ചു കൊടുക്കാൻ വേണ്ടിയാണെന്ന് ആര്യഷിന് മനസിലായി.

അര്യഷ്‌ വീർത്ത്‌ പൊന്തി നിൽക്കുന്ന സിനോനിയുടെ വയറിൽ തടവികൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു അപ്പോൾ
” മ്മ്മ് “. വളരെ നേർത്തമായി അവളുടെ വിളിയെ അര്യഷ്‌ കേട്ടു. ഒപ്പം അവൻ അവളുടെ മുഖത്തേക് നോക്കിയിട്ട് എന്താണ് കാര്യമെന്ന് ചോദിച്ചു.

” ഞാൻ ആര്യഷിനോട് ഇഷ്ടമാണെന്ന് അത്യമായി പറഞ്ഞ ഇടത്തേക്ക് എനിക് ഇപ്പോൾ പോണം “. അര്യഷിന്റെ ഒരു കവിളിൽ തലോടിയും ഒരു കൈ തലയുടെ മുടികളുടെ ഇടയിലൂടെ ഓടിച്ചും അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് പ്രേമാർദ്രമായി നോക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

അര്യഷ്‌ അതിനവൾക്‌ ഒരു സ്നേഹ പുഞ്ചിരി നൽകി കൊണ്ട് സിനൊനിയെ കട്ടിലിൽ നിന്നും വളരെ പതുക്കെയായി രണ്ടു കൈകളിലായി വാരി എടുത്തു പുറത്തേക്‌ നടന്നു.

സിനോനീ അര്യഷിന്ന്റെ നെഞ്ചിൽ തല ചായ്‌ച്ച് ഇടത്തെ കൈ കഴുത്തിലൂടെ വട്ടം പിടിച്ചു, വലത്തേ കൈ അര്യഷിന്റെ മുഖത് താഴുകി കൊണ്ടും അവന്റെ കൈ കളിൽ കൊച്ചു കുട്ടിയെ പോലെ കിടന്നു.

അര്യഷ്‌ സിനൊനിയെ നെഞ്ചോട് ചെർത്ത്‌ രണ്ടു കയ്യിലേന്തി നടക്കാൻ തുടങ്ങി. ഇവർ ഇങ്ങനെ നടന്ന് പോകുന്നത് ചില കുടിലുകളില്ലുള്ളവർ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവരുടെ മുഖത് ചെറിയ പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞ്‌ നിന്നിരുന്നു. ഇങ്ങനെ ഉള്ള കാഴ്ച്ച സിനോനീ അമ്മയാകാൻ പോകുന്നത് അറിഞ്ഞതുമുതൽ അവിടെ ഉള്ളവർ കാണുന്നതാണ് അതിനാൽ ആർക്കും അതൊരു പുതുമ ആയി തോന്നിയിരുന്നില്ല. അവരുടെ രണ്ടു പേരുടെയും സ്നേഹം എത്രത്തോളമാണെന്ന് അവിടെ ഉള്ള ഓരോ മൺതരികൾക്‌ പോലും അറിയാം.

സിനോനിയുടെ ആഗ്രഹ പ്രകാരം അവളെയും കൊണ്ട് അര്യഷ്‌ എത്തി ചേർന്നത് സിഹാസയി വനത്തിന്റെ ഉള്ളിലേക്കു ചെന്ന് അതികം ദൂരം അല്ലാത്ത മലമുകളിൽ നിന്നും ഒഴുകി വരുന്ന ഒരു അരുവിയുടെ അടുത്തയിട്ടാണ്. .