ഓണക്കല്യാണം [ആദിദേവ്] 227

“എടീ കുരുത്തംകെട്ടവളേ! വായടക്ക്. കിച്ചു കേക്കും…”

ഞാനവളുടെ ചെവി പിടിച്ച് തിരുമ്മി.

“ആഹ്! വിടെടാ ദുഷ്ടാ..അമ്മേ! എന്റെ ചെവി…”

അവൾ നിന്ന് ചിണുങ്ങി. ഞാൻ പിടിഅയച്ചതും അവൾ അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടി.

അകത്തേക്ക് ചെന്നതും അമ്മ കയ്യോടെ പൊക്കി.

എന്റെ മനുഷ്യാ! നിങ്ങളോ കുടിച്ച് നശിക്കുന്നു. ഇനി എന്റെ മോനെക്കൂടി നശിപ്പിക്കല്ലേ…

തമാശയായിട്ടാണ് അമ്മ അത് പറഞ്ഞത്.

“ഒന്നു പോ രാധക്കൊച്ചേ… ഇവൻ എന്നെ ചീത്തയാക്കാതിരുന്നാ മതി…”

ഇതുപറഞ്ഞു പുള്ളി ചിരിച്ചു..

ഇതിനിടയിൽ കൂടെച്ചെല്ലാൻ എന്നോട് കണ്ണുകാണിച്ചു കിച്ചു മുകളിലേക്ക് പോയി.

രാജിയും അമ്മയും അച്ഛനും കിട്ടുന്നത് വാങ്ങിക്കോ എന്ന മട്ടിൽ ആക്കി ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. ഞാൻ അവരെ നോക്കി ഇളിച്ചുകാണിച്ച് കിച്ചുവിന് പിന്നാലെ പോയി. റൂമിലെത്തിയ ഞാൻ കാണുന്നത് ജനലിൽ പിടിച്ച് തിരിഞ്ഞുനിക്കുന്ന കിച്ചുവിനെയാണ്.

“കിച്ചൂസേ……”

ഞാൻ പിന്നിൽ നിന്നവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.

“വേണ്ട! ന്നേ തൊടണ്ട… കുടിച്ചൂല്ലേ.. എനിക്ക് കുടിക്കുന്നതിഷ്ടല്ല. എനിക്കതിന്റെ സ്മെൽ ഇഷ്ടല്ല. രാജുവേട്ടൻ ഇനി കുടിക്കല്ലേ പ്ലീസ്.”

“എന്റെ പെണ്ണേ… ഞാനങ്ങനെ സ്ഥിരമായി കുടിക്കത്തൊന്നുമില്ല.. ഇതുപോലെ വല്ലപ്പോഴും.. ഓണത്തിനോ ക്രിസ്മസിനോ ഒക്കെ അച്ഛന്റൊപ്പം.. മൂപ്പർക്കും അതൊരു സന്തോഷമാണ്. എന്നുവച്ച് അതിരുവിട്ടൊന്നുമില്ല. അതിന് നീ സമ്മതിക്കില്ലേ? ഇനി നിനക്കിഷ്ടമല്ലേൽ അതും ഞാൻ നിർത്താം… പോരെ എന്റെ കിച്ചൂസിന്? ഏഹ്ഹ്.. പിന്നെ ഇത് അങ്ങനെ സ്മെൽ ഒള്ളതല്ല. നോക്കിക്കേ..”

അവളൊന്നടങ്ങി…