ഒരു ഓണക്കാലം [ഇന്ദു] 177

“ഓണം ആയി ഞങ്ങളുടെ വക ഒരു സമ്മാനം അത്രെയും കൂട്ടിയാൽ മതി, വേറെ ഒന്നും പറയണ്ട മക്കളെ ഇതങ്ങു എടുത്ത് അകത്തേക്ക് വെച്ചേ ”
അശ്വതി ബാനുവിനെ നോക്കിയപ്പോൾ ബാനു ഒന്നും മിണ്ടാതെ മടിച്ചു നിൽക്കുന്ന അശ്വതിയെ കണ്ടു ആശ തന്നെ കവറിൽ അശ്വതിയുടെ കൈയ്യിൽ എടുത്ത് കൊടുത്ത് “മോളു അമ്മയെ നോക്കി നിൽക്കണ്ട ഇത് അങ്കിൾ ആന്റി വാങ്ങിയതാ അങ്ങ് കൊണ്ട് വെച്ചേ ”
അശ്വതി അത് അകത്തേക്ക് കൊണ്ട് വെച്ചു വന്നു അനുപമയുടെ അടുത്ത് നിന്നു.”എന്നാൽ ശെരി ഞങ്ങൾ അങ്ങ് ഇറങ്ങുവാ, പോട്ടെ മക്കളെ “ആശ അവരുടെ കവിളിൽ തലോടികൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അവർ തലകുലുക്കി. രവിയും അവര്ക് ടാറ്റാ കൊടുത്തു തിരിച്ചു അവരും. പുറത്തേക് ഇറങ്ങി കാർ വരെ ബാനു അവർ കൂടെ ചെന്ന്. ആശ അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു കുറച്ചു കാശ് വെച്ചു കൊടുത്തു
“അയ്യോ മാഡം ഇത് വേണ്ട, ഇപ്പോൾ തന്നെ ഒരുപാട് ആയി ”
“ആഹാ അത് നീ ആണോ തീരുമാനിക്കുന്നത് “ആശ കൃത്രിമദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു
“എന്നാലും മാഡം “ബാനു വിഷമത്തോടെ പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയതിനെ തടസപ്പെടുത്തി ” ഒരു എന്നാലും ഇല്ല നിനക്കു ഞങ്ങൾ മനസ്അറിഞ്ഞു തരുന്നത് ആണ് സന്തോഷത്തോടെ വാങ്ങണം, പോട്ടെ ഭാനു… ”
ആശ കാറിൽ കയറി ബാനുവിനും വാതിൽ പടിയിൽ നിന്ന കുട്ടികൾക്കും ടാറ്റാ കാണിച്ചു കുട്ടികൾ തിരിച്ചും. അവർ പോയ ശേഷം ഭാനു തിരിച്ചു കേറിയപ്പോൾ പുത്തൻ ഉടുപ്പുകൾ എടുത്ത് നോക്കുന്ന കുട്ടികളെ ആണ് കണ്ടത് “ഹായ് നോക്ക് അമ്മേ എന്ത് രസം ഉള്ള ഉടുപ്പാ ” അനു അത് പറയുമ്പോൾ ആ മുഖത്തു സൂര്യൻ ഉദിച്ച നിൽക്കുന്ന പോലെ സന്തോഷം തെളിഞ്ഞു നിന്നു. ബാനുവിന്റെ മനസ്സും സന്തോഷം കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു തന്റെ കുട്ടികളുടെ സന്തോഷം കണ്ടപ്പോൾ. അവൾ കൃഷ്ണന്റെ ഫോട്ടോ മുൻപിൽ പോയി കണ്ണ് നിറഞ്ഞു പ്രാർത്ഥിച്ചു “എന്റെ കണ്ണാ ഈ ഓണത്തിന് കുട്ടികൾക്കു ഒന്നും കൊടുക്കാൻ കഴിയില്ല എന്ന് വിചാരിച്ചതാ ഇപ്പോൾ ഇതാ കണ്ടോ അവര്ക് ഞാൻ കൊടുക്കാൻ പറ്റുന്നതിലും കൂടുതൽ സന്തോഷം നീ കൊടുത്തല്ലോ”
ദൈവം ചിലപ്പോൾ മനുഷ്യരുടെ രൂപത്തിലും നമുക്ക് മുൻപിൽ വരും എന്ന് പണ്ട് അമ്മ പറഞ്ഞത് ബാനു ഓർത്തു. ഇങ്ങനെ ഒരു സന്തോഷം തന്നതിന് ഭഗവാന് നന്ദി പറഞ്ഞു ഇതിനു കാരണകാരായ സാറിനും മാഡത്തിനും വേണ്ടിയും പ്രാർത്ഥിച്ചു അവൾ തന്റെ കുട്ടികളുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു………………..

———–ശുഭം———

എല്ലാവർക്കും സന്തോഷത്തിന്റെയും സമൃദ്ധിയുടെയും ഓണം ആശംസിക്കുന്നു