നിലാവുപോൽ 01 [നെപ്പോളിയൻ] 85

“ഹർഷ …”

“ഹർഷയോ …നിനക്കു അറിയോ സാറിനെ …”

ഒത്ത നടുക്കിരിക്കുന്ന എന്റെ നെടുവീർപ്പ് അവളുമാർ കേട്ടു ….

എല്ലാവരും എഴുന്നേറ്റു ….വിഷ് ചെയ്തു ….

സാർ എല്ലാവരുടെയും കൂടെ ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു …

കൂട്ടത്തിൽ നമ്മുടെ കണ്ണുകളും ഉരസി ….

കണ്ടഭാവം ഇല്ലാത്തതിനാൽ മറന്നുകാണും എന്ന ആത്മവിശ്വാസത്തിൽ ഞാൻ ഇരുന്നു …

“ഹായ് ഗയ്‌സ് …ഞാൻ ഹർഷൻ …ഞാനാണ് നിങ്ങളുടെ പുതിയ marketing and exporting പഠിപ്പിക്കാൻ വന്നസാർ …പെട്ടെന്ന് ഒന്ന് പരിചയപ്പെട്ടു പോയാലോ നമ്മൾക്ക് …”

ഓരോരുത്തരും വളരെ വേഗത്തിൽ പരിചയപ്പെടുത്തികൊണ്ടിരുന്നു …എന്റെ അടുത്തെത്തുമ്പോളേയ്ക്കും എന്റെഹൃദയമിടിപ്പ് എനിക്ക് കേൾക്കാം എന്ന അവസ്ഥയിലായിരുന്നു …എഴുനേറ്റുനിന്ന എന്റെ വായിൽ നിന്ന് ശബ്ദംപുറത്തുവരുന്നേ ഇല്ല …

“ഹലോ …എന്താടോ …എന്താ നിന്റെ പേർ …ഹാലോ …”

രണ്ടാമത്തെ വിളിയിലാണ് ഞാൻ ബോധം വീണ്ടെടുത്തത് …ഒന്ന് അറിയാത്തത് പോലെ അഭിനയിക്കുവാണോആവോ …

“തന്റെ പേരെന്താടോ …?

വീണ്ടും …

“അശ്വതി …എങ്ങനെ ഒക്കെയോ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു …”

“ആ …അച്ചൂ  നമുക്ക് കാണാം …”

അച്ചൂ …എന്നുള്ള ആ വിളി മാത്രം മതിയായിരുന്നു മനസ്സിനെ പഴയകാല ചിത്രങ്ങൾ കാണിക്കാൻ ….

“എടീ …സാറിനെ നിനക്കറിയൊ ……അചു എന്നാണല്ലോ വിളിച്ചത് ….”

അനുവാണ് ….

“ഇല്ല എന്നും പറഞ്ഞൂ ആ സംസാരത്തിൽ നിന്ന് ഞാൻ ഒഴിഞ്ഞുമാറി ….

എങ്ങനെ ഒക്കെയോ അയാളുടെ ക്ലാസും കഴിഞ്ഞു പുത്തേക്ക്പോയപ്പോൾ ആണ് പെട്ടെന്ന് ഒരാളെ തട്ടിപോയത് ….

തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ അത് ഹർഷനാണ് ….

“”നൊക്കി നടക്ക് എന്റെ അച്ചൂ നീ….”

“”ഞന് കണ്ടില്ല സോറി …”

പെട്ടെന്ന് അയാൾ എന്റെ കയ്യിൽ കേറിപിടിച്ചു തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോൾ അവിടെ ഞാനും ഹർഷനും അല്ലാതെവേറെ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല …

എന്നെ വലിച്ചയാൾ അടുത്തുള്ള വേറെ ഒരു ക്ലാസ്സ്മുറിയുടെ അടുത്ത് കൊണ്ട് പോയി …

കൈ തട്ടിമാറ്റാൻ പോയിട്ട് ഒന്നനക്കാൻ പോലും എന്നെകൊണ്ട് ആകുമായിരുന്നില്ല …

“അച്ചൂ ….. അന്നു നീ ഹർഷനെയാണ് നോവിച്ചുവിട്ടത് …ഇനി നീ കാണാൻ പോകുന്നതേ ഉള്ളൂ എന്റെ തനികൊണം …”

അതും പറഞ്ഞു അയാൾ തിരിഞ്ഞു നടന്നു …

എന്റെ കണ്ണുകൾ  അപ്പോളേക്കും നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയിരുന്നു …